Claudio Sánchez-Albornoz

Claudio Sánchez-Albornoz
Persona informo
Claudio Sánchez-Albornoz y Menduiña
Naskiĝo	7-an de aprilo 1893 (1893-04-07) en Madrido
Morto	8-an de julio 1984 (1984-07-08) (91-jaraĝa) en Avilo
Tombo	Katedralo de Avilo vd
Religio	katolikismo vd
Lingvoj	hispana vd
Ŝtataneco	Hispanio vd
Alma mater	Universitato Centra de Madrido Komplutensa Universitato de Madrido vd
Partio	Republican Action (en) vd
Subskribo
Familio
Patro	Nicolás Sánchez-Albornoz Hurtado (en) vd
Infanoj	Nicolás Sánchez-Albornoz y Aboín (en) vd
Profesio
Okupo	historiisto politikisto verkisto universitata instruisto diplomato profesoro vd
Aktiva en	Madrido vd
Postenoj Postenoj ambassador of Spain to Portugal (en) (1936–1936) Member of the Cortes republicanas (en) (1936–1939) Member of the Cortes republicanas (en) (1933–1936) Member of the Cortes republicanas (en) (1931–1933) ŝtatministro Rector of the Complutense University of Madrid (en) katedroprofesoro prezidanto vd
Honorigoj Honorigoj (1984)  Premioj Princino de Asturio pri Komunikado kaj Homsciencoj (1983)  Granda Kruco de la Ordeno de Karolo la 3-a (1980)  médaille d'or de la province d'Ávila (fr) (1979)  Grand Cross of the Civil Order of Alfonso X the Wise (en) (1976)  honorary doctorate of the University of Oviedo (en) (1959)  Corresponding Fellow of the Medieval Academy of America (en) (1934)  honorary doctor of the University of Bordeaux (en) (1924)  Hijo Adoptivo de Ávila (es)  honorary doctorate of the University of Valladolid (en) vd
Membrecoj Membrecoj Medieval Academy of America (en) (Corresponding Fellow of the Medieval Academy of America (en) ) (1959–) Reĝa Akademio de Historio (1926–) Reĝa Akademio Galega (korespondanta membro) Cuerpo Facultativo de Archiveros, Bibliotecarios y Arqueólogos (en) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Claudio SÁNCHEZ-ALBORNOZ Menduiña (Madrido, 7-a de aprilo de 1893 – Ávila, 8-a de julio de 1984), estis unu de la plej elstaraj historiistoj de Hispanio.

Biografio

Diplomita en Filozofio kaj Beletroj en 1913, doktoro en 1914 en la Universitato de Madrido, per tezo «La Monarquía en Asturias, León y Castilla durante los siglos VIII al XIII. La Potestad Real y los Señoríos» (monarkio en Asturio, Leono kaj Kastilio. Li estis unuaranga en la ekzamenoj por posteno en la funkciularo por Arkivoj, Bibliotekoj kaj Muzeoj, profesoro de Historio de Hispanio en la universitatoj de Barcelono, Valencio, Valadolido kaj Madrido.

En 1926 eniris en la Real Academia de la Historia (hispana reĝa akademio de historio), kaj esras rektoro de la Universitato Centra en 1932-34. Diputato de Ávila inter 1931 kaj 1936, Ministro de Ŝtato en 1933, Vicprezidanto de la Parlamento en 1936, Konsilisto de Publika Instruado inter 1931 kaj 1933, kaj Ambasadoro de Hispanio en Lisbono. Post la Hispana Enlanda Milito eliris al ekzilo en Argentino, kie li estis profesoro de Historio en la universitatoj de Mendoza kaj Bonaero, kaj fondis en Argentino la Instituto de Historia de España kaj la gazeto «Cuadernos de Historia de España». Estis tre konata lia polemiko kun Américo Castro pri la koncepto de Hispanio, pri kiu Castro defendis la fakton ke unuaj hispanoj teorie malakceptis araban kaj judan heredojn sed praktike asimilis ilin, dum Albornoz defendis la kastilian kaj kristanan purecon de la hispana kulturo. Krome el 1946 al 1951 faris kursojn en la ĵus kreita Facultad de Humanidades y Ciencias de Montevideo. El marto de 1962 al februaro de 1971 li estis prezidento de la registaro de la Dua Hispana Respubliko en ekzilo.

En 1976 revenis al Hispanio post la morto de Francisco Franco kaj la komenco de la restaŭro de la demokratio; li estis tie dekomence nur du monatojn, sed setlis en Ávila definitive en 1983, kie li mortiĝis. Li estis enterigita ĉe la klostro de la Katedralo de Ávila.

Publikaĵoj

• Estampas de la vida en León hace mil años, Madrid, 1926.
• En torno a los orígenes del feudalismo. Mendoza, 1942.
• Ruina y extinción del municipio romano en España e instituciones que lo reemplazan. Buenos Aires, 1943.
• España y el Islam. Buenos Aires, 1943
• El Ajbar Maym’a. Problemas historiográficos que suscita. Buenos Aires, 1944.
• El "Stipendium" hispano-godo y los orígenes del beneficio prefeudal. Buenos Aires, 1947.
• España: un enigma histórico. Buenos Aires, 1957.
• Españoles ante la historia. Buenos Aires, 1958.
• De ayer y de hoy. Madrid, 1958.
• La España Musulmana. Buenos Aires, 1960
• Estudios sobre las instituciones medievales españolas. México, 1965.
• Despoblación y repoblación en el Valle del Duero. Buenos Aires, 1966.
• Investigaciones sobre historiografía hispana medieval (siglos VIII al XIII). Buenos Aires, 1967.
• Investigaciones y documentos sobre las instituciones hispanas. Santiago de Chile, 1970.
• Miscelánea de estudios históricos. León, 1970.
• Orígenes de la nación española. Estudios críticos sobre la Historia del reino de Asturias. Oviedo, t. I: 1972, t. II: 1974, t. III: 1975.
• Del ayer de España. Trípticos históricos. Madrid, 1973.
• Ensayos sobre Historia de España. Madrid, 1973.
• Vascos y navarros en su temprana historia. Madrid, 1974.
• El Islam de España y el Occidente. Madrid, 1974.
• Mi testamento histórico político. Barcelona, 1975.
• Viejos y nuevos estudios sobre las instituciones medievales españolas. Madrid, 1976.
• El régimen de la tierra en el reino asturleonés hace mil años. Buenos Aires, 1978.
• El reino asturleonés (722-1037). Sociedad, Economía, Gobierno, Cultura y Vida. Historia de España Menéndez Pidal, t. VII, vol. 1, Madrid, 1980.
• Estudios sobre Galicia en la temprana Edad Media. La Coruña, 1981.
• Orígenes del Reino de Pamplona. Su vinculación con el Valle del Ebro. Pamplona, 1981.
• La Edad Media española y la empresa de América. Madrid, 1983.
• Santiago, hechura de España. Estudios Jacobeos. Prólogo de José-Luis Martín. Ávila, 1993.

Eksteraj ligiloj

• Fondaĵo Claudio Sánchez-Albornoz Arkivigite je 2020-09-28 per la retarkivo Wayback Machine
• Premio Príncipe de Asturias de Comunicación y Humanidades 1984
• Enterigo en Ávila