Saltu al enhavo

Leo Allatius

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Λέων Αλλάτιος
(1586-1669)
"Drammaturgia di Lione Allacci", verko eldonita en Venecio, 1755
"Drammaturgia di Lione Allacci", verko eldonita en Venecio, 1755
Persona informo
Λέων Ἀλλάτιος
Leo Allatius
Naskiĝo 1586
en Ĥio, Sanjak de Sakız, Grekio
Morto 19-an de januaro 1669
en Romo, Papaj Ŝtatoj
Religio katolika eklezio vd
Lingvoj moderna grekalatinaitala vd
Ŝtataneco Grekio Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo teologo
bibliotekisto
historiisto Redakti la valoron en Wikidata vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Leone Allacci estis greka erudiciulo, katolika teologo, eldonisto, bibliotekisto kaj bibliotekestro de la Vatikana Biblioteko.

Naskita en greka familio, Leone Alaĉi frue venis al Romo, kie li ĉirkaŭbrakis Katolikismon. Li instruis en ĉi tiu urbo en la greka kolegio, kaj en 1661 iĝis kuratoro de la Vatikana biblioteko. Laborema, senlaca, avida je manuskriptoj, dotita per granda memoro, li pruvis sin inda je la posteno, kiun li okupis.

Kvankam li apartenis al la greka eklezio, li montris sin pli malamika al siaj samreligianoj ol katoliko, kaj estis de granda helpo al la monaĥoj de Port-Royal en ilia disputo kun la protestanta teologo Jean Claude (1619-1687) rilate al la kredo de la grekoj pri la Eŭkaristio.

Biografio

[redakti | redakti fonton]
Bildo de Leono Alaĉi.

Leone Alaĉi naskiĝis en 1586 en la insulo Ĥio de grekaj gepatroj; li estis translokigita en la aĝo de naŭ jaroj al Kalabrio, kie li komencis siajn studojn: li iris al Romo en 1600, kaj, fininte ilin, li akiris plurajn postenojn tie.

La Papo Gregorio sendas lin al Germanio, en 1622, por transporti al Romo la bibliotekon de Hajdelbergo, kie la baviera elektisto estis donacinta al la pontifico. La kardinalo Francesco Barberini (1597–1679) tiam igis lin sia bibliotekisto.

Finfine, en 1661 li estis nomumita bibliotekisto de la Vatikano. Li mortis en januaro 1669, en aĝo de 83, post esti fondinta plurajn altlernejojn sur la insulo Ĥio, lia patrujo. “Li estis,” diras pastro Niceron, “laborema kaj senlaca homo, dotita de mirinda memoro, kaj kiu sciis multon pri ĉiaj lernadoj; sed mankis al li precizeco kaj kritiko, kaj ni rimarkas en liaj verkoj multe pli da legado kaj scio ol spriteco kaj juĝo. »

Li vivis fraŭle, sed sen voli preni ordonojn. Aleksandro la 7-a demandis lin iun tagon, kial li ne volas ricevi ilin. "Estas," Alaĉi respondis, "por ke mi povu edziĝi kiam ajn mi volas. "Sed," respondis la Papo, "kial vi ne edziĝas?" "Estas," li respondis, "por ke mi povu ricevi ordonojn kiam mi volas." »

Eta detalo montras kiom konstanta li estis en siaj kutimoj. Oni diras, ke li uzis la saman fontoplumon dum kvardek jaroj, kaj ke, ĝin perdinte, li preskaŭ ploris pro malĝojo. Li skribis tiel rapide, ke li kopiis en unu nokto la "Diarium romanorum Pontificum", kiun pruntedonis al li cistercia monaĥo. Li lasis grandan nombron da verkoj, la plej multaj el ili pri teologio aŭ liturgio, pluraj el kiuj havas kiel objekton la konvertiĝon de grekaj skismuloj.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]