Helkola musteliralo
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) Helkola musteliralo, Mustelirallus albicollis,
Birigui, San-Paŭlio, Brazilo. | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| M. albicollis Vieillot, 1819 | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Helkola musteliralo (laŭ la latina scienca nomo Mustelirallus albicollis, sed ankaŭ Grizkola ralo kaj Cindrogorĝa ralo) estas birdospecio de la familio de Raledoj kaj ordo de Gruoformaj.[1][2] Ĝi troviĝas en ĉiu kontinenta sudamerika lando escepte Ĉilio.[3]
Taksonomio kaj sistematiko
[redakti | redakti fonton]La taksonomio de la genro Mustelirallus kaj aparte tiu de la Helkola musteliralo ne estas ankoraŭ definitivaj. La Internacia Ornitologia Komitato (IOC), la Sudamerika Klasigkomitato de la American Ornithological Society (SACC), kaj la Klementa taksonomio movis la specion el genro Porzana en 2015. La SACC kaj Clements movis la Kolombian musteliralon kaj la Ruĝbekan musteliralon el la genro Neocrex al Mustelirallus dum la IOC retenis ilin en Neocrex. Krome, la verko de BirdLife International nome Handbook of the Birds of the World (HBW) retenas la Helkolan musteliralon en Porzana kaj la aliajn du speciojn en Neocrex.[1][4][5][2]
Tiu artikolo uzas la genron de IOC/SACC/Clements. La IOC, Clements, kaj HBW interkonsentas, ke la Helkola musteliralo havas du subspeciojn, la nomiga M. a. albicollis kaj la M. a. typhoeca. La SACC ne inkludas subspeciojn en sia publikigita listo.[1][5][2][4]
Aspekto
[redakti | redakti fonton]La cindrogorĝa krako estas 21 ĝis 24 cm longa kaj pezas 90 ĝis 120 g. Ambaŭ seksoj havas la saman plumaron. Plenkreskuloj de la nomiga subspecio havas nigrajn suprajn partojn kun brunaj randoj en la plumoj, palgrizajn gorĝon, bruston kaj ventron, kaj nigroblankajn striojn sur la flankoj kaj subvostaj kovriloj. Ili havas mallongan verdecan bekon kaj purpurecajn brunajn krurojn. Subspecio M. a. tifoo estas pli malgranda kaj pli pala ol la nomiga.[6][7]
Distribuado kaj habitato
[redakti | redakti fonton]La subspecioj de la Helkola musteliralo havas tute apartajn teritoriojn. M. a. typhoeca estas la plej norda. Ĝi troviĝas el Kolombio orienten tra Venezuelo, plej norda Brazilo, kaj Gujanoj kaj suden en tre nordorienta Ekvadoro. Ĝi iam ekzistis en Trinidado sed poste formortiĝis tie. M. a. albicollis troviĝas en orienta kaj suda Brazilo, sudorienta Peruo, norda kaj orienta Bolivio, orienta Paragvajo, tre norda Argentino, kaj plej norda Urugvajo.[6][3] La specio loĝas en ampleksa vario de malsekejoj, kiel nesalakvaj marĉoj, ekzemple de Mauritia flexuosa, rizkampoj, savano kaj paŝtejoj, kvankam ĝi tendencas esti en la plej sekaj partoj de marĉoj. Laŭ alto ĝi gamas el marnivelo ĝis 1200 m.[6]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Finfoots, flufftails, rails, trumpeters, cranes, Limpkin (Aŭgusto 2022). Alirita 9a de Aŭgusto, 2022 .
- ↑ 2,0 2,1 2,2 HBW and BirdLife International (2021) Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Versio 6. Disponebla ĉe: [1] Alirita la 7an de Aŭgusto, 2022
- ↑ 3,0 3,1 Remsen, J. V., Jr., J. I. Areta, E. Bonaccorso, S. Claramunt, A. Jaramillo, D. F. Lane, J. F. Pacheco, M. B. Robbins, F. G. Stiles, kaj K. J. Zimmer. Versio de 24a de Julio 2022. Species Lists of Birds for South American Countries and Territories. [2] Alirita la 24an de Julio, 2022
- ↑ 4,0 4,1 Remsen, J. V., Jr., J. I. Areta, E. Bonaccorso, S. Claramunt, A. Jaramillo, D. F. Lane, J. F. Pacheco, M. B. Robbins, F. G. Stiles, kaj K. J. Zimmer. Versio 24a de Julio 2022. A classification of the bird species of South America. American Ornithological Society. [3] Alirita la 24an de Julio, 2022
- ↑ 5,0 5,1 Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, S. M. Billerman, T. A. Fredericks, J. A. Gerbracht, D. Lepage, B. L. Sullivan, kaj C. L. Wood. 2021. The eBird/Clements checklist of Birds of the World: v2021. Elŝutita el [4] Alirita la 25an de Aŭgusto, 2021
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Taylor, B. kaj G. M. Kirwan (2020). Ash-throated Crake (Mustelirallus albicollis), versio 1.0. En Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, kaj E. de Juana, Editors). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. [5] Alirita la 12an de Oktobro, 2022
- ↑ van Perlo, Ber. (2009) A Field Guide to the Birds of Brazil. New York: Oxford University Press, p. 94. ISBN 978-0-19-530155-7.
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Jobling, James A. (1992). A Dictionary of Scientific Bird Names. Oxford University Press. ISBN 0-19-854634-3.
- Raffaele, Herbert A; Wiley, James; Garrido, Orlando H; Keith, Allan R; Raffaele, Janis I (2003). Field Guide to the Birds of the West Indies. Christopher Helm. ISBN 0-7136-5419-8.
- Taylor, Barry; van Perlo, Ber (2000). Rails. Pica / Christopher Helm. ISBN 1-873403-59-3.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]
| ||||||||||||||||||