Strikukolo
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Strikukolo (Tapera naevia)
.jpg) | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Tapera naevia (Linnaeus, 1766) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
Sinonimoj
| ||||||||||||||
|
| ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Strikukolo, Tapera naevia, estas specio de la kukoledoj, familio de la ordo de birdoj, nome Cuculiformes, kiuj inkludas ankaŭ la vojkurulojn, la aniojn, la centropojn kaj la hoacinon. Ĝi estas la ununura membro de la genro Tapera (Thunberg, 1819). Tiu kukolo estas loĝanta reproduktanto el Meksiko kaj Trinidado suden al Bolivio kaj Argentino.
La Strikukolo troviĝas en malferma kamparo kun arboj aŭ arbustoj kaj en la bordoj de manglejoj. Tiu specio estas nestoparazito kutime de Furnariedoj, sed ofte ankaŭ de Trogloditedoj, kaj aliaj specioj kun kupolitaj nestoj, en kies kupoloj foje la kukolo faras truon por eniri kaj ovodemeti. La kukolino demetas unu, foje du, blankajn aŭ bluecajn ovojn en la granda nesto el branĉetoj de la gastiganto. La ovoj eloviĝas post 15 tagoj, kun pliaj 18 tagoj ĝis kiam la kukolido elnestiĝas. La idoj de la furnariedo malaperas.
Tiu specio estas ĉirkaŭ 27 cm longa kaj pezas 40 g. La plenkreskulo estas ĉefe grizbruna supre, striita nigre kaj sablokolore. Ĝi havas palan supraokulan strion, pli malhelan brunan traokulan strion kaj trian palan subokulan strion ne tiom klaran kiom la unua, krome estas tre malhelbruna kresto preskaŭ nigra al la nuko kun helbrunaj punktoj, kresto kiu estas levita kaj montrata ĉe pariĝado. La subaj partoj estas tre helaj, kaj la vosto estas longa kaj gradita. Nematuruloj estas punktitaj sablokolore kaj estas pli ruĝecaj en dorso kaj flugiloj.
La Strikukolo manĝas grandajn insektojn, ofte prenitajn el la grundo. Tiu estas soleca kaj preskaŭ timida specio kiu kutimas kaŝiĝi en arbustejoj, kvankam ĝi kantas el malfermaj kaj altaj ripozejoj. Ĝi havas fajfan alvokon kutime de du aŭ tri notoj, gvu-gvii aŭ gvu-gvii-gvii, kaj povas esti allogita de imitaĵoj.
Brazila folkloro
[redakti | redakti fonton]Tiu birdo estas grava en brazila folkloro, rilata al legendo de sacio, aŭ matita-perê. Krom la nomo saci, la birdo estas konata ankaŭ kiel matinta-pereira, pitica (Pará), crispim, fenfém, martim-pererê, matimpererê, matintapereira, matintaperera, matitaperê, peitica, peito-ferido (vundita brusto), roceiro-planta, seco-fico, sede-sede, saci-do-campo, sem-fim, fém-fém, tempo-quente (varma vetero), peixe-frito (fritita fiŝo) (Bahio), kaj peixe-frito-seu-veríssimo. [1] Arkivigite je 2007-09-27 per la retarkivo Wayback Machine [2] Arkivigite je 2012-02-06 per la retarkivo Wayback Machine
Laŭ la nomo de matita-pereira ĝi estis fame menciita en fama kanto Águas de Março (Akvoj de marto) de Tom Jobim.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- BirdLife International (2004). Tapera naevia. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 10 Majo 2006. Ne minacata
- ffrench, Richard. (1991) A Guide to the Birds of Trinidad and Tobago, 2‑a eldono, Comstock Publishing. ISBN 0-8014-9792-2.
- Hilty, Steven L. (2003) Birds of Venezuela. Londono: Christopher Helm. ISBN 0-7136-6418-5.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Filmoj de Strikukolo[rompita ligilo] ĉe Interreta Birdokolekto
- poŝtmarkoj (por Surinamo) kun mapo de teritorio
- fotaro de Strikukolo VIREO Photo-High Res
- Photo-Medium Res; Artikolo andeanbirding
- Photo; Artikolo guyana.org–"Birds of Guyana"
