Saltu al enhavo

Johannes Rhodius

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Johannes Rhodius
(1587-1659)
"De acia dissertatio ad Cornelii Celsi mentem qua simul ...", verko eldonita en 1639.
"De acia dissertatio ad Cornelii Celsi mentem qua simul ...", verko eldonita en 1639.
Persona informo
Naskiĝo 1587
en Kopenhago, Danio
Morto 24-an de februaro 1659
en Padovo, Italio
Lingvoj latina vd
Ŝtataneco Reĝlando Danio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Universitato de Padovo
Universitato de Kopenhago
Universitato de Marburgo
Universitato de Padovo
Universitato de Gießen
Universitato de Bazelo
Universitato de Hajdelbergo
Profesio
Alia nomo Rhamnusius Satyromastix Severinus vd
Okupo kuracisto
renesanca humanisto
filologo Redakti la valoron en Wikidata vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Johan RodeGiovanni Rodio estis dana kuracisto, botanikisto, humanisto kaj antikvaĵisto kiu vivis ĉefe en Italio.

Biografio

[redakti | redakti fonton]

Johannes Rhodius naskiĝis en 1587 en Kopenhago, filo de la komercisto kaj ŝipokomandanto Helmer Rode; li frekventis mezlernejon en Herlufsholm.

En 1607/1608 li faris vojaĝon al Anglio kaj Skotlando; en Londono li renkontis la medicinan poeton Raphael Thorius (1565-1625). Li pasigis la akademian jaron 1610/1611 en la Universitato de Kopenhago; ĉi tie li amikiĝis kun Ole Worm, kun kiu li restis en konstanta korespondado. En la vintra semestro 1611/12 li enskribiĝis ĉe la Universitato de Wittenberg.

Bildo de Johannes Rhodius.

En februaro 1612 li estis akuzito en disputo kontraŭ Sigismondus Evenius (1587-1639). En 1614 li enmatrikuliĝis en la Universitato de Marburgo, kie li diplomiĝis pri medicino, en 1616 en la Universitato de Gießen, en 1618 en la Universitato de Bazelo kaj en 1619 en la Universitato de Hajdelbergo. El 1620 ĝis 1622 li oficis kiel kuracisto en Kopenhago.

En 1622 li translokiĝis al la Universitato de Padovo por sia doktoreco. En 1623 li tenis la pozicion kiel konsilisto de la ĝermana nacio en la universitato, al kiu la skandinavaj membroj ankaŭ estis ligitaj. En 1625 li laboris mallongtempe en Sieno, post kio li revenis definitive al Padovo, kiu iĝis lia dua patrujo.

Postvivinte la peston kiu furiozis en 1630 kaj reteninte la universitaton fermita dum du jaroj, al li estis ofertita la katedro pri botaniko en 1632, kombinita kun la administrado de la padova botanika ĝardeno; Rode tamen rifuzis kaj restis "Practicus" (Praktika profesoro).

La domo de Rode en Padovo iĝis centro de altiro por danaj kaj aliaj eksterlandaj studentoj. Li konservis eŭropan reton de amikoj kaj korespondistoj. 28 leteroj al Athanasius Kircher pluvivis de li sole.

Rekomendite de Gabriel Naudé (1600-1653) kaj profitante de ĝia proksimeco al la presa kaj librokomerca metropoloj de Venecio, li establis gravan privatan bibliotekon. En 1631 li ellaboris projekton por konstruado de publika biblioteko en Padovo kaj estis inter la fondintoj de la universitata biblioteko. En 1634 li iĝis membro de la "Accademia dei Ricovrati" ("Galilea Akademio pri sciencoj, beletroj kaj artoj", fondita en Padovo, en la 25-a de novembro 1599.), en kiu li plurfoje okupis la postenon de cenzuristo. En 1640 li rifuzis la katedron de fiziko en Kopenhago.

Rode skribis instrukciojn por la studo de medicino kun ampleksaj bibliografiaj referencoj, kiuj komence estis nur reproduktitaj loke kaj estis konataj de la granda publiko nur post lia morto fare de Thomas Bartholin kaj Hermann Conring. En siaj medicinaj historiaj skribaĵoj li igis la "De medicinan de Aulus Cornelius Celsus" kaj la receptlibron de Scribonius Largus alireblaj por la studentoj de sia tempo kun klariga komentaĵo.

Rodo restis fraŭla kaj mortis en 1659 en Padovo, estinte entombigita en la Preĝejo de San Francesco Grande.

Heredaĵo

[redakti | redakti fonton]

La privata biblioteko de Rode estis lasita al lia nevo, la Kopenhaga profesoro Thomas Bang (1600-1661). Ĝi estis aŭkciita en 1662 kune kun lia postmorta biblioteko.

La plej multaj el liaj manuskriptoj alvenis en la manojn de Thomas Bartholin, kiu laŭsupoze publikigis ilin; tamen multe de ili, inkluzive de la eldono de Rode "De medicina de Celsus", preta por presado, brulis kune kun la biblioteko de Bartholin, en fajro, en 1670.

La arkeologiaj antikvaĵoj kiujn li kolektis en Italio estis aĉetitaj fare de la kuracisto Thomas Fuiren (1616-1674) por sia artokabineto; per lia testamenta donaco ili atingis la Universitaton de Kopenhago, kiu elmontris ilin en la "Anatomia Domo" ("Domus anatomica").

La "Album amicorum" de Rode estas konservita en la Reĝa Biblioteko en Kopenhago, kiel estas skizleteroj kaj du manuskriptoj.[1]

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Artikolo verkita surbaze de la itala vikipedia artikolo.