Oratorio Sankta Céneré
| Oratorio Sankta Céneré | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Oratorio • kapelo | |||
| Informaro | |||
| Eklezio: | katolika | ||
| Komunumo: | Saulges | ||
| Diocezo: | Diocezo de Laval | ||
| Titolo: | Preĝejo | ||
| Konstruado: | 7-a jc. | ||
| Geografia situo | 47° 59′ 0″ N, 0° 24′ 16″ U (mapo)47.9833-0.40440000000001Koordinatoj: 47° 59′ 0″ N, 0° 24′ 16″ U (mapo) | ||
| |||
| |||
 Oratorio Sankta Céneré | |||
| Ŝtato: |  Francio
| ||
La Oratorio Sankta Céneré[1] (france Oratoire de Saint-Céneré) estas katolika malgranda preĝejo situanta en Saulges, Mayenne, Francio.
Ĝi situas en la domaro Montguyon, 1 km disde la vilaĝo-centro.
Historio
[redakti | redakti fonton]La oratorio prenas sian nomon de Saint Céneré (aŭ Cerenicus[2]), benediktana monaĥo naskita en Spoleto en la 7-a jarcento; li estis sendita de papo Marteno la 1-a por prediki en merovida Gaŭlio kun sia frato, Céneri, kaj kun tiu li alvenis en la diocezon de Le Mans, en Saulges, ĉirkaŭ 649-650. Li fondis kristanan komunumon kiu konstruis la preĝejon Saint-Pierre, Saulges.
La kaverno funkciis kiel ermitejo por la monaĥo. La oratorio, situanta 1 kilometron (0.62 mejl.) de la urbo, estis konstruita en 1849 por protekti la statuon de la sanktulo.[3]
Arkitekturo
[redakti | redakti fonton]En la kaverno malsupre, la 18-jarcenta statuo[4] de sankta Cénéré el plurkolora ligno, restaŭrita en 2005, superas la akvofonton priskribitan fare de Grosse Dupéron. Tiu kontinua akvofluo donis al sankta Céneré la kromnomon "sanktulo kiu pisas".[5]
Bildoj
[redakti | redakti fonton]-
La kapelo kun la akvofonto -
La akvofonto.
Notoj kaj referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ San Cerenico (Cenerico, Cinereo) di Spoleto Diacono in Normandia (itale). santiebeati.it. Alirita 2022-05-01 .
- ↑ Piero Bargellini, Mille santi del giorno, pag. 255, Vallecchi, Firenze, 1977.
- ↑ Saulges, ermitage de st-céneré, sentier de la chapelle conduisant aux grottes (france). picclick.fr. Alirita 2022-05-01 .
- ↑ Statue : saint Céneré - Chapelle, dite ermitage Saint-Céneré, Montguyon, Saulges (itale). gertrude.paysdelaloire.fr. Alirita 2022-05-01 .
- ↑ Grosse Dupéron, Albert. (1901) Deux Excursions au Pays de Saulges : Souvenirs d'Un Touriste (france). Poirier-Bealu.