Nederlandaj Virgulininsuloj (nederlandeNederlandse Maagdeneilanden) estas la kolektiva nomo por la fortikaĵoj kiujn la Nederlanda Okcidenta Hinda Kompanio havis en la Virgulininsuloj. La areo estis regita fare de direktoro, kies sidloko ne estis permanenta. La ĉefa kialo por komenci kolonion ĉi tie estis ke ĝi estis strategie inter la nederlandaj kolonioj en la sudo (Nederlandaj Antiloj, Surinamo) kaj la Nova Nederlando. La firmao estis ĉefe trafita de konkurado de Danio, Anglio kaj Hispanio. En 1680 la ceteraj insuloj iĝis parto de Britio [1].
Ĝis la mezo de la pasinta jarcento, nederlanda kreola lingvo - Negerhollands - estis ankoraŭ parolata de homoj kies gepatroj estis sklavoj kaj kiuj laboris en nederlandaj plantejoj tiutempe. Ekzistas ankaŭ kelkaj ruinoj por esti viditaj kaj la insulo Jost Van Dyke eble estis nomita laŭ la nederlanda pirato de la sama nomo.
Santa Kruco : Tio estas insulo unue fortikigita en 1625, kio estis la sama jaro kiam Britio volis ekloĝi tie. Dum tiu ĉi periodo, la nederlandanoj okupis la orientan parton de la insulo, kaj la britoj la okcidento. En 1650, la fortikaĵo estis forlasita antaŭposteno konflikto kun la angloj. Nederlandaj setlantoj ekloĝis en Sint Eustatius. La britoj perdis la insulon tiun jaron al Hispanio, kaj ĝi estis okupita la sekvan jaron, dum la franc-hispana milito, fare de la francoj kiuj cedis ĝin al la Malta Ordeno.
Tortola : Sukcesa antaŭposteno estis establita sur la insulo en 1648. En 1665 grupeto de nederlandaj setlantoj kaj afrikaj sklavoj estis transportita al la insulo por kultivi kanon. Anglio konkeris la insulon en 1672.
Anegada : Ĉi tie estis antaŭposteno ĝis 1680. Ĝi fariĝis brita posedo.
Sankta Tomaso : La insulo estis koloniigita ekde 1657, kaj estis konkerita fare de Danio en 1666.
Virgin Gorda : antaŭposteno estis establita ĉi tie en 1628. En 1680 ĝi estis akirita fare de la britoj.
