Arkesilao
| Arkesilao | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | en Pitane | ||||
| Morto | en Ateno | ||||
| Lingvoj | antikva greka vd | ||||
| Loĝloko | Antikva Ateno vd | ||||
| Ŝtataneco | Antikva Ateno  vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | filozofo vd
| ||||
| Laborkampo | Filozofio vd
| ||||
| |||||
Filozofo 
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Arkesilao (greke Ἀρκεσίλαος, latine Arcesilaus; [1] 316 - 241 a.K.) estis greka filozofo, fondinto de la meza Akademio de Platono en Ateno kaj unu el la posteuloj de Pirono, fondinto de la skeptikismo en la greka filozofio[2].
Vivo
[redakti | redakti fonton]Arkesilao estis naskiĝis en Pitana, Eolio, trejnita fare de la matematikisto Otolicus kaj poste edukita en Ateno fare de Teofrasto kaj Krantoro, kiuj igis iln en la Platonan Akademion. Li aliĝis al Polemon de Ateno kaj Krates de Ateno, de kiuj li heredis la estrecon de la akademio (skolarĥo, σχολάρχης) en 264 a.K.
Diogeno Laertio rakontas ke kiel lia posteulo Lacidio, li mortis kiel rezulto de eksceso de trinkado, sed la atestoj de konatoj kaj aliaj neas tiun version de lia mortorakonto, kaj estas konata ke li havis grandan respekton inter la popolo de ateno. Lia doktrino, la plej granda parto de kiu estis verŝajne inspirita per la verkadoj de aliaj, prezentas atakon kontraŭ la stoika skolo (φαντασία καταληπτική) laŭ kiu ekzistas certa vero kiu estas la dia kialo subtenanta la ordo en la universo. La opinio de Arkesilao estis gvidita per la elemento de skeptiko, kiu estas kaŝita en la lastatempaj verkaĵoj de Platono.
Li opiniis ke la potenco de intelekta kredo ne povus esti konsiderita valida, same kiel ĝi estas karakterizaĵo de kontraŭdira egaleco en kredoj. La necerteco de informoj ŝajnas egala al la konkludoj de la kaŭzo, kaj tial homo devas esti kontenta kun la probableco tiel ke ĝis servas kiel praktika gvidilo. "Ni scias nenion, eĉ ne nian nescion." Tial, la saĝulo devas kontentiĝi kun la agnostika aliro. Li uzis la instrumetodon de Sokrato kaj postlasis neniujn verkaĵojn. Liaj polemikoj inkludis sarkasman humuron kaj fruktodonajn ideojn.
