Bad Godesberg
| Bad Godesberg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| urbodistrikto (1969–) urba komunumo de Germanio (1935–1969)  vd
| |||||
|
|
| ||||
| Flago | Blazono | ||||
| Administrado | |||||
| Statuso | urbodistrikto de Bonno | ||||
| Komunumo | urbo  Bonno
| ||||
| |||||
| |||||
| En TTT | Oficiala retejo [+] | ||||
| Demografio | |||||
| Loĝantaro | 74 280 (2017) [+] | ||||
| Loĝdenso | 2 323 loĝ./km² | ||||
| Geografio | |||||
| Geografia situo | 50° 41′ N, 7° 9′ O (mapo)50.6833333333337.15Koordinatoj: 50° 41′ N, 7° 9′ O (mapo) [+] | ||||
| Alto | 74 m [+] | ||||
| Areo | 31,97 km² (3 197 ha) [+] | ||||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||||
| |||||
| |||||
|
| |||||
| Alia projekto | |||||
 Vikimedia Komunejo Bad Godesberg [+]
| |||||
Godesberg, de 1921 Bad Godesberg (en la loka ripuara dialekto Bad Jodesbersch), ekde 1969 estas suda urboparto de Bonn en Germanio. La iam memstara ban- kaj kurac-loko ĉe la rivero Rejno estas konata pro sia granda kaj bone konservita riĉa kvartalo de vilaoj.
Konataj esperantistoj, kiuj vivis en Bad Godesberg, estas inter alie
Aliaj famuloj
[redakti | redakti fonton]Partneraj urboj
[redakti | redakti fonton]La urba distrikto havas partnerajn rilatojn al
Saint-Cloud en Francio ekde 1957, al
Frascati en Italio ekde 1960, al
Windsor and Maidenhead en Britio ekde 1960 kaj al
Kortrijk en Belgio ekde 1964, aldone al amikaj rilatoj al
Yalova en Turkio ekde 1969.
Esperanto en Godesberg
[redakti | redakti fonton]Konata pioniro de Esperanto en Godesberg estis Max Butin, kiu lernis la lingvon 16-jara en oktobro 1904. Loka Esperanto-grupo estis fondita en aŭgusto 1907 sub la nomo "Godea" (Godesberga Esperanto-Asocio), jaron pli frue ol la grupo en Bonn. Jam en 1910 Godea estis aliĝita al Germana Esperanto-Asocio. La grupa vivo estis tre riĉa kun kursoj, teatraĵoj, muzikaj vesperoj kaj multaj en- kaj eksterlandaj vizitantoj de la riĉa banloko, kiuj ankaŭ vizitis la "Rejnan Esperantujon". Konataj ekzemploj estis Carlo Bourlet kaj L.L. Zamenhof, kiun Butin renkontis okaze de ties ferioj en la proksima banloko Bad Neuenahr en 1913. La gazeto Germana Esperantisto en julio 1910, p. 151 skribas: „Vera esperanta vivo regas en tiu ĉarma urbeto, plej rekomendinda al esperantistoj kiel somera restadejo.“ (komparu ankaŭ la vivan raporton pri Esperanto en Godesberg en Germana Esperantisto aŭg./sept. 1910, p. 184).
En junio 1909 lokaj grupoj el la regiono fondis Rejnlandan Esperanto-Ligon (RELO) en Godesberg, kie poste ankaŭ troviĝis ĝia sidejo. Dum la jarkunveno en Essen en 1912 la vestfaliaj grupoj aliĝis kaj el RELO fariĝis Rejnland-Vestfalia Esperanto-Ligo (ReVELo), kiu ekzistas ĝis hodiaŭ.
Post la Dua Mondmilito la agado de la lokaj esperantistoj tre interplektiĝis kun tiu de la movadanoj en la najbaraj urboj Bonn kaj Beuel, ekde 1969 en la aliaj distriktoj de la pligrandigita urbo Bonn. Al la supra listo aldoneblus multaj pliaj godesbergaj esperantistoj. Ulrich Lins ne nur longe vivis, sed ankaŭ plurajn jardekojn profesie laboris en Bad Godesberg, en la institucio Deutscher Akademischer Austauschdienst. En la 1980-aj kaj 1990-aj jaroj interalie Thomas Pusch kaj Remi Rudaitytė en la centra vilaĝa parto, Klaus Dahmann en la pli norda parto Friesdorf kaj la litova diplomatino Vaida Miklovaitė en la parto Schweinheim okcidente de la mezepoka burgo vivis en Godesberg, pliaj membroj vivis en la baltia studenta loĝejo Haus Annaberg sur monta deklivo de la parto Friesdorf, kie la loka junulara Esperanto-grupo ekde la jaro 1990 ofte renkontiĝis.
Esperantlingva literaturo
[redakti | redakti fonton]- informilo de la fortikaĵo Godesburg (foto en la informkesto supre dekstre kaj plia ĉi-sube), 4 paĝoj, esperante kaj germane, de Max Butin, eldonita de UEA en Ĝenevo 1928 (informoj en la Internacia Esperanto-muzeo en Vieno)
