Internacia Ekspozicio de Nenio

Internacia Ekspozicio de Nenio (Esposizione internazionale del Niente) estas koncepta kaj arta movado de la dua duono de la 20-a jarcento, kiu ignoris tradician estetikon kaj penis fascini la modernan mondon, kun la reprezentado de la nevideblo, malpleneco kaj nenio. En 2020, Salvatore Garau reinterpretiĝis la konceptojn de nevideblo kun la ideo de la "Ciklo de Foresto" en tute nova maniero.

Historio

Esposizione internazionale del Niente estas ekspozicio elpensita en 1960 de grupo de artistoj inkluzive de Piero Manzoni, Enrico Castellani, Carl Laszlo, Heinz Mack, en kiu ekspozicio de nevideblaj verkoj estis reprezentita, la ekspozicio tiam estos ekspoziciita denove jaron poste en Nederlando. En 2015, la ekspozicio denove estas okazigita en Milano kunlabore kun la Fondaĵo Manzoni, kiu ankaŭ ekspoziciis la tiutempan originalan Manifeston, kiu estis publikigita en Bazelo en 1960.

La ekspozicio de la malpleno estas ia "neekspozicio" en tute dadaisma maniero, antaŭenigita de la redaktoro de la revuo "Panderma" Carl Laszlo, kiu lasis spurojn en la Manifesto kontraŭ nenio por la Internacia Ekspozicio de Nenio, publikigita en Bazelo: “Vendita di niente, numerato e firmato. La lista dei prezzi è a disposizione del pubblico. All’inaugurazione non prenderà la parola nessuno. Su questo catalogo non è riprodotto niente”. La subskribintoj estas Carl Laszlo, Piero Manzoni, Enrico Castellani, Rolf Fenkart, Heinz Mack, Otto Piene, Herbert Schuldt, kaj aliaj.

La ekspozicio de la malpleno, en kiu ekspozicias nevideblaj verkoj, reprenas la konceptojn de Yves Klein, Gino De Dominicis, kaj Marcel Duchamp sed ankaŭ la koncepton de preta objekto trovita de Andy Warhol, Jeff Koons kaj la novigan koncepton de la nevideblaĵo de Salvatore Garau.

(Mal-)koncepto

La ideon de "Nul" teorie antaŭvidis en 1960 la redakcio de la "Manifesto kontraŭ nenio por la Internacia Ekspozicio de Nenio", subskribita en Bazelo de Piero Manzoni kun Bazon Brock, Enrico Castellani, Rolf Fenkart, Carl Laszlo, Heinz Mack kaj Herbert Schuldt, en kiuj oni diras, ke: “Tolo preskaŭ ne valoras tolon. Skulptaĵo estas preskaŭ same bona kiel neniu skulptaĵo. Aŭto estas preskaŭ tiel bela kiel neniu aŭto. Muziko estas preskaŭ same plaĉa kiel neniu bruo. Neniu artmerkato estas tiel fruktodona kiel la artmerkato. Io estas preskaŭ nenio (nenio)”.

Vidu ankaŭ

• Retrofuturismo
• Salvatore Garau
• I Am (Garau)

Eksteraj ligiloj

• Nov-Jorko, "Afrodito Ploranta", de Salvatore Garau, 2021
• "Da Zero a Niente. Piero Manzoni a confronto" (itale: "de nul ĝis nenio", artikolo pri Piero Manzoni)
• Il niente in mostra a Milano, 2015, (itale: "la nenio en ekspozicio en Milano") filmeto

Bibliografio

• Aldo Quinti: "Duchamp invisibile", Officina edizioni, 1975
• Giorgio Di Genova: "Storia dell'arte italiana del '900: Generazione anni Trenta", 2000, ISBN 9788885345812
• Francesco Tedeschi: "Lo spazio ridefinito: Aricò, Castellani, Coletta, Dadamaino, Garutti, Nagasawa, Pinelli, Staccioli, Vago, Varisco," 1998, ISBN 9788820212766
• Vincenzo Agnetti: Gli Achromes di Piero Manzoni, Milano 1970. ISBN 978-88-8301-013-1.
• Samuel Beckett: Aspettando Godot [En attendant Godot, Paris 1952], en Teatro, Torino 2002, paĝoj 3-97. ISBN 978-88-339-1247-7.
• Samuel Beckett: Testi per nulla [Nouvelles et textes pour rien, Paris 1955], en Primo amore, Torino 1971, paĝoj 105-162. ISBN 978-88-341-0078-9.
• Anna Costantini: Da zero a niente. Piero Manzoni a confronto, en Piero Manzoni, a cura di G. Celant, Milano 2007, paĝoj 54-77. ISBN 978-88-7292-186-6.
• Gustave Flaubert: Lettera a Louise Colet (16 gennaio 1852), en Correspondance, a cura di J. Bruneau, Paris 1980. ISBN 978-2-07-032942-5.
• Piero Manzoni: Manifesto contro niente per l’esposizione Internazionale di niente (1960), en Writings on Art, Zurich 2020. ISBN 978-3-85881-936-2.