Saltu al enhavo

Philippe Henriot

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Philippe Henriot
Persona informo
Naskiĝo 7-an de januaro 1889 (1889-01-07)
en Reims
Morto 28-an de junio 1944 (1944-06-28) (55-jaraĝa)
en Parizo
Lingvoj franca
Ŝtataneco Francio Redakti la valoron en Wikidata
Alma mater Katolika Universitato de Parizo Redakti la valoron en Wikidata
Okupo
Okupo politikisto
ĵurnalisto
entomologo Redakti la valoron en Wikidata
v • d • r

Philippe Henriot (Reims, 7a de januaro 1889 - Parizo, 28a de junio 1944) estis franca politikisto de ekstrema dekstro kaj membro de la franca milico dum la Dua Mondmilito.

Biografio

[redakti | redakti fonton]

Henriot estis deputito de Gironde inter 1932 kaj 1942,[1] membro de la Fédération Nationale Catholique,[2] naciisto, kontraŭgermana, katoliko, tradiciisto, kontraŭkomunisto kaj antisemita,[3] kvankam dum la milito li ŝanĝis sian sintenon rilate al Germanio, kiun li tiam vidis kiel rimedo por liberigi la eŭropan civilizon el bolŝevismo.[4] Li estis konvinkita sekvanto de Philippe Pétain,[5] kaj voĉdonis favore al havigo de plian povon al Pétain la 10an de julio 1940.[6] Li faris propagandon pere de la radio,[7] kaj okupis la 2an de januaro 1944 la postenon de Sekretario de Ŝtato de Informado kaj Propagando,[8] sub antaŭa premo fare de Nazia Germanio.[9]

Li estis murdita en atenco fare de membroj de COMAC (franca rezistado), maskitaj de membroj de la Milico la 28an de junio 1944.[10]

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Notoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ «Philippe Henriot (1889-1944)». Base de données des députés français depuis 1789. Asamblée Nationale. Alirita la 2an de februaro 2019.
  2. ↑ Passmore, 2013, p. 245.
  3. ↑ Herpun, 1998, pp. 262-263.
  4. ↑ Chadwick, 2008, pp. 53 kaj 66.
  5. ↑ Azéma, 1996, p. 61.
  6. ↑ «Philippe Henriot (1889-1944)». Base de données des députés français depuis 1789. Asamblée Nationale.
  7. ↑ Passmore, 2013, pp. 362-363; Chadwick, 2008, p. 62.
  8. ↑ Azéma, 1996, p. 61.
  9. ↑ Passmore, 2013, p. 354.
  10. ↑ Newton, 2014, p. 215.

Bibliografio

[redakti | redakti fonton]
  • Azéma, Jean-Pierre (1996). «La stratégie en matière de propagande déployée par l'État vichyssois». Mélanges de l'Ecole française de Rome. Italie et Méditerranée 108: 55-63.
  • Chadwick, Kay (2008). «Philippe Henriot's utopia: Propaganda and the last days of Vichy». En: John West-Sooby (Ed.). Nowhere is Perfect: French and Francophone Utopias/dystopias (Newark: University of Delaware Press). ISBN 978-0-87413-048-5.
  • Herpin, Jacqueline (1998). «Henriot. Philippe. 1889-1944». En: Sylvie Guillaume y Bernard Lachaise (Eds.). Dictionnaire des parlementaires d'Aquitaine sous la Troisième République (Presses Univ de Bordeaux): 262-264. ISBN 2-86781-231-3.
  • Newton, Michael (2014). Famous Assassinations in World History: An Encyclopedia. ABC-CLIO. ISBN 978-1-61069-285-4.
  • Passmore, Kevin (2013). The Right in France from the Third Republic to Vichy (en inglés). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-965820-6.
Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Philippe_Henriot&oldid=8907536"