Fuentesoto
| Fuentesoto | |||
|---|---|---|---|
 | |||
municipo en Hispanio  vd
| |||
|
|
| ||
| Flago | Blazono | ||
| Administrado | |||
| Poŝtkodo | 40314 | ||
| En TTT | Oficiala retejo [+] | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 96 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 3 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 41° 27′ N, 3° 55′ U (mapo)41.456388888889-3.9183333333333Koordinatoj: 41° 27′ N, 3° 55′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 920 m [+] | ||
| Areo | 29,78 km² (2 978 ha) [+] | ||
| |||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Fuentesoto [+]
| |||
Fuentesoto [fŭenteSOto] estas municipo en la nordo de la provinco Segovio, en la regiono Kastilio-Leono, Hispanio. Ĝi apartenas al komarko Tierra de Pinares (Pinartero) en la nordo de la provinco. La loknomo Fuentesoto estas etimologie komprenebla kiel Fonto de la Arbaro aŭ Arbarfonto. Tiukadre aperas tri arboj super akva simbolo de fonto en la maldekstra parto de la blazono.
Geografio
[redakti | redakti fonton]Ĝia municipa teritorio okupas totalan areon de 29,78 km² kaj laŭ la demografia informo de la municipa censo fare de la INE en 2021, ĝi havis 108 loĝantojn. Ĝi perdis loĝantojn dum la 20-a jarcento pro migrado al urbaj areoj, kiel ja okazis en multaj loĝlokoj de la regiono, fakte 650 el la 1960-aj jaroj.
Ĝi distas 74 km de Segovio, provinca ĉefurbo, 83 km de Valladolid, 30 km de Aranda de Duero, 28 km de Peñafiel kaj 160 km de Madrid. Ĝi limas kun la provincoj Burgoso kaj Valadolido, kaj precize kun la municipoj Pecharromán, Valtiendas, Torreadrada, Fuentidueña, Tejares kaj Castro de Fuentidueña. Fluas rojo Vallejo [baLJEĥo].
Historio
[redakti | redakti fonton]La areo apartenis unue al la Regno Kastilio. En Mezepoko okazis reloĝado.
Aktualo
[redakti | redakti fonton]Tradiciaj enspezofontoj estis agrikulturo (cerealoj, vitejoj, legomoj kaj terpomoj) kaj brutobredado (ŝafoj) kaj rilata komercado. Lastatempe kultura kaj rura turismo ekgravis (popola arkitekturo, historia heredo, piedirado).
De la historia pasinteco restis vizitindaj vidindaĵoj el kiuj menciindas la visigota preĝejo de Sankta Gregorio, la baroka preĝejo de Sankta Petro de la 18-a jarcento kaj la romanika ermitejo de Sankta Vincento.