| „ La intereso de ĉi tiu verketo kuŝas parte en ĝia enhavo, sed ankaŭ en la fakto ke ĝi prezentas novelon de nuntempa rusa verkisto, konata (laŭ la tradukinto, ankaŭ ruso) kiel “granda majstro de la rusa lingvo kaj kreinto de kelkaj originalaj lingvaj formoj kaj novaj vortoj.” La tradukinto diras, ke la rusa lingvo dum la lastaj kvin jaroj “estis submetata al multaj eksperimentoj kiuj ofte kondukis la lingvon al abismo, sed ne malofte trovis por ĝi brilajn novajn vojojn”; kaj, ke kelkaj el la nuntempaj verkistoj, uzante mezan vojon, trovis en ĝi “instrumenton de mirinda forto.” Inter tiuj estas Drozdov; kaj la tradukinto celis provi la aplikon de Esperanta traduko al “tiom nova, ĵus konstruiĝinta lingvo.”
Mi ne povas kompari la tradukon kun la originalo; sed en la traduko la verko estas, plejmulte, facile legebla kaj forte kaj trafe prezentita. Eble estas iom tro da longaj adjektivaj frazoj (aŭ frazaj adjektivoj); sed sendube ili aperas por indiki la stilon de la aŭtoro kiel eble plej fidele, kaj mi inklinas pli serioze kritiki kelkajn nenecesajn “idecajn” vortojn kiel polvoza, skrupuloza, sukoza. Mi tute ne komprenas la neceson de la oz, ĉu aŭ ĉu ne parto de la radiko. «Ankaŭ, kelkaj dubindaj neologismoj aperas, ekz. solucio, represio, murderi, fugi (angle flee), morgo (kadavrejo ; france morgue), masakro, provoko, lidero (angle leader, ĉe politika partio k.t.p.). Sed mi konstatas, ke kelkaj el la jenaj kaj aliaj malofte trovataj formoj jam estas uzitaj de aliaj Esperantistoj. Por murderi, mi preferus la jam disvastigitan formon murdi. Edifi la tradukinto tute malprave uzas; nome, por konstrui; kio eble teorie praviĝus (laŭ la latina derivo) se la radiko ne jam estus bone fiksita en nia lingvo kun morala senco (angle edify). Mi notas kun intereso du militŝiparajn terminojn, drednoto kaj miĉmano (“Fulcher and Long” proponas drednaŭto kaj midŝipmano).
Sed ĝenerale la Esperanto de la tradukinto estas bonega; kaj neniu sperta Esperantisto malgajnos per lego de la novelo. Fakte ĝi ne estas preciza historio, sed serio de skizoj pri la spertoj de diversaj homoj dum la rusa revolucio. Mi ne rekomendas ĝin al tro delikataj animoj; sed efektive la malplaĉaj detaloj formas nur parton de la tuto, kaj estas ankaŭ taŭge elmontrataj sindonemo, kompato, amo kaj humoro, eĉ kvankam ili aperas miksitaj kun la teruroj kaj suferoj de enlanda konflikto. ” |
