Provenca lingvo
| Provenca | ||
| Provençau | ||
| ||
| lingvoido • Occitan dialects | ||
|---|---|---|
| suda okcitana lingvo | ||
| Parolata en | Okcitanio (Francio, Hispanio, Italio kaj Monako) | |
| Parolantoj | 354 500 | |
| Denaskaj parolantoj | 362.000 | |
| Skribo | latina | |
| Lingvistika klasifiko | ||
| Hindeŭropa lingvaro | ||
| Lingva statuso | 3 sendube endanĝerigita | |
| Lingvaj kodoj | ||
| Lingvaj kodoj | ||
| ISO 639-2 | o | |
| ISO 639-3 | prv | |
| Glottolog | prov1235 | |
| Angla nomo | Provençal | |
| Franca nomo | provençal | |
| Specimeno | ||
Totei leis umans naisson liures. Son egaus per la dignitat e lei drechs. An totei una rason e una consciéncia. Se devon tenir frairenaus leis uns amb leis autres.
| ||
| Vikipedio | ||
Provenca lingvo estas ĉu la mezepoka formo de la moderna okcitana lingvo (ISO 639: oci) ĉu la moderna dialekto de la okcitana, parolata en la regiono Provenco (sudorienta Francio). Estas pluraj dialektoj en la okcitana: gascon, lengadocian, lemosin, auvernhat, vivaro-alpin kaj provençal. Ili ĉiuj formas partojn de la moderna okcitana lingvo. Mezepoke oni ofte parolis pri la provenca kiel komuna nomo de la lingvo uzata de la trobadoroj. Fakte la plejparto el ili devenis el aliaj regionoj ol Provence: Langvedoko aŭ Limousin.
La vorto "okcitana" ne ekzistis por nomi tiun grandan kulturan lingvon. Ĉiuokaze dum mezepoko la okcitana lingvo ankoraŭ ne disdialektiĝis, ĉar ekzistis forta skribtradicio kiu permesis teni la lingvon en komuna kadro. Post la malapero de la okcitana kiel oficiala administra lingvo (16a jarcento) komenciĝis la disdialektiĝo pro manko de komunaj referencoj.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Reta librejo de libroj en la provenca[rompita ligilo]
