Carlo Maria Buonaparte
Aspekto
Carlo Maria Buonaparte | ||
---|---|---|
Persona informo | ||
Naskiĝo | 29-an de marto 1746 en Ajaccio, Korsiko, Ĝenova Respubliko | |
Morto | 24-an de februaro 1785 (38-jaraĝa) en Monpeljero, Reĝlando Francio | |
Mortis pro | Naturaj kialoj vd | |
Mortis per | Stomaka kancero vd | |
Tombo | Chapelle Impériale (en) vd | |
Lingvoj | franca vd | |
Memorigilo | ||
Familio | ||
Dinastio | Familio Bonaparto vd | |
Patro | Giuseppe Maria Buonaparte (en) vd | |
Patrino | Maria Saveria Paravicini (en) vd | |
Gefratoj | Maria Getrude Buonaparte (en) , Sebastiano Buonaparte (en) kaj Marianna Buonaparte (en) vd | |
Edz(in)o | Maria Letizia Ramolino (1764, 1764–) vd | |
Infanoj | Jozefo Bonaparto, Jérôme Bonaparte, Karolino Bonaparto, Napoleone Buonaparte (en) , Maria Anna Bonaparte (en) , Maria Anna Bonaparte (en) , Paŭlino Bonaparto, Elizo Bonaparto, Ludoviko Bonaparto, Napoleono Bonaparte, Lucien Bonaparte, unnamed daughter Bonaparte (en) vd | |
Profesio | ||
Okupo | asesoro advokato politikisto vd | |
vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Carlo Maria Buonaparte aŭ Charles-Marie Bonaparte[1],[2] naskiĝinta en Ajaccio (Korsiko) la 27an de marto 1746 kaj mortiĝis 38jaraĝa, la 24an de februaro 1785 en Montpellier (Francio), estis itala konsilisto (juĝisto) por la jurisdikcio de Ajaccio.
Li, kun la edzino Maria Letizia Ramolino, estis la patro de la imperiestro de la Francoj Napoleono la 1-a kaj tiele la avo de Napoleono la 3-a, kaj kelkaj aliaj liaj filoj ascendis al la rango de monarko dum la Unua Imperio.
Li aliĝis al la partio de Francio, kiam Korsiko estis disputita inter Ĝenovo kaj Francio.
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ En antikvaj aktoj ŭitaj de la familio Bonaparte por pruvi sian nobelecon, la nomo de la familio estis preskaŭ ĉiam Bonaparte, sen u antaŭ la o, nek partiklo. Estas tamen variantoj: tiele ĉe geedzakto de Charles-Marie Bonaparte, tiu estis menciita laŭ la nomo de Carlo de Bonaparte (kun partiklo sed sen la u antaŭ la o). Kiam li estis rekonata nobelo, Charles Bonaparte registris sian nomon kaj tiun de siaj gefiloj kun partiklo kaj la u antaŭ la o, kio asimilis ĝin al la nobelaro kaj al la prestiĝa familio florenca de Buonaparte kiu rekonis ĝin kiel parenca.
- ↑ Hervé Pinoteau, Vingt-cinq ans d'études dynastiques, Paris, Ed. Christian, 1982, p.228.