Eto (litero)

Greka alfabeto
Αα Alfo	Νν Nuo
Ββ Beto	Ξξ Ksio
Γγ Gamo	Οο Omikrono
Δδ Delto	Ππ Pio
Εε Epsilono	Ρρ Roto
Ζζ Zeto	Σσς Sigmo
Ηη Eto	Ττ Taŭo
Θθ Teto	Υυ Upsilono
Ιι Joto	Φφ Fio
Κκ Kapo	Χχ Ĥio
Λλ Lambdo	Ψψ Psio
Μμ Muo	Ωω Omego
Iamaj literoj1,2
Digamo	Sano
Stigmo	Kuoppo
Heto	Sampio
	Ŝo
1Referencoj 2Eksteraj ligiloj

Eto (greke ητα; majuskle H, minuskle η) estas la 7-a litero de la greka alfabeto. En la sistemo de grekaj nombroj ĝi valoras ok. Oni prononcas ĝin longa e. El eto devenas la latina H kaj la cirila И. La lasta prononciĝas kiel "i" en la rusa lingvo kaj en ukraina lingvo alie, kiel guturalo, kiel y en la pola lingvo.

En novgreka lingvo la litero estas prononcata kiel [ˈita], kaj prezentas fermitan antaŭan nerondan vokalon /i/. En klasika greka, ĝi prezentis longan malfermitan mezan antaŭan nerondan vokalon /ɛː/.

Historio

La litera formo H estis originale uzata en plejparto de grekaj dialektoj por prezenti senvoĉan laringan frikativon /h/. En ĉi tiu funkcio, ĝi estis pruntita en la 8-a jarcento a.K. de la etruska alfabeto. De tie estis ellaborita la latina alfabeto kun ĝia litero H.

Simboloj

Oni uzas ĝin en fiziko por efikeco kaj dinamika viskozeco.

Vidu ankaŭ

• Greka alfabeto