Konsekrita virgulino
En la Romkatolika Eklezio, konsekrita virgulino (latine Virgo consecrata, pluralo Virgines consecratae) estas virino kiu estis konsekrita de la eklezio al vivo de eterna virgeco kaj patrino de Kristo. Konsekritaj virgulinoj estas konsekritaj de la dioceza episkopo laŭ la aprobita liturgia rito.
La konsekritaj virgulinoj dediĉas sian tempon al faroj de pentofaro kaj mizerikordo, al apostola agado kaj al preĝado, laŭ sia vivstato kaj siaj spiritaj donacoj. Konsekrita virgulino povas vivi kiel monaĥino en unu el la monaĥaj ordenoj aŭ "en la mondo" sub la aŭtoritato de ŝia episkopo, servante la eklezion.
La rito de konsekro de virgulinoj por virinoj "vivantaj en la mondo" estis reenkondukita en 1970, sub la papa ofico de Paŭlo la 6-a, post la Dua Vatikana Koncilio. Ĝi baziĝas sur la praktiko de velatio virginum kiu devenas de la apostola epoko, precipe de la unuaj virgulinaj martiroj. La konsekro de virgulinoj por la monaĥinoj kiuj faris sian eternan profesion de ĵuroj daŭris preter tempo en diversaj formoj kaj sen interrompo en la donado.
La Kodo de Kanona Juro de 1983 kaj la apostola admono Vita Consecrata de 1996 de Papo Johano Paŭlo la 2-a parolas pri la reanimado de la Ordo de Virgulinoj (Ordo Virginum), kies membroj reprezentas bildon de la eklezio kiel la novedzino de Kristo. La konsekrita virgulino ne apartenas al la eklezia hierarkio, nek ekzistas iuj specifaj oficoj aŭ funkcioj asociitaj kun tiu statuso. Ŝi ne estas subtenata de la eklezio, sed respondecas pri sia propra porvivaĵo.
Pro kreskanta intereso pri la alvokiĝo kaj la 50-a datreveno de ĝia formala institucio, la Kongregacio por Institutoj de Konsekrita Vivo kaj Societoj de Apostola Vivo eldonis la instrukcion Ecclesia Sponsae Imago en julio 2018 [1].
En kristana hagiografio, ekzistas multaj referencoj al antaŭ-nicenaj virgulinaj martiroj kaj bonkonataj sanktulinoj kiuj apartenis al la stato de virgulinoj inkludas Agata de Katanio, Agnes de Romo, Cecilia de Romo, Eŭfemia de Kalcedono, Katarina de Aleksandrio, Katarina de Sieno, Lucia de Sirakuzo, Margareta de Antioĥio, Marcellina de Milano kaj Skolastika de Nursio.
Supervivintoj de seksperforto kaj seksa atenco estas elektebla fariĝi konsekritajn virgulinojn pro tio ke tiu ne estis libervola [2].
Historia resumo
[redakti | redakti fonton]
De la komenco de la historio de kristanismo, estis virinoj en la Eklezio, kiuj entreprenis vivon de libervola, konstanta virgeco. Inter la verkoj de la Patroj de la Eklezio ni trovas multajn homiliojn kaj traktatojn adresitajn al tiuj ĉi virgulinoj. La unuaj latinaj aŭtoroj verkis pri konsekritaj virgulinoj: Tertuliano (ĉ. 155-220) kaj Cipriano de Kartago. En la 4-a jarcento, Ambrozio, episkopo de Milano, dediĉis sian laboron al virgeco. Sankta Hieronimo defendis la karismon de virgeco kontraŭ la eraroj de Joviniano en la polemika Adversus Jovinianum (Kontraŭ Joviniano). Aŭgusteno de Hipono interligis en kritikado de la opinioj de Joviniano. En 401 li verkis libron pri Sankta Virguleco, klarigante la evangelian valoron de la kristana vivo de celibato por la Ĉiela Regno. Li ankaŭ emfazis la bezonon de humileco en la vivo de virgulinoj konsiderante la admiron kaj respekton kun kiuj ilia kondiĉo estis tenita. Aliaj patroj de la 4-a jarcento ankaŭ instruis pri virgeco, kiel ekzemple Johano Krizostomo, Gregorio de Nissa, kaj Metodo el Olimpio.
En kristana hagiografio, ekzistas multaj referencoj al antaŭ-nicenaj virgulinaj martiroj kiel ekzemple Margareta de Antioĥio, Agnes de Romo, Euphemia de Kalcedonio, kaj Lucy de Sirakuzo.
La unua konata formala konsekrorito estas tiu de Sankta Marcelina, datita 353, menciita en De Virginibus fare de ŝia frato, Sankta Ambrozio. Alia frua konsekrita virgulino estas Sankta Genevieve de Parizo (ĉ. 422 – ĉ. 512). La plej fruaj kopioj de la rito venas de kelkaj el la plej fruaj sakramentoj, kiel ekzemple la Sakramentaro de Leonino de la 7-a jarcento.
La virgulinoj de la frua eklezio vivis izolitajn vivojn en siaj familioj. Ili engaĝiĝis al vivo de preĝo, fastado, studado de la Skribo, hejmlaboro, sed ankaŭ prizorgado de malriĉuloj. Ilia vivstilo devis esti simpla kaj taŭga al ilia statuso. Ili havis siajn proprajn sidlokojn ĉe la diservo.
Komence de la 6-a jarcento, konsekritaj virgulinoj ĉiam pli kuniĝis por vivi kune en klostraj monaĥejoj. Ekde la 9-a jarcento, la priskribo de virgulinoj fariĝis ĉiam pli malofta kaj fakte nur efektivigita en klostraj monaĥejoj. Tiu ĉi kutimo konserviĝis inter la monaĥaj ordenoj de benediktanoj, trapistoj kaj kartuzianoj. Krom la tradicia insigno de ringo kaj vualo, la episkopo ankaŭ prezentas la stolon al ĉi-lasta. Ili portas la stolon, interalie, kiam ili proklamas la Evangelion ĉe Matins. Tio estas propreco en la propra leĝo de la kartuzanoj. En aliaj religiaj komunumoj - kiel la Ursulaninoj - virga preskribo povas esti efektivigita "se malnova kutimo ekzistas". Ekde antikvaj tempoj, la tuteco de konsekritaj virgulinoj estis referita kiel la Ordo virginum (OV).
Tra la jarcentoj, la stato de konsekritaj virgulinoj en la Eklezio cedis lokon al religiaj parokanaroj, kvankam ĝi neniam malaperis. Unu tia virgulino estis Katerina de Sieno (1347-1380), konsiderita la patronsanktulo de Eŭropo fare de la Romkatolika Eklezio.
En la itala Renesanco, la temoj de ĉasteco kaj virgeco estis integrigitaj kaj disvastigitaj en alegoriaj poemoj kaj bildoj; Ili ricevis grandan gravecon (vidu Triumfo (arto) ).
Per la dekretoj de la Dua Laterana Koncilio (1139), konsekroj estis ĉesigitaj por virgulinoj vivantaj en la mondo.
Ekde la Dua Vatikana Koncilio, la stato de virgulinoj reviviĝis en multaj diocezoj. La renovigita Rito de la Konsekro de Virgulinoj, aprobita de papo Paŭlo la 6-a, ekvalidis la 6-an de januaro 1971.
Laŭ enketo de la Sankta Seĝo, estis 4 000 konsekritaj virgulinoj tutmonde en 2015, 67% el ili en Eŭropo.
Konata konsekrita virgulino estas María Lía Zervino (n. 1951 en Bonaero), membro de la Asociación de Vírgenes Consagradas “Servidoras” , prezidanto de la Monda Unuiĝo de Katolikaj Virinaj Asocioj (WUCWO) kaj ano de la Vatikana Kongregacio por Episkopoj.ekde 2022 . La konsekro de Bernadette Lang kiel virgulino en Katedralo de Salcburgo en 2022 ricevis ĝeneraligitan telefamon.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Instruction "Ecclesiae Sponsae Imago" on the "Ordo virginum". Alirita 18 March 2022 .
- ↑ Consecrated Virgins. Alirita 19 June 2024 .
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- konsekritaj vidvinoj
- ermito
- religia kongregacio