Onklo Vanja
| Дядя Ваня | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| dramatic work | |||||
| Aŭtoroj | |||||
| Aŭtoro | Anton Ĉeĥov | ||||
| Lingvoj | |||||
| Lingvo | rusa lingvo | ||||
| Eldonado | |||||
| Eldondato | 1897 | ||||
| Ĝenro | dramo | ||||
| Loko de rakonto | Rusia Imperio | ||||
| Honorigoj | Premio Laurence Olivier | ||||
| |||||
Onklo Vanja (ruse: Дядя Ваня – Djadja Vanja) estas teatraĵo de la rusa aŭtoro Anton Ĉeĥov. Ĝi por la unua fojo estis publikigita en 1897 kaj surscenigita en 1899 en produktaĵo de la Moskva Arta Teatro, reĝisorita de Konstantin Stanislavski.
La teatraĵo skizas la viziton de pliaĝa profesoro kaj lia ŝika, multe pli juna dua edzino, Jeléna, al la rura bieno kiu subtenas ilian urban vivostilon.
Resumo
[redakti | redakti fonton]Ĉefaj roluloj
[redakti | redakti fonton]- Vanjo (Onklo Vanjo): La administranto de la bieno
- Sonja: La filino de Profesoro Serebrjakov, kunposedanto de la bieno
- Profesoro Serebrjakov: Emerita profesoro kaj iama bofrato de Vanjo
- Jelena: La juna dua edzino de Serebrjakov
- Astrov: Loka kuracisto
La trankvila vivo en la bieno estas perturbita kiam Profesoro Serebrjakov kaj lia juna edzino Jelena alvenas. Vanjo sentas sin elĉerpita kaj senvalora post jaroj da laboro por subteni la profesoron. Sonja estas sekrete enamiĝinta al Doktoro Astrov. Astrov kaj Vanjo ambaŭ enamiĝas al Jelena, kiu restas malvarma al iliaj alproksimigoj. Tensio kreskas inter la roluloj, precipe inter Vanjo kaj Serebrjakov.
La teatraĵo esploras temojn kiel seniluziigo, nerealizitaj aspiroj, kaj la senco de la vivo. Ĝi ankaŭ pritraktas la kontraston inter urba kaj kampara vivo, kaj la defiojn de intelekta vivo en izolita medio.
La teatraĵo estas konata pro sia profunda esploro de homaj emocioj kaj rilatoj, kaj ĝia portreto de la rusa vivo fine de la 19-a jarcento.
