Leo Allatius
| Λέων Αλλάτιος (1586-1669) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Λέων Ἀλλάτιος Leo Allatius | |||||
| Naskiĝo | 1586 en Ĥio, Sanjak de Sakız, Grekio | ||||
| Morto | 19-an de januaro 1669 en Romo, Papaj Ŝtatoj | ||||
| Religio | katolika eklezio vd | ||||
| Lingvoj | moderna greka • latina • itala vd | ||||
| Ŝtataneco | Grekio  vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | teologo bibliotekisto historiisto vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Leone Allacci estis greka erudiciulo, katolika teologo, eldonisto, bibliotekisto kaj bibliotekestro de la Vatikana Biblioteko.
Naskita en greka familio, Leone Alaĉi frue venis al Romo, kie li ĉirkaŭbrakis Katolikismon. Li instruis en ĉi tiu urbo en la greka kolegio, kaj en 1661 iĝis kuratoro de la Vatikana biblioteko. Laborema, senlaca, avida je manuskriptoj, dotita per granda memoro, li pruvis sin inda je la posteno, kiun li okupis.
Kvankam li apartenis al la greka eklezio, li montris sin pli malamika al siaj samreligianoj ol katoliko, kaj estis de granda helpo al la monaĥoj de Port-Royal en ilia disputo kun la protestanta teologo Jean Claude (1619-1687) rilate al la kredo de la grekoj pri la Eŭkaristio.
Biografio
[redakti | redakti fonton]
Leone Alaĉi naskiĝis en 1586 en la insulo Ĥio de grekaj gepatroj; li estis translokigita en la aĝo de naŭ jaroj al Kalabrio, kie li komencis siajn studojn: li iris al Romo en 1600, kaj, fininte ilin, li akiris plurajn postenojn tie.
La Papo Gregorio sendas lin al Germanio, en 1622, por transporti al Romo la bibliotekon de Hajdelbergo, kie la baviera elektisto estis donacinta al la pontifico. La kardinalo Francesco Barberini (1597–1679) tiam igis lin sia bibliotekisto.
Finfine, en 1661 li estis nomumita bibliotekisto de la Vatikano. Li mortis en januaro 1669, en aĝo de 83, post esti fondinta plurajn altlernejojn sur la insulo Ĥio, lia patrujo. “Li estis,” diras pastro Niceron, “laborema kaj senlaca homo, dotita de mirinda memoro, kaj kiu sciis multon pri ĉiaj lernadoj; sed mankis al li precizeco kaj kritiko, kaj ni rimarkas en liaj verkoj multe pli da legado kaj scio ol spriteco kaj juĝo. »
Li vivis fraŭle, sed sen voli preni ordonojn. Aleksandro la 7-a demandis lin iun tagon, kial li ne volas ricevi ilin. "Estas," Alaĉi respondis, "por ke mi povu edziĝi kiam ajn mi volas. "Sed," respondis la Papo, "kial vi ne edziĝas?" "Estas," li respondis, "por ke mi povu ricevi ordonojn kiam mi volas." »
Eta detalo montras kiom konstanta li estis en siaj kutimoj. Oni diras, ke li uzis la saman fontoplumon dum kvardek jaroj, kaj ke, ĝin perdinte, li preskaŭ ploris pro malĝojo. Li skribis tiel rapide, ke li kopiis en unu nokto la "Diarium romanorum Pontificum", kiun pruntedonis al li cistercia monaĥo. Li lasis grandan nombron da verkoj, la plej multaj el ili pri teologio aŭ liturgio, pluraj el kiuj havas kiel objekton la konvertiĝon de grekaj skismuloj.
Verkaro
[redakti | redakti fonton]- In Hexahemeron Commentarius, ac De Engastrimytho dissertatio adversus Originem. Item Origenis De eadem Engastrimytho, Origeno, 1629
- Apes urbanae, 1633
- De Psellis et eorum scriptis diatriba, 1634
- Eridanus, 1635
- De aetate, et interstitiis in collatione ordinum etiam apud Græcos seruandis, 1638
- Ourbanou tou Trismegistou Akrou archiereōs Andrias, 1640
- De Patria Homeri, 1640
- Leonis Allati Hellas, In Natales Delphini Gallici, 1642
- De mensura temporum Antiquorum, 1645
- De Templis Graecorum Recentioribus, Bartoldus Nihusius, 1645
- De Templis Graecorum Recentioribus, Gaspar de Simeonibus, 1645
- Confutatio fabulae de Joanna Papissa, 1645
- De mensura temporum Antiquorum et praecipue Graecorum exercitatio, 1645
- De libris ecclesiasticis Graecorum dissertationes duae, 1645
- De Graecorum hodie quorundam opinationibus, Paulus Zacchias, 1645
- De ecclesiae occidentalis atque orientalis perpetua consensione libri tres, 1648
- De ecclesiae occidentalis atque orientalis perpetua consensione libri tres, 1648
- Diatriba de Georgiis eorumque scriptis, Johann Albert Fabricius, Parizo, 1651
- Graeciae orthodoxae tomus primus, in quo continentur scriptores ... de processione Spiritus Sancti, & aliis ..., 1652
- De utriusque ecclesiae occidentalis atque orientalis perpetua ..., 1655
- Dissertatio luci exponens utriusque ecclesiae occidentalis et orientalis consensionem perpetuam in dogmate de purgatorio..., 1656
- Methodii episcopi et martyris Conuiuium decem virginum, 1656
- Leontos Tu Allatiu Encheiridion Peri tēs exporeuseōs Tu Hagiu Pneumatos, 1658
- Leonis Allatii Librorum editorum elenchus, 1659
- Diatriba de Symeonum scriptis, 1664
- De symeonum scriptis diatriba, Franciscus Combefis, Michael Psellus, 1664
- De octava synodo Photiana ... Romæ., 1666
- Drammaturgia di Leone Allacci diuisa in sette indici, 1666
- De Psellis, et eorum scriptis diatriba, etc, Johann Albert Fabricius, 1740
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Origeno (185-254)
- Eustacio de Antioko (270-337)
- Georgo Akropolito (1217-1282)
- Gennadius Scholarius (1400-1472)
- Lelio Biscia (1575-1638)
- Paolo Zacchia (1584–1659)
- Bartoldus Nihusius (07.02.1589-10.03.1657)[1]
- Francesco Barberini (1597–1679)
- Aleksandro la 7-a (1599-1667)
- Jean Claude (1619-1687) franca protestanto
- Marco Giustiniani (1655-1735)[2]
- Johann Albert Fabricius (1668-1736)
- Sebastian Edzardus (1672-1736) germana filozofo
- Pio la 7-a (1742-1823)
- Giovanni Beltrani (1848-1932)