Jean Chardin
| Jean Chardin | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Jean Chardin | |||||
| Naskiĝo | 16-an de novembro 1643 en Parizo | ||||
| Morto | 26-an de januaro 1713 (69-jaraĝa) en Chiswick | ||||
| Tombo | Chiswick  vd
| ||||
| Lingvoj | franca • angla • persa vd | ||||
| Ŝtataneco | Francio vd
| ||||
Memorigilo 
| |||||
| Familio | |||||
| Patro | Daniel Chardin (en)  vd
| ||||
| Patrino | Jeanne Guiselin (en) vd
| ||||
| Edz(in)o | Esther de Lardiniere Peigné (en) (1681–) vd
| ||||
| Infanoj | Julia Chardin (en) , Marie Charlot Chardin (en) , Jeanne Emilie Chardin (en) , Sir John Chardin, 1st and last Bt. (en) vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | esploristo historiisto vd
| ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Jean Chardin (naskiĝis la 16-an de novembro 1643, mortis la 5-an de januaro 1713), denaske Jean-Baptiste Chardin kaj konata ankaŭ kiel Sir John Chardin estis franca juvelartisto, veturanto, esploristo kaj verkisto, kies dek-voluma libro La veturoj de Sir John Chardin estas konsiderata kiel unu el la plej fajnaj verkoj de la okcidenta intelektularo pri Persio kaj pri Mezoriento ĝenerale. Li elveturis en 1664, kaj trapasinte Konstantinopolon kaj la Nigran Maron, li alvenis en Persion en 1666. Tie li laboris por la ŝaho Abbas la 2-a kiel agento por juvelaĉetado. Li veturis al Hindio kaj reveninte en Francion, li publikigis verkojn pri Persio kaj revenis tien, el kie li vizitis aliajn najbarajn regionojn.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
Verkoj de la aŭtoro[redakti | redakti fonton]
- Jean Chardin. (1686) Journal du voiage du Chevalier Chardin en Perse. Amsterdamo: Jean Wolters & Ysbrand Haring.
- Jean Chardin. (1686) Journal du voiage du Chevalier Chardin en Perse. Parizo: Daniel Horthemels.
- Jean Chardin. (1686) Journal du voiage du Chevalier Chardin en Perse. Londono: Moses Pitt.. v.1
- Voyages de monsieur le chevalier Chardin en Perse et autres lieux de l’Orient, Amsterdam, Jean-Louis de Lorme, 1711. 10 libroj disponeblaj ĉe googlebooks: 1, 2,3,4,5,6,7,8,9,10.
Fontoj kaj bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Dirk Van der Cruysse, Chardin le Persan, Fayard, Paris, 1998.
- Danielle Digne, Le Joaillier d'Ispahan, Le Passage, Paris, 2011.