Libereco
|
Por samtitola artikolo vidu la paĝon Libereco (apartigilo). |
Libereco estas abstrakta koncepto, kiu priskribas la foreston de limoj kaj senlimajn agopovojn. La demando pri libereco tuŝas multajn areojn de la homa vivo inkluzive de la filozofia, politika-politika, socia, psikologia kaj mensa sfero. La koncepto de libereco ankaŭ estas interpretata por diversaj specoj kiel: homa libereco, sendependeco, penslibereco, libereco de esprimo, religia libereco kaj ferioj.
Socia libereco estas fundamenta valoro en multaj socioj kaj ankaŭ kaŭzas multajn argumentojn kaj luktojn. Iuj specoj de homa libereco estas enmetitaj en la konstitucian infrastrukturon de multaj landoj en la mondo kaj formas parton de bazaj civilaj rajtoj. Hodiaŭ disvastiĝas la percepto, ke la grado de persona libereco de la civitanoj de aparta lando aŭ socio proporcios al la klereco kaj progreso de la socio.
Filozofie la demando pri la kapablo de la homo elekti sian destinon libere estas unu el la plej polemikaj filozofiaj demandoj. Du filozofiaj teorioj kontraŭas la koncepton de libereco. La unua estas fatalismo - kredo pri destino, ke ĉio, kio okazas, devenas de supre per intenca mano kaj la "fino anticipe estas konata" en iu ajn elektita movo kaj determinismo, kiu kredas, ke ne eblas ŝanĝi kaj elekti ion ajn. alie en la mezo.
Homo kaj libereco
[redakti | redakti fonton]La signifo de homa libereco havas du ĉefajn aspektojn, unu internan kaj la alian eksteran. La interna kredas, ke la unikeco de homo kompare kun aliaj bestoj estas en lia kapablo havi liberan volon, kiu agas ne laŭ liaj naturaj instinktoj kaj impulsoj, sed laŭ lia intelekto, komprenoj, principoj kaj konscienco. Ju pli kreita kaj malpli primitiva estaĵo estas, des pli facile estas por ĝi liberiĝi de diktitaj ŝablonoj de instinktoj kaj impulsoj, kaj la homo staras ĉe la pinto de evolucio. Dum li evoluis, li povis forigi de li biologiajn kaj fizikajn limigojn, kiujn la naturaj kaj mondaj leĝoj metis antaŭ lin. Laŭ la reganta percepto hodiaŭ, ĉiu persono rajtas esti libera.
La ekstera aspekto opinias, ke situacio, en kiu persono estos posedata aŭ kontrolita de aliaj faktoroj ekster ĝi, devas esti ekskludita. En multaj periodoj de homa historio, iuj homoj ne estis liberaj. En antikvaj tempoj estis tutaj socioj, kies socia strukturo dekomence inkluzivis du klasojn, mastrojn kaj sklavojn. Homoj estis kidnapitaj, kaptitaj en militoj, naskita en sklavojn, aŭ venditaj (foje de siaj gepatroj) sur la foirejo kiel posedaĵo kaj dorlotbestoj, kaj tiel fariĝis sklavoj. Ĉi tiuj homoj estis konsiderataj posedaĵoj de siaj posedantoj kaj estis devigitaj labori por siaj posedantoj sen konsidero, kelkfoje ĝis la tago de sia morto, sen apelacia rajto. La valoro de la vivo de sklavoj ne estis fiasko de homoj, sed pli proksima al vivado aŭ posedaĵo. En multaj societoj mastro, kiu mortigis sian sklavon pro justa kaŭzo, estis esceptita de iu ajn puno, kaj majstro, kiu mortigis alian sklavon, devis pagi al li kompenson. Ĉi tiu stato de homa sklaveco estis praktikata al la homoj de la afrika kontinento ĝis la lastaj jarcentoj precipe en la amerika kontinento.
En la mezepoko homoj estis ligitaj al sia rolo en socia ordo kaj statuso, kaj ĝenerale al la plimulto de la loĝantaro mankis persona libereco, ne estis eblo transiri de statuso al statuso kaj pozicio al pozicio, kaj homo devis socio per diversaj devoj. Nur en la Renesanco la moderna libereca procezo, kia ni konas ĝin hodiaŭ, komencis disvolviĝi. Socia tavoligado de la feŭda subfosado kaj kapitalo fariĝis grava referenco, kaj efektive rompis la liberalulon, la ŝarĝon de la gildo super la homoj, kaj povis liberigi ilin dum la fiksa aranĝo feŭda, kaj protestantismo rompis la jugon de katolikismo, kaj permesis libereco de penso por Eŭropo [1].
La malamikoj de libereco
[redakti | redakti fonton]Laŭ psikologoj Erich Fromm, aŭtoro de Fuĝo for de libereco, (kiun li analizas la historion de homa libereco), kaj Viktor Frankl, la fondinto de logoterapio, du kontraŭaj sintenoj kaj perceptoj pri homa libereco kaj la aŭtoritatismo kaj konformeco.
Fromm argumentas, ke la ĉefa aliro kontraŭbatalanta liberecon estas aŭtoritatismo. Edukado por blinda obeo kaj aŭtomata submetiĝo al eksteraj entoj inkluzive de institucioj, ideoj kaj homoj. La komunaj ekzistantaj modeloj estas kutime totalismaj registaroj kaj religiaj institucioj, kiuj ambaŭ postulas homojn en sia ombro, kiuj rezignos pri la persona libereco donita al ili, kaj esprimos sin nur laŭ la manieroj, kiujn tiuj kadroj diktas kaj permesas al ili. Obeemo, kiu per si mem estas sensenca kaj senvalora, fariĝas supera valoro kaj bona virto en la okuloj de tiaj kadroj, kaj malobeo estas perceptata kiel grava ofendo punota per ĝi.
Alia fenomeno, kiu abolicias la homan liberecon, laŭ Frenkel kaj Fromm, estas konformeco, kiu esprimiĝas en obeo, adaptiĝemo, irado en la fendo kaj akcepto de la aŭtoritato de sociaj normoj aŭtomate kaj sen ia apelacio. La homaro, precipe en la okcidenta mondo, vivas en la falsa iluzio pri libereco kaj senlimo, sed pro adaptiĝo kaj blinda obeo al konvencioj homoj imitas aliajn. Ili pensas, volas, sentas kaj eĉ agas laŭ tio, kion ŝajnas al ili, ke socio kaj komuna prudento postulas de ili, kaj neas ĝin al si mem, ĉar ĝi metos ilin en ilian izolecon kaj fortigos siajn timojn resti solaj en la vizaĝo de la hororo de ekzisto. Fromm demandas, kial persono bezonas sinesprimliberecon, se li ne havas siajn proprajn, verajn kaj originalajn proprajn pensojn.
Specoj de libereco
[redakti | redakti fonton]
La filozofo Isaiah Berlin distingas inter negativa libereco kaj pozitiva libereco, aŭ inter 'libereco de' kaj 'libereco de' al 'libereco por' kaj 'libereco tie'. "Libereco M" aŭ "Libereco De" estas ekstera libereco, en kiu homo liberigas sin de la jugo kaj limoj de fremdaj elementoj ekster li, kaj li ne estas ligita de certa percepto aŭ ago trudita al li de ekstere, sed li eble tamen restu kun interna malpleneco, dum 'libero' aŭ 'libereco tie' estas dua etapo, post kiam la persono ricevis la liberecon fari laŭplaĉe, li ankaŭ faras aferojn, kiuj esprimas lian liberan volon, kaj sentigas lin sento de libereco, memplenumado kaj interna bonfarto.
Dum libereco en ĝiaj multaj eroj estas fundamenta rajto donita al civitanoj en okcidentaj landoj, tamen plej multaj pensuloj konsentas, ke ankaŭ ĝi havas limojn, kiam ĝi konfliktas kun aliaj valoroj kaj idealoj. Unu el la ĉefaj limigoj kutime ne damaĝas aliajn homojn, kelkfoje la limoj ampleksas ne damaĝi la instituciojn de la kompanio, aŭ konflikti kun normoj kaj limigoj, kiujn la kompanio starigis por la taŭga kaj bonorda administrado de la kompanio. En ĉi tiu kunteksto validas la aserto de la filozofo Isaiah Berlin, ke "libereco por lupoj estas morto por ŝafoj ". Ekzemple, en plej multaj demokratiaj socioj, libereco de esprimo estos limigita kaj limigita, ekzemple, kiam ĝi fariĝos malestimo, humiligo de aliaj, kalumnio kaj rasismo, kaj pli. Moviĝ-libereco estos limigita tiel, ke ne endanĝerigas aliajn homojn, ekzemple per limigo de vojoj kaj rapidoj. Kaj la libereco de asocio limiĝos al la malpermeso establi asocion de malamo aŭ sabotado, kiu celas damaĝi aliajn civitanojn aŭ la fundamentojn de la reĝimo. Eĉ en la kunteksto inter homo kaj li mem, libereco povas levi moralajn demandojn, ekzemple kiam la persono elektas aŭ celas damaĝi sin nur, ekzemple pri la problemo pri eŭtanazio kaj memmortigo. Hodiaŭ en plej multaj socioj en la mondo estas konsentite praktiki severajn liberecajn limojn, en formo de aresto kaj malliberigo kaj rifuzo de ĉi tiuj rajtoj, al tiuj, kiuj malobservis kompaniajn leĝojn kaj faris krimojn.
Laŭ Victor Frankel libereco kaj respondeco estas du flankoj de la sama monero. Post kiam persono prenas liberecon por si mem, li ankaŭ akceptas respondecon. Multaj timas preni respondecon kaj respondecon kaj tial rifuzas fari decidojn, kiuj etendos sian liberecon. Frenkel alvokas homojn respondeci pri ilia sorto kaj asertas, ke tio estas la granda novigo de lia metodo. Li ankaŭ deklaris, ke Usono starigu sur la Okcidenta Marbordo la Respondecan Statuon, kiu kompletigus la Liberecan Statuon. Simile, rabeno Kook kredis, ke la esenco de pento, kiu estas la korekto de homo, estas ĉesi trudi respondecon pri la kondiĉo de homo al aliaj, kaj en respondeco pri sia propra destino, kredante, ke kompleta sukceso dependas nur de la bona volo de la homo [2].
Sociaj rajtoj kiuj estas inkluzivitaj en libereco
[redakti | redakti fonton]En ĝiaj diversaj evoluoj, ekzistas pluraj specoj de rajtoj kiuj inkludas la rajton al libereco:
- Penslibereco kaj opinio - la libereco pensi tion, kion oni volas, kaj espirimi onies opinion libere, sentime.
- Religia libereco, kultado kaj kredo kaj libereco de konscio - la libereco kredi tion, kion homo volas, kaj la rajto elekti kaj observi sian religion aŭ ne observi ajnan religion laŭ siaj personaj konsideroj.
- Esprimlibereco - la rajto de ĉiu persono esprimi siajn opiniojn kaj pensojn en malsamaj manieroj.
- Libereco de informo - la kapablo preni informojn de la Interreto sen restriktoj aŭ cenzuro.
- Libereco de manifestacio kaj protesto - esprimante subtenon aŭ kritikon de individuoj en sendependa aŭ organizita maniero.
- Libereco de gazetaro kaj publikigo (Gazetaro) - la libereco publikigi (ĉi tio ne estas la libereco de esprimo ).
- La libereco de arta kreado - la libereco esprimi ideojn kaj pensojn per artaj rimedoj.
- La rajto al privateco - la rajto al privateco permesas al persono fizikan aŭ virtualan privatan spacon sub lia kontrolo, rekonante ke ekzistas areoj en la vivo de persono kiuj ne devus esti en la publika domeno sen lia eksplicita konsento.
- La libereco de edukado - la libereco por gepatro eduki siajn infanojn kiel oni volas, la libereco por edukisto eduki kiel oni volas, la libereco por hejma edukado kaj la libereco por grupo de gepatroj organizi por eduki. kune.
- La libereco de asocio - la libereco esti en kontakto kun kiu ajn la persono volas, sen sektoraj aŭ grupaj limigoj. (Ĉi tio ne estas libereco de asocio).
- Libereco de asociiĝo - la libereco por iu grupo de homoj kolekti kaj kuniĝi.
- Libereco de moviĝo - la libereco moviĝi de loko al loko sen limigoj.
- Seksa libereco.
- Okuplibereco - la rajto de ĉiu homo praktiki ajnan profesion, kiun oni elektas.
Bestoj kaj libereco
[redakti | redakti fonton]La rajto al libera vivo en bestoj estas en la tagordo por bestamantoj kaj organizoj pri protektado de bestoj. Laŭ la ideologio, en kiu ili kredas, ke ne nur homoj rajtas je libereco, sed ankaŭ bestoj. Laŭ ilia percepto, la natura medio de bestoj estas la naturo en kiu ili povas vivi kaj agi libere strebante akiri manĝon sendepende. Homoj ofte prenas la liberecon de bestoj, kaj tenas ilin malliberigitaj malantaŭ kradoj, ĉu en zooj, en privataj plumoj, aŭ en hejmaj kaĝoj. En multaj landoj ekzistas bestoj por homoj ne devas esti protektataj individue por Ĉasi aŭ kapti ilin kaj movi ilin de siaj naturaj vivmedioj. Kiel parto de tutmonda tendenco, la hodiaŭaj zooj estas desegnitaj tiel, ke ili havigos pli da viva spaco, ol enfermi ilin en mallarĝa kaĝa areo. Frapanta ilustraĵo de ĉi tiu ŝanĝo estas en la diferenco inter la malnova biblia zoo kaj la nova en la urbo Jerusalemo. Krome ekzistas movadoj, kiuj pledas por humanitara traktado de malsovaĝaj bestoj, inkluzive la eblon de libera vivo, kadre de la bienoj, en kiuj ili kreskas. Ekzemple, permesu al ovodemetaj kokinoj vagi libere en tio, kio estas konata en la hebrea kiel liberaj ovoj, anstataŭ levi ilin en bateria kaĝo, kio severe limigas manovran spacon, moviĝemon, la eblon de mediaj stimuloj kaj la eblon esprimi naturajn kondutoj kiel disvastigado de flugiloj, ruliĝado kaj tunelo en la tero.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Homa libereco
- Libereco de Esprimo
- Libereco de Okupado
- moviĝ-libereco
- Libera programaro
- Kunvenlibereco
- Libero de asociiĝo
- Religia libereco
- Ovoj de libereco
- libera volo
- Anarkiismo
- Informo volas esti senpaga, kampanjo
por plua legado
[redakti | redakti fonton]- Erich Fromm, Fuĝo el Libereco, Eldonado Dvir, 1992, el la angla: Tamar Amit
- John Stuart Mill, Pri Libereco, 1859, Eldonejo Shalem, 2007