José María Barreiro Manjón
| José María Barreiro Manjón | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Aliaj nomoj | Adonis de las mujeres |
| Naskiĝo | 20-an de aŭgusto 1793 en Kadizo |
| Morto | 11-an de oktobro 1819 (26-jaraĝa) en Bogoto |
| Mortokialo | Pafvundo 
|
| Lingvoj | hispana |
| Ŝtataneco | Kolombio
|
| Okupo | |
| Okupo | militisto
|
José María Barreiro Manjón estis militisto hispana naskiĝinto en Kadizo la 20-a de aŭgusto en 1793 kaj morto en Bogoto en 1819.
En la defendo de Madrido de 1808 estis vundita kaj enprizonigita, post unu jaro li ascendis al laŭtenanto. En 1810, jam liberigita, pasis al Kadizo, kaj militis en la Milito de Hispana Sendependiĝo. Kiel kapitano estis enpostenigita en Sevilo.
Kiel subkolonelo pasis al Sudameriko en 1815, en la ekspedicio ordonita de Fernando la 7-a estrata de la generalo Pablo Morillo, por pacigi Venezuelon kaj Novan Granadon, akirante plej altan rangon de kolonelo ankoraŭ 26jaraĝa. Estis multaj onidiroj pri amaferoj kun lokaj virinoj.[1]
Ses monatojn post sia alveno en Bogoton la juna, sed neesperta Barreiro estis venkita en la batalo de Bojakao kaj enprizonigita de la soldata infano 12jaraĝa Pedro Pascasio Martínez. Barreiro kaj ĉiuj hispanaj oficiroj arestitaj estis ekzekutitaj en la 11-a de oktobro, mortpafitaj pro ordono de Francisco de Paula Santander en epizodo de la jemorta milito.
Notoj
[redakti | redakti fonton]Bibliografio
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Portreto de Barreiro[rompita ligilo]