Imru' al-Qais
| Imru' al-Qais | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 30-an de novembro 500 en Naĝdo | |
| Morto | 30-an de novembro 543 (43-jaraĝa) en Ankaro | |
| Mortis per | Variolo  vd
| |
| Lingvoj | araba vd | |
| Familio | ||
| Patro | Hujr ibin al-Harith (en)  vd
| |
| Profesio | ||
| Okupo | poeto politikisto vd
| |
| Verkado | ||
| Verkoj | The Poem of Amriolkais vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Imru' al-KAIS, plena nomo Imruʾ al-Kais ibn Hujr ibn al-Hārith al-Kindī (arabe امرؤ القيس بن حُجر بن الحارث الكندي; naskita komence de la 6-a jarcento; mortis ĉirkaŭ 550) estis beduena poeto, konata kiel la verkinto de la poemoj " Muʿallaqāt ", kiuj estas elstaraj literaturaj versaĵoj de la vivo en la antaŭislama Arabio.
Detaloj de lia biografio venas ĉefe el la dua duono de la 8-a jarcento kaj estas kontraŭdiraj. Tamen, li estas certe konsiderita la plej granda antaŭislama poeto en la araba lingvo en tiu tempo.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Laŭ legendo, lia patro Hujr ibn al-Hārith estis la lasta reĝo de Kinda en nuntempa Jemeno kaj alfluanto al la Himyarites [1]; La patrino de la poeto, laŭ legendo, estis Fatima bint Rabiaa, la fratino de Mukhalhil ibn Rabiaa, la granda araba poeto kaj militisto de la 6-a jarcento. Laŭ alia versio, Tamluk ibn Amr ibn Zubayd estas listigita kiel la patrino de Imru. La konata akademiulo de Jahili-poezio, d-ro Shawqi al-Dayf, pravigas tiajn diferencojn en la genealogio per argumentado ke la nomo Imru al-Qais estis uzita fare de multaj poetoj de la antaŭ-islama periodo, kio plejparte klarigas kelkajn el la stilaj heterogeneco de la tekstoj atribuitaj al li [2].
Lia patrinflanka onklo, Adī ibn Rabīʿa nomita Muhalhil (m. ĉirkaŭ 531), laŭdire prezentis lin al poezio. De sia frua juneco, Imru' al-Kais verkis poemojn kun priskriboj de naturaj scenoj, drinkadoj kaj la doloro de amo. Lia erotika poezio precipe laŭdire vekis la koleron de lia patro, kiu tiam forpelis lin. Post kiam lia patro estis murdita fare de membroj de la Banu Asad-tribo, Imru' al-Kais sekvis maltrankvilan vagadan vivon, kiu donis al li la kormnomon Vagana Reĝo (arabe الملك الضلّيل), kiu li alportis. Por venĝi sian patron, li komencis trovi aliancanojn kaj tiam serĉis protekton de la reĝo de Al-Hīra, kies soldatoj persekutis lin. Li laŭdire trovis rifuĝon en la palaco de princo Samaw'al en la oazo de Tayma. Laŭ alia legendo, li iris al Konstantinopolo kaj estis ricevita tie fare de Justiniano, sed estis mortigita sur la revojaĝo proksime de Ancira (Ankaro) fare de sendito de la romia imperiestro.
Verkado
[redakti | redakti fonton]Ĝi estas Imr al-Kais kiu prenas prioritaton en la priskriba kantoteksto de araba literaturo. La priskribo de virinoj, la nokto, kaj la sentoj de la poeto estas nedisigeble ligitaj kun lia medio. Komparo de amanto kaj ovo, ĉevalo kaj struto, la nokto kaj tigro - jen la mondo de Imru al-Kais, plene saturita de kaj dezerto kaj vojaĝado.
Laŭ tiu kiu atingis nin, la plej granda parto de la teksto estas dediĉita al amtekstoj. La aŭtoro rememoras kaj priskribas siajn amrilatojn kun eksterordinara maltrankvilo kaj bedaŭro. Post tio, en la bildo de la verko aperas la motivo de soleca, senfina nokto, kies elirejo estas senlime malproksima, kaj eblas nur matene, kiam la ĉevalo kaj ĝia rajdanto tratranĉas la vastecojn de la dezerto. La realisma priskribo de la ĉevalo, ĝiaj virtoj kaj postkuro fariĝis klasikaĵo de araba literaturo [3]. Kiel multaj beduenaj poetoj de la Ĵahilija (Jahiliyah, antaŭislama periodo), Imru' al-Kais laŭdire ricevis sian inspiron de Ĝino kiun li laŭdire renkontis en malproksima dezerta ŭado en la Najd kaj kiu estis nomita Lafiz ibn Lahiz (لافظ بن لاحظ). Lia kolekto de poemoj estis kompilita de rakontantoj de Basra kaj Kufa de la 8-a jarcento kaj pluen. Lia Kasida (Qasida) ĉiam aperas unue en la antologio Mu'allaqat. Jen la komenco de la poemo, tradukita de Philipp Wolff.
Ho, la Theurs alportu al ni larmojn,
same kiel la sablaj deklivoj apud Chaumal kaj Dachol,
la loko de Tudich kaj Makrat, kie spuroj de loĝado ankoraŭ staras
neforigita, malgraŭ la blovado de la suda kaj norda ventoj. Cervospuroj
povas esti viditaj en siaj kampadejoj kaj kampoj, disigitaj kiel piprograjnoj.
Kvazaŭ matene ili disiĝis, mi dispremis Kolokvinton
inter la dornarbustoj.
Haltante ĉi tie kun la bestoj, la amikoj diris al mi:
Ne lasu vin konsumi la doloron, estu homo!
Goethe, verŝajne kune kun Herder, tradukis la saman poemon en la germanan de angla traduko de William Jones, de kiu la komencaj versoj pluvivas:
Ni kriu ĉi tie en la loko de la memoro.
Tie ĝi estis, sur la rando de la kurba sabla monteto
Tie staris ĉirkaŭ la tendaro.
La spuroj ankoraŭ ne estas tute forviŝitaj
Kiom ajn la norda vento kaj la suda vento
kunplektis la blovantan sablon.
Kaj miaj kunuloj silentis ĉe mi
kaj diris: Ne malŝparu en malespero, paciencu.
Sugestoj de tiu poemo de Imru' al-Kais poste estis integrigitaj en Okcident-orienta divano de Goethe.
Heredaĵo
[redakti | redakti fonton]Laŭ unu el la haditoj de la Profeto Mohamedo, la fondinto de Islamo, Imru al-Kais estas "La gvidanto de taĉmento de poetoj irantaj al Infero en la Tago de Juĝo".
Fontoj
[redakti | redakti fonton]- "A Note on the Poet: Imru’ al-Qais" [Araba: نبذة على الشاعر: إمرؤ القيس]. almoallaqat.com. retejo.
- Makki, al-Tahir Ahmad. "Imru' al-Qays." Dictionary of Literary Biography. Ed. Cooperson, Michael and Toorawa, Shawkat. Vol. 311. Detroit: Thomson Gale, 2005. presaĵo.
- al-Samarra’i, Mazhar. Imru’ al-Qais: Poet and Lover [Araba: إمرؤ القيس: الشاعر العاشق]. Amano, Jordanio: Dar al-Ibda’, 1993. presaĵo.
- "Imru al Qais - Excerpts from Kitab al-Aghani of Abu al-Faraj al-Asfahani" Fluent Arabic Blog. fluentarabic.net. retejo.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Makki 2005, p. 213
- ↑ M.M. Bravmann (1977). Studies in Semitic Philology, p. 146.
- ↑ “Inscriptions libyques de Tunisie- Etat de la question”, Epigraphie libyco-berbèrre- La lettre du RILB (dir. L.Galand) 18-19/2012-2013.