Saltu al enhavo

Piedingo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Piedingo
La supra kadro permesas uzi lancon pli efike, uzante la impeton de la ĉevalo por pliigi la forton de la bato. Tiu el la 10-a jarcento Anglio.
Piedinga aparato punila situanta en vilaĝo en Anglio

Piedingo estas ilo, nome ingo por apogi la piedojn de rajdanto dum rajdado kaj por facile surĉevaliĝi. Ĝi estas speco de ringo, kiu pendas sur ambaŭ flankoj de selo.

Oni verŝajne ekuzis ĝin en la dua jarcento p.K. sur la aziaj stepoj. La piedingo grave valorigis la militan uzvaloron de la ĉevalo. En Okcident-Eŭropo ĝi disvastiĝis en la 8-a jc.. La komuna uzo de lanco, kiraso kaj piedingo ebligis la elformiĝon de la mezepoka malpeza kavalerian batalmanieron.

La kavaliroj restis en la selo danke al la piedingo, post fizika interpuŝo kun malamiko. La formo de la piedingo apenaŭ ŝanĝiĝis dum la jarcentoj.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]