Paul van Ostaijen
| Paul van Ostaijen | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Paul van Ostaijen | ||
| Naskiĝo | 22-an de februaro 1896 en Antverpeno | |
| Morto | 18-an de marto 1928 (32-jaraĝa) en Belgio | |
| Mortis pro | Naturaj kialoj  vd
| |
| Mortis per | Tuberkulozo vd
| |
| Tombo | Schoonselhof (en)  vd
| |
| Lingvoj | nederlanda vd | |
| Ŝtataneco | Belgio vd
| |
| Profesio | ||
| Okupo | poeto verkisto politikisto vd
| |
| Laborkampo | Literaturo kaj poezio vd
| |
| Verkado | ||
| Verkoj | Bezette Stad ❦ De feesten van angst en pijn vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Paul VAN OSTAIJEN (naskiĝis la 22-an de februaro 1896 en Antverpeno, mortis la 18-an de marto 1928 en Miavoye-Anthée) estis flandra poeto kaj verkisto.
Lia modernisma verkaro demonstris obstinan kaj plurforman ekspresionismon, sed ĝi ankaŭ subiĝis al influoj de dadaismo kaj la frua surrealismo.
Vivkuro
[redakti | redakti fonton]Li studis ĉe la Reĝa Ateneo de Antverpeno, sed en 1913 li forlasis la lernejon sen diplomiĝi. Ekde marto 1914, li laboris kiel oficisto en la Antverpena urbodomo. En sia libera tempo li memstare studis la francan kaj la germanan lingvojn kaj lerninte ilin, li komencis studi francan kaj germanan literaturon.
Paul van Ostaijen estis konvinkita flandremulo kaj envolviĝis en la aktivismo, pro kio post la unua mondmilito li devis fuĝi al Berlino por mallonga periodo. Tie li ekkonis verkistojn kaj artistojn de la berlina dadaismo kaj ekspresionismo. Tie li psike kolapsis.
Lingvo
[redakti | redakti fonton]Van Ostaien kondutis sin sufiĉe libere kun ĝenerale akceptitaj literumaj reguloj. Li verkis siajn poemojn "fonetike", tio estas, li skribis kiel li aŭdis, kaj ne kiel devus laŭ la reguloj, ekzemple, sienjaal anstataŭ signaal (ĉi tiu vorto estis pruntita el la franca kaj konservis la originalan literumon).
Verkaro
[redakti | redakti fonton]
Poemaro
[redakti | redakti fonton]La poezio de Van Ostayen estas influita de modernismo, ekspresionismo, dadaismo kaj frua superrealismo, kvankam la propra stilo de Van Ostayen ne povas esti klare atribuata al iu speciala movado. Dum lia restado en Berlino, Van Ostayen konatiĝis kun dadaismo, kiu estis reflektita en lia poemaro "Bezette stad" (Okupata urbo). En la lastaj jaroj de sia vivo, Van Ostaijen reklamis "puran lirikon": puran sonpoezion[1].
- Music Hall (1916) (dekadencismo)
- Het Sienjaal (1918) (humanisma ekspresionismo)
- Bezette Stad (1921) (tipografa ekspresionismo)
- Feesten van Angst en Pijn (verkita en 1921, publikigita postmorte)
- Nagelaten gedichten (1928) (organika ekspresionismo)
Aliaj verkaĵoj
[redakti | redakti fonton]- De trust der vaderlandsliefde (1925)
- Gebruiksaanwijzing der lyriek (1926)
- Het bordeel van Ika Loch (1926)
- De bende van de stronk (1932)
Tradukoj al Esperanto
[redakti | redakti fonton]- Nova amo; 1931; tradukis Jan van Schoor[2]
- Marko salutas la aĵojn; 1961; tradukis Hector Vermuyten kun klariga teksto de Maurice Gilliams
- Marko salutas la aĵojn; 1968; tradukis Hector Vermuyten
- Boere-Charleston; Farma ĉarlestono; 1970; Ariane; Nepremiita konkursaĵo (Belartaj Konkursoj de UEA)
- Spleen pour rire; Rid-inda spleno; 1970; Ariane; Nepremiita konkursaĵo (Belartaj Konkursoj de UEA)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ (nl) Paul van Ostaijen, Zeer kleine speeldoos (Tre malgranda muzikskatolo). Arkivita de la originalo, la 24-an de decembro 2014. Alirita la 10-an de novembro 2014.
- ↑ Aperis en Flandra Esperantisto, okt. 1931, p. 69.