Andreas Aubert
| Andreas Aubert | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 28-an de januaro 1851 en Oslo |
| Morto | 10-an de majo 1913 (62-jaraĝa) en Oslo |
| Ŝtataneco | Norvegio 
|
| Alma mater | Norwegian National Academy of Craft and Art Industry (en) 
|
Subskribo 
| |
| Familio | |
| Patro | Ludvig Cæsar Martin Aubert (en)
|
| Frat(in)oj | Ludvig Aubert (en) kaj Vilhelm Aubert (en)
|
| Edz(in)o | Védastine Aubert (en) (1886–1913)
|
| Okupo | |
| Okupo | arthistoriisto
|
Fredrik Ludvig Andreas Vibe AUBERT (n. la 28-an de januaro 1851 - m. la 10-an de majo 1913) estis norvega arthistoriisto. Aubert precipe studis la verkojn de Edvard Munch, Puvis de Chavannes, Arnold Böcklin, Max Klinger, Gabriel von Max, kaj Vilhelm Hammershøi. Ĉiuj tiuj artistoj estis laŭ li "neŭrasteniaj", ĉar liaj verkoj analizendas laŭ psikologia vidpunkto.
Li ludis gravan rolon por rehonorigi kaj repopularigi la germanan romantikistan pentriston Caspar David Friedrich fine de la 19-a jarcento.
Fontoj
[redakti | redakti fonton]- Mosley, Philip. Rodenbach, Georges: Critical Essays. Fairleigh Dickinson University Press, 1996, p. 158 (note 33). ISBN 0838635881.