Ida Fink
| Ida Fink | |||||
|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| |||||
| Persona informo | |||||
| Ida Fink אידה פינק | |||||
| Naskonomo | Ida Fink | ||||
| Naskiĝo | 1-an de novembro 1921 en Zbaraĵ | ||||
| Morto | 27-an de septembro 2011 (89-jaraĝa) en Tel-Avivo | ||||
| Etno | judoj vd | ||||
| Lingvoj | hebrea • jido • pola vd | ||||
| Ŝtataneco | Israelo (1957–) Pollando  vd
| ||||
| Alma mater | Lviv Conservatory (en)  vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | verkisto novelisto vd
| ||||
| Laborkampo | Holokaŭsto vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Ida FINK (hebree אידה פינק, la 1-an de novembro 1921, en Zbaraĵ, Pollando – la 27-an de septembro 2011, en Tel-Avivo, Israelo) estis israela verkistino kiu skribis en la pola pri la Holokaŭsto.
Entute, ŝi publikigis kvin kolektojn de noveloj kaj unu romanon. La libroj estis tradukitaj en kelkajn eŭropajn lingvojn.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Naskita en familio de kuracisto kaj instruistino. Ŝi studis ĉe la Lviva Konservatorio. En 1941 ŝi estis deportita al la Zbarazh geto, de kie ŝi eskapis la sekvan jaron; kaŝante sub falsaj dokumentoj.
En 1957 ŝi translokiĝis al Israelo kaj ekloĝis en Ĥolon , kie ŝi laboris kiel bibliotekisto en la muzikliteraturo. Ŝi komencis sian literaturan agadon en 1971.
Verkado
[redakti | redakti fonton]Fink komencis verki jam en Pollando post la fino de la milito, kaj daŭrigis ŝian laboron post enmigrado al Israelo. Ĝi temigas epizodojn en la sorto de individuoj, iliaj personaj rilatoj kaj ilia ĉiutaga lukto por supervivo dum iliaj afliktoj dum la holokaŭsto. Laŭ siaj propraj vortoj ŝi havis la impreson, enmigrinte al Israelo, ke tie ne estas granda intereso pri la temo kaj mankas informoj kaj fono. Nur en la Eichmann-proceso estis la israela publiko eksponita al la rektaj rakontoj de la holokaŭsto-survivantoj. Ĝis tiam laŭ ŝia takso la temo estis tro abstrakta en iliaj mensoj [1].
La celo de Fink ne estas dokumenti historion, sed eternigi la individuon, la personan rakonton de la eta homoj, kiuj ne estis destinitaj esti herooj. Tial ŝi ne ofte mencias la nomojn de lokoj en siaj rakontoj. Ŝi estas singarda de ĝeneraligoj kaj morala juĝo de siaj herooj de ajna flanko kaj lasas la situaciojn kaj konversaciojn paroli por si mem [2].
La noveloj foje etendiĝas dum longa tempo, kaj foje dum duonhoro. Ankaŭ la rakontantoj estas diversaj, jen viro, jen virino, jen unuapersona, jen triapersona kaj jen ĥoro de voĉoj. Fink malofte tuŝas rekte la hororojn. La emfazo estas pli sur la mensa impreso de la misuzoj kaj turmentoj: sentoj de hororo, nekredebleco, miro pri mondo kiu deflankiĝis de sia kurso, pripensoj pri homa naturo, kaj foje eĉ sentemo al beleco. La lingvo de Fink estas konciza, klara, mezurita kaj evitas ĉian kriadon kaj patoson.
Verkaro
[redakti | redakti fonton]- Wiosna 1941 (2009)
- Odpływający ogród (2003)
- Sinjorino (1996)
- Podróż (1990, angla traduko : "The Journey", La Vojaĝo)
- Skrawek czasu (1987, angla traduko: "A Scrap of Time", Rubaĵo de Tempo)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ דניאל בלטמן, "אנחנו אסירים של הזיכרון ושל הזמן, שיחה עם אידה פינק", יד ושם, 1996.
- ↑ פינק (לנדאו), אידה Arkivigite je 2023-01-30 per la retarkivo Wayback Machine. לקסיקון הקשרים לספרות ישראלית
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Sara R. Horowitz, Biografio de Ida Fink, Encyclopediade Judaj Virinoj
- Mikaelo . Rauch, Ida Fink: Dankeco, The Forward, la 17an de oktobro 2011
- Instruante la Holokaŭsto helpe de rakontado de Ida FinkArkivigite je 2018-04-29 per la retarkivo Wayback Machine
- Arkiva paĝo de Judaj Virinoj