Badal Sarkar

Honorigoj
Honorigoj	Sangeet Natak Akademi Award (en) ; Jawarharlal Nehru Fellowship (en) ; Padma Shri in literature and education (en) ; Fellow of the Sangeet Natak Akademi (en) ; vd

**Badal Sarkar**
Badal Sarkar
Persona informo
Naskiĝo	15-an de julio 1925; en Kolkato
Morto	13-an de majo 2011 (85-jaraĝa); en Kolkato
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	Kojlorektuma kancero vd
Lingvoj	bengala vd
Loĝloko	Maniktala vd
Ŝtataneco	Barato (1950–); Dominio de Barato (1947–1950); Brita Raĝo (–1947) vd
Alma mater	Universitato de Kolkato ; Universitato Jadavpur ; Scottish Church College (en) ; Scottish Church Collegiate School (en) vd
Profesio
Okupo	aktoro ; dramaturgo ; verkisto ; reĝisoro vd
Laborkampo	Dramo, teatro kaj directing (en) vd
Aktiva dum	1945– vd
Honorigoj
Honorigoj	Sangeet Natak Akademi Award (en) ; Jawarharlal Nehru Fellowship (en) ; Padma Shri in literature and education (en) ; Fellow of the Sangeet Natak Akademi (en) ; vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Badal Sircar, ankaŭ konata kiel Badal Sarkar, (naskita la 15-an de julio 1925 – mortis la 13-an de majo 2011), estas internacie fama bengala dramaturgo. Li estas konata kiel la ĉefrolulo de teatroĝenro nomata la Tria Teatro, ankaŭ konata kiel Bhuma Teatro^[1]. Li partoprenis en la restarigo kaj disvastigo de surstrata teatro ("Nectar Natak") en Bengalio en la 1970-aj jaroj, dum la tempo de la naksalitoj, kiam li popularigis teatraĵojn ekster la scenejo al ordinaraj homoj. En tiu tempo li famiĝis pro la verkado de teatraĵoj kiuj kontraŭstaris la tiaman baratan registaron kiu siavice kontraŭbatalis la naksalitan movadon. Kiel moderna dramaturgo en Barato, la nomo de Badal Sarkar estas menciita en Bengalio kune kun Habib Tanvir, Vijay Tendulkar, Mohan Rakesh kaj Girish Karnad.

Lia altiĝo kiel eminenta dramaturgo en la 1960-aj jaroj estas vidata kiel la alveno de epoko de moderna barata dramaturgio en la bengala.

Vivkuro

Li estas diplomiĝinto de la Bengala Inĝeniera Kolegio (Civila) sed li neniam faris inĝenierarton sia profesio.

La 13-an de majo 2011 li forpasis en Kolkato en la aĝo de 85 pro kolonkancero.

Filmo

Sarkar estis la temo de du dokumento-filmoj, unu reĝisorita de filmisto kaj kritikinto, Amshan Kumar kaj alia de Sudeb Sinha (Vizaĝo en la Procesio)^[2]

Badal Sarkar kaj Esperanto

En 1987 Badal Sarkar lernis Esperanton. Li esperantigis kune kun Probal Dasgupta la verkon "Ho ĝo bo ro lo" de Sukumar Ray, publikigita en la revuo Fonto^[3] kaj poste en la Nova Esperanta Krestomatio (1991, Red. William Auld).

Sarkar verkis en la bengala ankaŭ kvar lernolibretojn de Esperanto, kaj biografion de Zamenhof, Ni esperu. Ĉiuj ĉi estis redaktitaj kaj arigitaj en unu volumon, Bishshobhasha Esperanto (La mondolingvo Esperanto, sen dato, Red. Probal Dasgupta).^[4]

En 1994, Sarkar estis invitita kiel vizitprofesoro fare de Sangit Bhavana (la centro de arto), Visva-Bharati, Santiniketan, kie li instruis ne nur la teatrajn artojn sed ankaŭ Esperanton. Li kredis ke lia Tria Teatro kaj la planlingvo Esperanto komune havas tagordon por ebligi al la homaro kune progresi al paca, interkomprena kaj egaleca kunvivado sen enfalo en konsumismajn kaptilojn kiuj detruas la medion.

Listo de teatraĵoj

Ebang Indrajit (kaj Indrajit) (1963)
Basi Khabar
Baaki Itihaash (Restanta Historio) (1965)
Pralap (Deliro) (1966)
Tringsha Shatabdi (Trideka Jarcento) (1966)
Pagla Ghoda (Freneza Ĉevalo) (1967)
Shesh Naai (Ne estas fino) (1969)
Spartacus
Prastava
Michhil (Procesio)
Bhoma
Solvo X
Baropishima
Saara Raattir
Baro Pisima
Kabi Kahini
Manushe Manushe
Hottomalar oparey
Bollovpurer rupkatha
Sukhapathya bharoter itihash (Hinda Historio Farita Facile)
Gondi (adapto de 'Kaŭkaza Kreta Cirklo' de Bertolt Brecht)
Nadite Dubiye Dao (Adapto de 'Ni venas al la rivero' de Edward Obligacio)
Sinri
Bagh
Ka Cha Ta Ta Pa (satiro)
Bagala Charit Manas
Erco Bihanga
Dwirath
Manushe Manushe
Janmavumi Aaj (poezio)
Mara-Saad
Choruivati (adapto de "Pikniko en la Batalejo" de Fernando Arrabal)

Verkaro

La Tria Teatro. Pub. Sircar, 1978
La ŝanĝanta lingvo de Teatro (Azad memorigaj lekcioj). Pub.. Indian Council for Cultural Relations (angla), 1982.
Sarkar, Badal. (Sen dato). Bishshobhasha Esperanto (La mondolingvo Esperanto), kaj Ni Esperu, Red. Probal Dasgupta, Kolkato: Federacio Esperanto de Barato.

Literaturo

Insights into Indian English Fiction and Drama, Eld. Nawale, A. Roy, Pinak, "The First Man of the Third Theatre: Badal Sircar" New Delhi, Access-Authors Press, 2012, ISBN 978-81-921254-3-5، paĝoj 164–81.

Referencoj

↑ (bengala) Tria Teatro en Bengalio kaj Badal Sarkar Arkivigite je 2019-10-16 per la retarkivo Wayback Machine
↑ (en) "Charmed by celluloid". The Hindu. la 3-an de marto 2011.
↑ Probal Dasgupto, Flugilhava ŝtono: la poezio de Jiří Karen, paĝo 50, 1991, Academia.edu
↑ Sarkar, Badal. (Sen dato). Bishshobhasha Esperanto (La mondolingvo Esperanto), kaj Ni Esperu, Red. Probal Dasgupta, Kolkato: Federacio Esperanto de Barato.

Bibliotekoj

[1] (bengala) Tria Teatro en Bengalio kaj Badal Sarkar Arkivigite je 2019-10-16 per la retarkivo Wayback Machine

[2] (en) "Charmed by celluloid". The Hindu. la 3-an de marto 2011.

[3] Probal Dasgupto, Flugilhava ŝtono: la poezio de Jiří Karen, paĝo 50, 1991, Academia.edu

[4] Sarkar, Badal. (Sen dato). Bishshobhasha Esperanto (La mondolingvo Esperanto), kaj Ni Esperu, Red. Probal Dasgupta, Kolkato: Federacio Esperanto de Barato.

[1]

[2]

[3]

[4]