Gramatika modo

Gramatika modo estas ĉefe kategorio de verba formo. Ĝi indikas la realecon, certecon, aŭ specon de nerealeco/necerteco. En Esperanto ekzistas nur kvar fleksiaj modoj: deklara, aŭ reala (kun tri verbotempoj, -is, -as, -os); ordona, aŭ vola (imperativo, -u); kondiĉa, aŭ imaga (kondicionalo, -us); kaj infinitiva, aŭ neŭtra (infinitivo, -i). La demandaj kaj neaj modoj en Esperanto montriĝas per la memstaraj partikuloj "ĉu" kaj "ne", dum en kelkaj lingvoj ili montriĝas per fleksio aŭ afikso.

En aliaj lingvoj ekzistas multaj aliaj fleksiaj modoj, ekz. ebla, hipoteza, duba, verŝajna, konjekta, ktp. La funkcioj de la u-modo de Esperanto dividiĝas en kelkaj lingvoj en optativa, subjunktiva, admona, kaj aliaj distingoj. Kontraŭe, kelkaj lingvoj montras per partikuloj la modojn, kiujn montras Esperanto per fleksioj: ekz. to montras infinitivon en la angla.

Vidu ankaŭ

Konjugacio

Eksteraj ligiloj

Kategorio Gramatika modo en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

http://www.summerschoolaltconference.it/ALT/Abstracts/Friedman.htm Arkivigite je 2008-05-09 per la retarkivo Wayback Machine Pri fideca nivelo en balkanaj lingvoj (angle)
http://humanities.uchicago.edu/depts/slavic/friedman.html Arkivigite je 2008-05-09 per la retarkivo Wayback Machine
http://www.sil.org/linguistics/GlossaryOfLinguisticTerms/WhatIsDeonticModality.htm Probabla modo
http://www.sil.org/linguistics/GlossaryOfLinguisticTerms/WhatIsVolitiveModality.htm Vola modo

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo.

Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton). Bonvolu aldoni parametron por plibone kategoriigi la paĝon.