Pál Bodor (verkisto)

Honorigoj
Honorigoj	(2009) Mihály Táncsics Award (en) ; (2005) Hazám-díj (en) ; (2002) Commander Cross of the Order of Merit of the Hungarian Republic (en) ; (1999) Joseph Pulitzer Memorial Prize (en) ; (1988) Premio Tibor Déry ; vd

**Pál Bodor**
Pál Bodor
Persona informo
Naskiĝo	28-an de julio 1930; en Budapeŝto
Morto	12-an de marto 2017 (86-jaraĝa)
Lingvoj	hungara vd
Ŝtataneco	Hungario vd
Alma mater	Piarist High School, Timișoara (en) (–1948); Universitato de Bukareŝto (–dekjaro de 1940); Universitato Bolyai de Kluĵo - filozofio (–1952) vd
Familio
Patrino	Klára Bodor vd
Infanoj	Johanna Bodor vd
Profesio
Alia nomo	Diurnus vd
Okupo	ĵurnalisto ; tradukisto ; poeto ; redaktisto vd
Honorigoj
Honorigoj	(2009) Mihály Táncsics Award (en) ; (2005) Hazám-díj (en) ; (2002) Commander Cross of the Order of Merit of the Hungarian Republic (en) ; (1999) Joseph Pulitzer Memorial Prize (en) ; (1988) Premio Tibor Déry ; vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

BODOR Pál estis rumanuja hungara verkisto, poeto, redaktoro, tradukisto naskita en Budapest la 28-an de julio 1930 kaj mortis la 12-a de marto 2017. Liaj plumnomoj: János István, Diurnus, Veress Tamás, Bóra Gábor, Tóth Balázs, Máthé Klára, Baál István, Zaláni János. Li estas la filo de verkistino Klára Bodor, patro de dancartistino Johanna Bodor (1965).

Premioj, distingoj[redakti | redakti fonton]

Déry Tibor-premio (1988)
Opus-premio (1989)
Fehér Rózsa-premio (1993)
Szabó Zoltán-memorpremio (1994)
Demény Pál Emlékérem (1994)
Aranytoll (1996)
Kisebbségekért Díj (1996)
Poezia (1981) kaj proza (1969) premioj de Verkistligo de Rumanio.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Pál Bodor abiturientiĝis en Temesvár en 1948 kaj studis filozofion-psikologion en Bukareŝto, poste en Bolyai Tudományegyetem. Inter 1946 kaj 1948 li estis la redaktoro de lernantgazeto Gaudeamus. Li laboris unue en redakcio de Romániai Magyar Szó, poste en redakcio de koloĵvara Igazság (1948-51). Ekde novembro 1951 li estis la rubrikgviganto de Utunk, ĝis februaro 1967 ĝia redakcia ĉefsekretario. Ekde 1967 ĝis 1970 li gvidis la redakciojn de nacimalplimulta sekcio de literatura eldonejo, poste la hungaran sekcion de Kriterion Könyvkiadó. Inter 1970 kaj 1979 li estis la ĉefredaktoro de nacimalplimultaj programoj de la Rumana Radio kaj Televido, poste estis kunlaboranto de Előre. Li translokiĝis en Budapeŝton en jaro 1983. Ekde 1984 li estis la kunlaboranto de Magyar Nemzet kaj de 1991 de Népszabadság

Ĉefaj verkoj[redakti | redakti fonton]

Két arasszal az ég alatt, v., Bk., 1961;
Égetett agyag, v., Bk., 1963;
Tengerpart az udvaron, riportok, Bk., 1964;
A meztelen lány, v., Bk., 1969;
Monológ zárójelben. Röplapok versben, prózában, Bk., 1971;
Add magad hozzá a világhoz! Intarziakötet a mások s a magam verseiből, azaz műfordítások, parafrázisok, kommentárok versben és prózában, Kvár, 1975;
A lány, aki nincs - Egy fél élet, két kisr., Bk., 1975;
Kék folt, r., Bk., 1979, Bp., 1981;
Apám könyve. Túlvilági röplapok versben és prózában, v., kisr., Bk., 1980, átdolgozott kiadás: Haldoklás anyanyelven, r., 1986;
Svájci villa, r., Bk., 1981, Bp., 1985;
Elszaporodtak a kenguruk, karcolatok, röplapok, Kvár, 1982;
Szélmalomjáték. Tallózás régi és újabb feljegyzések között, Bk., Bp., 1983;
Az olvasás ihlete. Irodalmi napló, 1988;
Hazába kiáltott szó, irodalmi és közírói tárcák, 1989;
Hogyan kell kastélyt építeni?, három kisr., 1989;
Exodus a vaskapun át, Bécs, 1989;
Pusztába kiáltott szó, tárcák, Bp., 1989;
A hisztéria szükségállapota: Kellemetlen kézikönyv Romániáról, 1990;
Erdélyi portrék, 1991;
Apám könyve (1994).