Bruno Cremer
Bruno Cremer | |
---|---|
Persona informo | |
Naskonomo | Bruno Jean Marie Crémer |
Naskiĝo | 6-an de oktobro 1929 en Saint-Mandé |
Morto | 7-an de aŭgusto 2010 (80-jaraĝa) en Parizo |
Mortokialo | Lip and oral cavity carcinoma (en) |
Tombo | Tombejo de Montparnasse |
Lingvoj | franca |
Ŝtataneco | Francio (1947–) Belgio |
Alma mater | Cours Hattemer (en) Conservatoire national supérieur d'art dramatique |
Familio | |
Infano | Stéphane Crémer (en) |
Okupo | |
Okupo | teatra aktoro filmaktoro televida aktoro |
Bruno CREMER (naskiĝis la 6-an de oktobro 1929 en Saint-Mandé, mortis la 7-an de aŭgusto 2010 en Parizo) estis franca aktoro.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Bruno Cremer naskiĝis apud Parizo, de flandra patrino, muzikistino, kaj de franca patro, aferisto (kiu alprenis belgan naciecon dum la Unua mondmilito). Li emis al scenejo ekde la 12-a jaraĝo kaj elektis francan naciecon kiam li estis 18-jaraĝa.
Tuj post la sekundaraj studoj, Bruno Cremer estis akceptita en "Conservatoire national supérieur d'art dramatique" (Nacia supera Konservatorio de drama arto), kies kursojn li vizitis dum 10 jaroj. Li partoprenis la promocion de 1952, kun Annie Girardot, Jean-Paul Belmondo, Jean Rochefort, Claude Rich, Jean-Pierre Marielle.
Li debutis sur scenejo en 1953 en théâtre de l'Œuvre en Robinson de Jules Supervielle. Poste kaj post dek jaroj sur scenejoj en teatraĵoj de Shakespeare, Oscar Wilde kaj Jean Anouilh, li debutis en kino per figurado en 1952, antaŭ unua dua rolo en La femme s'en mêle en 1957, sub reĝisorado de Yves Allégret. Poste, lia rolo en La 317e Section malfermis al li grandan karieron sur ekranoj.
En 2000, Bruno Cremer verkis membiografion, kiu haltas kiam li perdis sian patron, kvardek jarojn antaŭe: Un certain jeune homme (Ia junulo).
Bruno Cremer estis interalie fama pro sia rolo de Komisaro Maigret, en televido, depost 1991. Post pli ol 50 epizodoj, alvenis tiu de « Maigret et l'étoile du Nord », en kiu lia voĉo estis dublita (de Vincent Grass) ĉar li estis trafita de grava kancero en gorĝo, li tiam decidis ĉesigi tiun laboron, fine de 2006.
Li havis tri gefilojn, filon (verkisto Stéphane Cremer) de unua edziĝo kun Konversatoria komediistino kaj du filinojn (Constance kaj Marie-Clémentine) de Chantal, psikiatro, lia edzino de post 1984.
Li forpasis la 7-an de aŭgusto 2010 en pariza hospitalo pro kancero. Li estis entombigita en Tombejo de Montparnasse la 13-an de aŭgusto 2010 post funebra ceremonio en preĝejo Saint-Thomas-d'Aquin (Parizo). Ĉeestis la funebron 700 homoj, interalie Jean-Paul Belmondo, Jean Rochefort, Pierre Vernier, Claude Rich kaj Jean-Pierre Marielle (liaj kunuloj en Konservatorio), kaj ankaŭ Niels Arestrup, Jacques Perrin, Monique Chaumette, Pierre Schoendoerffer, Jean-Claude Brisseau, Jacques Spiesser.
Teatro
[redakti | redakti fonton]- 1952: Robinson de Jules Supervielle, reĝisoris Jean Le Poulain, (théâtre de l'Œuvre)
- 1955: Un mari idéal de Oscar Wilde, reĝisoris Jean-Marie Serreau, (théâtre de l'Œuvre)
- 1956: Chatterton de Alfred de Vigny, reĝisoris Michel Bouquet, (théâtre de l'Œuvre)
- 1956: Pauvre Bitos ou le Dîner de têtes de Jean Anouilh, reĝisoris la aŭtoro kaj Roland Piétri, (théâtre Montparnasse)
- 1957: Pauvre Bitos ou le Dîner de têtes de Jean Anouilh, reĝisoris la aŭtoro kaj Roland Piétri, (comédie des Champs-Élysées)
- 1957: Péricles, prince de Tyr de William Shakespeare, reĝisoris René Dupuy, (théâtre de l'Ambigu)
- 1958: La Maison des cœurs brisés de George Bernard Shaw, reĝisoris Ariane Borg kaj Michel Bouquet, (théâtre de l'Œuvre)
- 1958: L'Étrangère dans l'île de Georges Soria, reĝisoris Jean Négroni, (Studio des Champs-Elysées)
- 1959: Becket ou l'Honneur de Dieu de Jean Anouilh, reĝisoris la aŭtoro kaj Roland Piétri, (théâtre Montparnasse)
- 1971: Alpha beta de E. A. Whitehead, reĝisoris Marcel Moussy, (théâtre Antoine)
- 1981: Bent de Martin Sherman, reĝisoris Peter Chatel, (théâtre de Paris)
- 1990-1991: Love Letters de Albert Ramsdell Gurney, reĝisoris Lars Schmidt, kun Anouk Aimée
- 1997: Après la répétition de Ingmar Bergman, reĝisoris Louis-Do de Lencquesaing, (théâtre de la Renaissance)
Kino
[redakti | redakti fonton]Filmaro
[redakti | redakti fonton]- 1952: Les Dents longues, de Daniel Gélin: Viro eliranta el skatolo
- 1957: Quand la femme s'en mêle, de Yves Allégret: Bernard
- 1960: Mourir d'amour, de José Bénazéraf kaj Dany Fog: Inspektoro Terens
- 1963: Le Tout pour le tout, de Patrice Dally: Kuracisto
- 1965: La 317e Section, de Pierre Schoendoerffer: Adjudanto Willsdorf
- 1965: La Fabuleuse Aventure de Marco Polo, de Denys de La Patellière kaj Noël Howard: Guillaume de Tripoli
- 1966: Objectif 500 millions, de Pierre Schoendoerffer: Kapitano Jean Reichau
- 1966: Paris brûle-t-il ?, de René Clément: Kolonelo Rol-Tanguy
- 1967: Si j'étais un espion, de Bertrand Blier: Matras
- 1967: Un homme de trop, de Costa-Gavras: Cazal
- 1967: L'Étranger (Lo Straniero), de Luchino Visconti: Pastro
- 1968: Les Gauloises bleues, de Michel Cournot: Patro
- 1968: Bye bye, Barbara, de Michel Deville: Hugo Michelli
- 1968: Le Tueur aime les bonbons (Un Killer per sua maestà), de Federico Chentrens kaj Maurice Cloche: Oscar Snell
- 1968: Le Viol, de Jacques Doniol-Valcroze: Walter
- 1969: La Bande à Bonnot, de Philippe Fourastié: Jules Bonnot
- 1970: Cran d'arrêt, de Yves Boisset: Lucas Lamberti
- 1970: Pour un sourire, de François Dupont-Midi: Michaël
- 1970: Le Temps de mourir, de André Farwagi: Max Topfer
- 1971: Biribi, de Daniel Moosmann: Kapitano
- 1972: L'Amante dell'orsa maggiore, de Valentino Orsini
- 1972: L'Attentat, de Yves Boisset: Mastro Bourdier
- 1973: Sans sommation, de Bruno Gantillon: Donetti
- 1974: Le Protecteur, de Roger Hanin: Beaudrier
- 1974: Les Suspects, de Michel Wyn: Komisaro Bonetti
- 1975: La Chair de l'orchidée, de Patrice Chéreau: Louis Delage
- 1975: Section spéciale, de Costa-Gavras: Lucien Sampaix
- 1976: Le Bon et les méchants, de Claude Lelouch: Bruno
- 1976: L'Alpagueur, de Philippe Labro: L'Epervier
- 1977: Le Convoi de la peur (Sorcerer), de William Friedkin: Victor Manzon/Serrano
- 1978: L'Ordre et la sécurité du monde, de Claude d'Anna: Lucas Richter
- 1978: Une histoire simple, de Claude Sautet: Georges
- 1979: On efface tout, de Pascal Vidal: Claude Raisman
- 1979: Cet homme-là, de Gérard Poitou-Weber (TV): Joseph Pélieu
- 1979: Orient-Express, de Marcel Moussy (tele-novelo) (segmento Hélène): Mikhaïl
- 1980: La Légion saute sur Kolwezi, de Raoul Coutard: Pierre Delbart
- 1980: Même les mômes ont du vague à l'âme, de Jean-Louis Daniel: Morton
- 1980: Anthracite, de Édouard Niermans: Lerneja provoso
- 1980: Une page d'amour, de Élie Chouraqui (TV): Doktoro Henri Deberle
- 1980: La Traque, de Philippe Lefebvre (TV): Komisaro Chenu
- 1981: Une robe noire pour un tueur, de José Giovanni: Alain Rivière
- 1981: La Puce et le privé, de Roger Kay: Valentin "Val" Brosse
- 1981: Aimée, de Joël Farges kaj Peter James: Carl Freyer
- 1982: Ce fut un bel été, de Jean Chapot (TV): O'Connor-Schellendorf
- 1982: Espion, lève-toi, de Yves Boisset: Richard
- 1982: Josepha, de Christopher Frank: Régis Duchemin
- 1982: Un fait d'hiver, de Jean Chapot (TV): Komisaro Miller
- 1983: Le Marquis de Sade, de Patrick Antoine (video): Markizo de Sade
- 1983: Le Prix du danger, de Yves Boisset: Antoine Chirex
- 1983: Effraction, de Daniel Duval: Pierre
- 1983: Un jeu brutal, de Jean-Claude Brisseau: Christian Tessier
- 1984: Le Livre de Marie, de Anne-Marie Miéville (kurtfilmo): Patro
- 1984: À coups de crosse (Fanny Pelopaja), de Vicente Aranda: Andrés
- 1984: Le Matelot 512, de René Allio: Komandanto Roger
- 1985: Derborence, de Francis Reusser: Séraphin
- 1985: Le Regard dans le miroir, de Jean Chapot (tele-novelo): Eric Chevallier
- 1985: Le Transfuge, de Philippe Lefebvre: Bernard Corain
- 1985: L'Énigme blanche, de Peter Kassovitz (TV): Paul
- 1986: Tenue de soirée, de Bertrand Blier: Amanto
- 1987: Falsch, de Jean-Pierre Dardenne kaj Luc Dardenne: Joe
- 1987: Opération Ypsilon (TV), de Peter Kassovitz: Germain
- 1987: L'Île, de François Leterrier (tele-novelo)
- 1988: Médecins des hommes, de Laurent Heynemann (televida serio) (segmento Biafra: la naissance): Marc
- 1988: Lettera dal Salvador, de Florestano Vancini (TV): Marc
- 1988: Adieu je t'aime, de Claude Bernard-Aubert: Michel Dupré
- 1988: De bruit et de fureur, de Jean-Claude Brisseau: Marcel
- 1989: Tango Bar, de Philippe Setbon (TV): Robert Ziani
- 1989: La Piovra 4, de Luigi Perelli (tele-novelo): Antonio Espinosa
- 1989: L'Été de la révolution, de Lazare Iglesis (TV): Ludoviko la 16-a
- 1989: Ceux de la soif, de Laurent Heynemann (TV): Franck Sarnave
- 1989: L'Union sacrée, de Alexandre Arcady: Joulin
- 1989: Noce blanche, de Jean-Claude Brisseau: François Hainaut
- 1990: Mort à Palerme (La Piovra 5 - Il cuore del problema), de Luigi Perelli (tele-novelo): Antonio Espinosa
- 1990: Le Diable en ville, de Christian de Chalonge (TV): Jacques Pincemaille
- 1990: Tumultes, de Bertrand Van Effenterre: Patro
- 1990: Coma dépassé, de Roger Pigaut (TV): Yves Toledano
- 1991: Money, de Steven Hilliard Stern : Marc Lavater
- 1991: Atto di dolore, de Pasquale Squitieri: Armando
- 1992: La Piovra 6 - L' ultimo segreto, de Luigi Perelli (tele-novelo): Antonio Espinosa
- 1992: Un vampire au paradis, de Abdelkrim Bahloul: Antoine Belfond
- 1993: Taxi de nuit, de Serge Leroy : Silver, taksiisto
- 2000: Sous le sable, de François Ozon: Jean Drillon
- 2001: Mon père, il m'a sauvé la vie, de José Giovanni: Joe
- 2003: Là-haut, un roi au-dessus des nuages, de Pierre Schoendoerffer: Kolonelo
Televido
[redakti | redakti fonton]Serio « Komisaro Jules Maigret » (de Georges Simenon)
[redakti | redakti fonton]Filmaro
[redakti | redakti fonton]- Telefilmoj, 54 epizodoj, multaj sinsekvaj reĝisoroj
- 1991: Maigret et la grande perche, reĝisoris Claude Goretta
- 1992: Maigret chez les Flamands, de Serge Leroy
- 1992: Maigret et la maison du juge, de Bertrand Van Effenterre
- 1992: Maigret et les plaisirs de la nuit, de José Pinheiro
- 1992: Maigret et la nuit du carrefour, de Alain Tasma kaj Bertrand Van Effenterre
- 1993: Maigret se défend, de Andrzej Kostenko
- 1993: Maigret et l'homme du banc, de Étienne Périer
- 1993: Maigret et les témoins récalcitrants, de Michel Sibra
- 1993: Maigret et les caves du Majestic, de Claude Goretta
- 1994: La Patience de Maigret, de Andrzej Kostenko
- 1994: Maigret et le corps sans tête, de Serge Leroy
- 1994: Maigret et le fantôme, de Hannu Kahakorpi
- 1994: Maigret et l'écluse n°1, de Olivier Schatzky
- 1994: Maigret : Cécile est morte, de Denys de La Patellière
- 1994: Maigret se trompe, de Joyce Buñuel
- 1994: Maigret et la Vieille Dame, de David Delrieux
- 1995: Maigret et la vente à la bougie, de Pierre Granier-Deferre
- 1995: Les Vacances de Maigret, de Pierre Joassin
- 1995: Maigret et l'affaire Saint-Fiacre, de Denys de La Patellière
- 1996: Maigret et le port des brumes, de Charles Némès
- 1996: Maigret et la tête d'un homme, de Juraj Herz
- 1996: Maigret en Finlande, de Pekka Parikka
- 1996: Maigret tend un piège, de Juraj Herz
- 1996: Maigret a peur, de Claude Goretta kaj Christian Karcher
- 1997: Maigret et l'enfant de chœur, de Pierre Granier-Deferre
- 1997: Maigret et le Liberty Bar, de Michel Favart
- 1997: Maigret et l'improbable Monsieur Owen, de Pierre Koralnik
- 1998: Maigret et l'inspecteur Cadavre, de Pierre Joassin
- 1999: Maigret : Madame Quatre et ses enfants, de Philippe Bérenger
- 1999: Maigret : Meurtre dans un jardin potager, de Edwin Baily
- 1999: Maigret : Un meurtre de première classe, de Christian de Chalonge
- 2000: Maigret chez les riches, de Denys Granier-Deferre kaj Pierre Joassin
- 2000: Maigret voit double, de François Luciani
- 2001: Maigret et la croqueuse de diamants, de André Chandelle
- 2001: Mon ami Maigret, de Bruno Gantillon
- 2001: Maigret et la fenêtre ouverte, de Pierre Granier-Deferre
- 2002: Maigret et le marchand de vin, de Christian de Chalonge
- 2002: Maigret chez le ministre, de Christian de Chalonge
- 2002: Maigret et le fou de Sainte Clotilde, de Claudio Tonetti
- 2002: Maigret et la maison de Félicie, de Christian de Chalonge
- 2002: Maigret à l'école, de Yves de Chalonge
- 2003: Maigret et la princesse, de Laurent Heynemann
- 2003: Un échec de Maigret, de Jacques Fansten
- 2003: Signé Picpus, de Jacques Fansten
- 2003: L'Ami d'enfance de Maigret, de Laurent Heynemann
- 2004: Les Scrupules de Maigret, de Pierre Joassin
- 2004: Maigret et l'ombre chinoise, de Charles Némès
- 2004: Maigret chez le docteur, de Claudio Tonetti
- 2004: Maigret : Les petits cochons sans queue, de Charles Némès
- 2004: Maigret et le clochard, de Laurent Heynemann
- 2004: Maigret en meublé, de Laurent Heynemann
- 2004: Maigret et la demoiselle de compagnie, de Franck Apprederis
- 2004: Maigret et les 7 petites croix, de Jérôme Boivin
- 2005: Maigret et l'étoile du nord, de Charles Némès
Rekompencoj
[redakti | redakti fonton]Por filmo
[redakti | redakti fonton]- 1990: Bayard d’Or por plej bona komediisto, en Tumultes de Bertrand Van Effenterre, en festivalo de franclingva filmo de Namur
- 2001: Premio por plej bona komediisto, en Mon père, il m'a sauvé la vie de José Giovanni, en festivalo de ag- kaj aventur-filmo de Valenciennes
Por kariero
[redakti | redakti fonton]- 2008: Oficiro de Honora Legio
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]Membiografio
[redakti | redakti fonton]- Un certain jeune homme, Parizo, Eld. de Fallois, 2000, 286 p. (ISBN 2877063917).
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Bruno Cremer en IMDb Arkivigite je 2016-03-10 per la retarkivo Wayback Machine