Ĵalabija

Galabija aŭ Ĵalabija aŭ Ĝalabija (arabe جلابية‎ / ALA-LC : jilabīyah aŭ gal(l)abeyya ɡæ.lɐ.ˈbej.jɐ, ɡæl.lɐ- ) estas tradicia robo de la popoloj de Nordafriko kaj Mezoriento. Ĝi estas longa, larĝa kaj malstrikta vesto kutime portita de arabaj viroj. kaj iom similas eŭropan noktoĉemizon. Ĝi tradicie estas nomita ammama (arabe عمامة‎; masri عمة ˈʕemːɐ ) kaj kutime turbano estas portita kun tiu vestaĵo.

Ĝi estas uzata pli ofta en kamparaj regionoj, kaj tie ĝi estas kutime blanka, krema, griza aŭ helkolora de natura kotono, reflektanta sunlumon, sed foje ankaŭ estas ornamita per diversaj specoj de brilaĵetoj.

Somere, blankaj galabijoj ofte estas portitaj. Vintre ankaŭ estas uzataj bluaj, brunaj, malhelverdaj aŭ olivaj, faritaj el pli dika ŝtofo. Nuntempe oni ofte portas subĉemizojn kaj bokserajn (ŝorto) pantalonojn sube, sed tio estas relative nova evoluo ĉar homoj ne portis subvestojn en la pasinteco. Vintre, pluraj galabijoj faritaj el pli varma materialo ofte estas portitaj unu sur la alia aŭ svetero estas portita malsupre.

Ĝi diferencas de la araba taŭbo pro sia pli larĝa dekoltaĵo, manko de kolumo (foje ne estas butonoj) kaj pli longaj kaj pli larĝaj manikoj. Por farmistoj, ĉi tiuj manikoj povas esti tre larĝaj kaj kudritaj en poŝojn; Ili stokas malgrandajn objektojn kiel tabakon aŭ monon. Sur la sudana kaj egipta marbordoj de la Ruĝa Maro kaj la Sinajo, la plej multaj beduenaj araboj kaj la beĝaoj preferas porti la araban deŝdaŝa aŭ taŭbo anstataŭe de la Nilvala galabijo, tradicie asociita kun agrikulturo.

Ĝi ne devus esti konfuzita kun la djellaba (en maroka araba جلابة), kiu estas magreba vestaĵo kun pintan kapuĉo kaj asociita kun la ruĝa ĉapo nomita la fezo. Oni povus supozi, ke ĉi tiuj sudokcident-aziaj vestaĵoj devenas de la antikva romia tuniko kun variaĵoj.

Referencoj

Vidu ankaŭ

Ammama
Bekiŝe
Burnuso
Djellaba
Hiĝabo
Ĝilbabo
Taŭbo
Ŝalvarĉemizo

Bibliotekoj

PeEnEo: 892949