Saltu al enhavo

Baritonsaksofono

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Baritonsaksofono

Baritonsaksofono estas muzikinstrumento el la familio de la lignaj blovinstrumentoj. Temas pri saksofono de malalta registro en E♭. Kelkaj variaĵoj havas klapon por la malalt-A, per kiu oni povas ludi la sonantan tono C. Oni uzas ĝin pli malofte por solooj, sed ĝi estas subtena elemento de la saksofona tonmetaĵo de ĵazbandego kaj grave rolas en saksofonkvaropoj. Pro la varma kaj volumena sono la sonkoloro similas iomete al tiu de violonĉelo.

Tonamplekso: (C) D♭ – a1. Per la suprotonoj oni tamen povas ludi ankaŭ en pli altaj registroj. La sonanta tono C estas ludebla nur je instrumentoj kun klapo por malalt-A .

Famaj baritonsaksofonistoj

[redakti | redakti fonton]

La plej gravaj reprezentantoj de la ĵaza baritonsaksofono estas Céline Bonacina, Harry Carney, Cecil Payne, Leo Parker, Gerry Mulligan, Sahib Shihab, Stephen Kupka, Pepper Adams, Julián Argüelles, Hamiet Bluiett, Nick Brignola, Serge Chaloff, Ronnie Cuber, Lars Gullin, George Haslam, Günter Kronberg, Ronnie Ross, Gary Smulyan, John Surman, Scott Robinson, Ian Underwood.