Tanja Maljarĉuk
| Tanja Maljarĉuk | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 17-an de aprilo 1983 (41-jaraĝa) en Ivano-Frankivsk,  Sovetunio
|
| Ŝtataneco | Ukrainio 
|
| Alma mater | Ciskarpatia Nacia Universitato Vasil Stefanik
|
| Okupo | |
| Okupo | ĵurnalisto publikigisto prozisto verkisto eseisto
|
Tetjana "Tanja" Volodimirivna Maljarĉuk (ukraine Тетяна Володимирівна Малярчук ; (naskiĝis en 1983 en Ivano-Frankivsk) estas ukraina verkistino kaj esplorĵurnalistino kiu loĝas kaj laboras en Vieno, Aŭstrio. Ŝi gajnis la literaturan premion Ingeborg Bachmann en 2018[1] kun "Frösche im Meer" (Ranoj en la maro ), neeldonita teksto, kiun ŝi voĉlegis dum la Festivalo de germanlingva literaturo[2].
Vivo kaj verkaro
[redakti | redakti fonton]
Maljarchuk studis filologion ĉe la Universitato de la Antaŭkarpatoj en Ivano-Frankivsk kaj tiam laboris dum pluraj jaroj kiel kultura kaj esplorĵurnalistino en Kievo. En 2011 ŝi elmigris al Vieno.
En 2004 ŝia unua libro "Ендшпіль Адольфо, або троянда для Лізи" (Finludo Adolfo aŭ Rozo por Lisa) estis eldonita de la eldonejo Lileja-NW en Ivano-Frankivsk. En 2006 sekvis "Згори вниз. Книга страхів" (De Supre ĝis Malsupro. La Libro de Timoj).
La romano Забуття ("Forgeso", 2016) pri la poldevena ukraina historiisto, politikisto kaj popolheroo Vjaĉeslav Lipinski (В'ячеслав Липинський - 1882-1931), kiu ankaŭ elmigris en la 1920-aj jaroj kaj loĝis en Vieno[3], ricevis la literaturan premion "Libro de la Jaro" de la ukraina redakcio de BBC. La romano rakontas la emocian vojaĝon de juna ukraina virino kiu serĉas tra la pasinteco de la nacio. paŝoj por gvidi ŝin tra la nuntempo.
En 2018 ŝi publikigis ankaŭ ŝian unuan verkon en la kampo de porinfana kaj junulara literaturo "Mox Nox" (Nokto venas) kiu estis priskribita kiel "distopia infanromano".
Eksterlingva verkistino
[redakti | redakti fonton]Maljarĉuk ankaŭ iĝis eksterlingva verkistino kiam ŝi decidis en 2009 verki en la germana lingvo. La volumo Neunprozentiger Haushaltsessig, publikigita en 2009, estis la unua libro de Maljarĉuk en la germana lingvo. Ŝia romano "Біографія випадкового чуда" (Biografio de hazarde miraklo, germane 'Biografie eines zufälligen Wunders') sekvis en 2013.
"Hier ist immer Gewalt. Hier ist immer Kampf"
[redakti | redakti fonton]Maljartsjuk mem skribas pri ŝia eldonita parolado en Klagenfurt pri literaturo (2023) "Hier ist immer Gewalt. Hier ist immer Kampf" (Ĉi tie estas ĉiam perforto.Ĉi tie estas ĉiam perforto): „Mi ŝuldas ĉion en mia vivo al literaturo, kiun mi imagas kiel floron sur la branĉo de arbo. Unuflanke ĝi ebligas la disvastigon de ideoj, sed tamen ĝi falas kiel la unua en ŝtormo. Kio estas la rilato inter literaturo kaj realeco? Kio estas la signifo de literaturo? Ĉu ĝi povas liberigi sin de la pasinteco, vortigante la maljustaĵojn, aŭ ĉu ĝi restas nur kiel senhelpa atestanto? Ĉu ĝi devas resti silenta antaŭ krueleco, aŭ ĉu ĝi povas eĉ ion savi? Ĉu ekzistas lingvo kiu povas elkonduki nin el la ciklo de perforto, 'butono kiu povas malŝalti la maŝinaron de perforto en kaj inter ni'?"[4].
La aŭtoro regule verkas kolumnojn por Deutsche Welle (Ukrainio) kaj por Zeit Online[5]. Ŝia teksto 'Russland, mein Russland, wie liebe ich' (Rusio, mia Rusio, kiel mi amas vin) iĝis konata[6].
Tradukoj
[redakti | redakti fonton]Rakontoj kaj eseoj estis tradukitaj en la germanan, polan, la rumanan, la anglan, la ĉeĥan kaj la belorusan.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ (de) „Der Bachmannpreis war eine große Sache.“ Tanja Maljartschuk im Gespräch mit Günter Kaindlstorfer, YouTube
- ↑ (de) Tanja Maljartschuk gewinnt Bachmann-Preis Spiegel Online. la 8-an de julio 2018. Alirite la 25-an de februaro 2022 .
- ↑ Richard Kämmerlings: „Salz auf unserer Braut“, Rezension zu Blauwal der Erinnerung in Die Welt vom 14. Februar 2019, abgerufen am 15. Februar 2019.
- ↑ (de) Hier ist immer Gewalt. Hier ist immer Kampf. eld. Verlag Johannes Heyn. Alirita la 15-an de novembro 2023 .
- ↑ (en) Tanja Maljartschuk: Schlummernde Schande, Die Zeit Online. la 2-an de marto 2017, alirite la 25-an de junio 2017.
- ↑ (de) Tanja Maljartschuk, Protest einer ukrainischen Autorin: Russland, mein Russland, wie liebe ich dich. faz.net. la 10-an de marto 2014, alirite la 25-an de junio 2017.