Parenkino

	Parenkino; (Паренкина)
	vilaĝo
domareto
	Oficiala nomo: Паренкина
Lando	Rusio
Ŝtato	Tjumena provinco
Regiono	Urala federacia regiono
Distrikto	Tjumena distrikto
kampara municipo	Malkova kampara municipo
Ŝoseo	71Н-1701
Rivero	Turo
Situo	Parenkino
- koordinatoj	57° 07′ 07″ N 65° 48′ 24″ O / 57.11861 °N, 65.80667 °O (mapo)
Loĝantaro	(2010)
Horzono	UTC+5
Poŝtkodo	625517
ОКТМО	71644445111
OKATO	71244845003
Aŭtokodo	72
Telefonkodo	+7 3452
	Parenkino (Rusio)
	Situo kadre de Rusio
	Parenkino (Tjumena provinco)
	Situo kadre de Tjumena provinco
	v • d • r

Koordinatoj: 57° 07′ 07″ N 65° 48′ 24″ O / 57.11861 °N, 65.80667 °O (mapo)

Parenkino (ruse Паренкина, Parenkina) estas vilaĝo en Tjumena distrikto (Tjumena provinco, Rusio), parto de Malkova kampara municipo (ruse Мальковское сельское поселение).

Geografio

Parenkino situas en la sud-okcidenta parto de Tjumena provinco kaj la respektiva parto de Okcident-Siberia Malaltebenaĵo, ĉe la dekstra bordo de la rivero Turo, proksimume 3 km for de la suda rando de Tjumeno, je supermara alteco 56 metroj. Okcidente, norde kaj nord-oriente ĝin limas la rivero Turo, oriente — vilaĝo Subbotino.

Ĉirkaŭ **Parenkino**
	rivero Turo	rivero Turo
rivero Turo		Subbotino

Loĝantaro

En 2002 plejparto de la loĝantoj estis rusoj (92%)^[1].

**Loĝantaro de Parenkino**
2002^[1]	2010^[2]	-	-	-	-	-	-	-
39	72	-	-	-	-	-	-	-

Historio

Komence de la 1860-aj jaroj tie estis 21 kortoj, en kiuj loĝis 92 viroj kaj 118 inoj. Vilaĝanoj kultivis 200 desjatinojn (218,5 hektarojn) da grenaj kampoj, havis 50 ĉevalojn, 50 bovinojn, 50 ŝafojn, 10 kaprojn kaj 15 porkojn^[3]. Lokanoj okupiĝis pri grenkultivado, kaptado de fiŝoj kaj bestoj, iom pri buĉado de brutoj, faris ŝafajn felojn kaj bastonmatojn, vendadis etajn varojn. Tiuloke en la rivero troviĝis sablaĵo, do pro malproundeco tiu ĉi loko obstakligis navigadon^[4].

Vidu ankaŭ

Referencoj

↑ ^1,0 ^1,1 Данные Всероссийской переписи населения 2002 года: таблица № 02c. Численность населения и преобладающая национальность по каждому сельскому населённому пункту (ruse). Rosstat. Arkivita el la originalo je 2024-08-08. Alirita 2024-09-05.
↑ Всероссийская перепись населения 2010 года. Численность населения и его размещение в Тюменской области (ruse). Arkivita el la originalo je 2023-08-29. Alirita 2014-05-10.
↑ Стефановский, Василий (1860–1864). “Статистическое описание Тюменского округа Тобольской губернии, в промышленном отношении”, Тобольские губернские ведомости [citata laŭ: Тобольские губернские ведомости. Сотрудники и авторы: Книга II. Антология тобольской журналистики конца XIX — начала ХХ в. — Тюмень: Мандр и К^а, 2004. ISBN 5-93020-317-2.]. (ru), p. 67.
↑ Стефановский, Василий (1860–1864). “Статистическое описание Тюменского округа Тобольской губернии, в промышленном отношении”, Тобольские губернские ведомости [citata laŭ: Тобольские губернские ведомости. Сотрудники и авторы: Книга II. Антология тобольской журналистики конца XIX — начала ХХ в. — Тюмень: Мандр и К^а, 2004. ISBN 5-93020-317-2.]. (ru), p. 61.

[Данные_Всероссийской_переписи_населения_2002_года:_таблица_№_02c-1] 1,0 ^1,1 Данные Всероссийской переписи населения 2002 года: таблица № 02c. Численность населения и преобладающая национальность по каждому сельскому населённому пункту (ruse). Rosstat. Arkivita el la originalo je 2024-08-08. Alirita 2024-09-05.

[2] Всероссийская перепись населения 2010 года. Численность населения и его размещение в Тюменской области (ruse). Arkivita el la originalo je 2023-08-29. Alirita 2014-05-10.

[3] Стефановский, Василий (1860–1864). “Статистическое описание Тюменского округа Тобольской губернии, в промышленном отношении”, Тобольские губернские ведомости [citata laŭ: Тобольские губернские ведомости. Сотрудники и авторы: Книга II. Антология тобольской журналистики конца XIX — начала ХХ в. — Тюмень: Мандр и К^а, 2004. ISBN 5-93020-317-2.]. (ru), p. 67.

[4] Стефановский, Василий (1860–1864). “Статистическое описание Тюменского округа Тобольской губернии, в промышленном отношении”, Тобольские губернские ведомости [citata laŭ: Тобольские губернские ведомости. Сотрудники и авторы: Книга II. Антология тобольской журналистики конца XIX — начала ХХ в. — Тюмень: Мандр и К^а, 2004. ISBN 5-93020-317-2.]. (ru), p. 61.

[1]

[2]

[3]

[4]