Paul Melis
| Paul Melis | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 21-an de februaro 1921 en Rosendaël | ||||
| Morto | 1-an de januaro 1982 (60-jaraĝa) en Saint-Mandé | ||||
| Ŝtataneco | Francio  vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Paul MÉLIS, naskiĝis la 21-an de februaro 1921 en Rosendaël kaj mortis la 12-an de aŭgusto 1982 en Saint-Mandé, estis franca soldato kaj rezististo, Kunulo de la Liberigo. Juna studento kiu aliĝis al la Libera Francio en 1940, li partoprenis en la batalado en Afriko kaj Francio kaj estis vundita plurfoje, kaptita kaj fuĝinta.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Junaĝo kaj engaĝiĝo
[redakti | redakti fonton]Paul Mélis naskiĝis de industriista patro la 21-an de februaro 1921 en Rosendaël, tiam sendependa komunumo kiu poste fariĝos distrikto de Dunkerque. Li studis en Lillo[1].
Dua Mondmilito
[redakti | redakti fonton]Dum la Batalo de Francio, fuĝante de la antaŭeniĝo de germanaj trupoj, li rifuĝis en Saint-Jean-de-Luz kie, la 21-an de junio 1940, li suriris la MS Batory kiu evakuis polajn soldatojn al Britio. Alveninte Anglion, li aliĝis al Londono kaj, la 1-an de julio 1940, aliĝis al la liberfrancaj fortoj. Asignite al la aŭtonoma bataltanka roto kie li sekvis sian trejnadon kiel soldato, li estis transdonita en decembro 1940 al la libera grupo de la 13-a duonbrigado de la Fremdula legio kun kiu li partoprenis en la Eritrea kampanjo kaj poste en la Siria kampanjo.
Transdonite al la 101-a Aŭtomobila roto de kapitano Dulau, li partoprenis en la okcidenta dezerta kampanjo dum kiu li batalis ĉe la Batalo de Bir Hakeim. Li estis transdonita la 30-an de junio 1942 al la 1-a aerinfanteria roto kaj, daŭre kiel parto de la dezertmilito, aranĝis atak-misiojn en Tripolio antaŭ ol partopreni en la tunizia kampanjo. La 28-an de januaro 1943, dum batalo en Ceneb, li estis kaptita de la itala armeo kaj, la sekvan tagon, li estis vundita de grenada ŝrapnelo dum fuĝprovo. Unue enhospitaligita en Sfakso, li tiam estis translokigita al Salerno. Post kvar monatoj da enhospitaligo, li estis internigita en kaptitejo en Sulmona. Li sukcesis eskapi fine de 1943 kaj aliĝi al la aliancitaj trupoj, kiuj dume surteriĝis en Italio.
Transdonite al Alĝero kaj poste al Londono en februaro 1944, li estis asignita al armeaj administraj ligomisioj. Alkroĉita al Usona 35-a Infanteridivizio (35-a ID) kiel kontaktoficiro, li alteriĝis en Normandio en julio 1944. Pro la evakuo de civiluloj de la vilaĝo de Torigni-sur-Vire, li estis grave vundita per ŝrapnelo kaj devis havi sian dekstran gambon amputitan ĉe la hospitalo en Bayeux. Post longaj monatoj da enhospitaligo en la Lille-hospitalo, li estis malmobilizita en januaro 1946.
Postmilito
[redakti | redakti fonton]Reveninte al civila vivo, Paul Mélis rekomencis siajn jurstudojn ĉe la jura Fakultato de Paris. Membro de la franca komitato por demokrata junularo kaj la Paca movado, li mortis la 12-an de aŭgusto 1982 en Saint-Mandé, en Val-de-Marne kaj estis entombigita en Dunkerko.