The Inheritors
| The Inheritors | |
|---|---|
| skribita verko | |
| Aŭtoroj | |
| Aŭtoro | William Golding |
| Lingvoj | |
| Lingvo | angla lingvo |
| Eldonado | |
| Eldondato | 1955 |
| Eldonejo | Faber & Faber |
| Ĝenro | romano • prehistoric fiction |
La Heredantoj (angle The Inheritors) estas la dua romano de brita verkisto kaj Nobelpremiito pri Literaturo William Golding, unue publikigita de Faber & Faber en 1955. "La Heredantoj", kiun la aŭtoro nomis sia persona favorato kaj plej ŝatata romano, estis alte taksata de literaturrecenzistoj, kiuj vidis en ĝia filozofia koncepto daŭrigon de la ĉefaj ideoj de la unua kaj plej fama romano de Golding, Lord of the Flies (Lordo de la Muŝoj).
Ĝia intrigo koncernas la formorton de unu el la lastaj triboj de neandertaloj en la manoj de la pli sofistika (kaj malbonvola) Homo sapiens.
Intrigo
[redakti | redakti fonton]Kiel ĉiujare, fine de la vintro la "homoj" faras la vojaĝon por atingi sian someran restadejon, en la kaverno super la akvofalo. La maljuna Mal montras sian aĝon sed tamen sukcesas doni utilajn konsilojn por gvidi la grupon, Ha estas tiu kun la plej multaj bildigoj (imagkapablo), dum Lok havas malmultajn, sed estas la plej vigla, kune kun la juna Liku, ĉiam preta por ŝercoj. Fa, Nil kun sia etulo, kaj la maljuna patrino, gardisto de la fajro kaj la sekretoj de Oa, prapatro de ĉiuj, kompletigas la grupeton de "homoj". Sed io eksterordinara ĉagrenas iliajn kutimojn: sur la insulo apud la akvofalo estas aliaj kiel ili, kaj ia similaj kaj ia malsimilaj. Ili baldaŭ rivelas sin esti malbonaŭgura ĉeesto: unue Ha malaperas, tiam Nil kaj la maljunulino estas mortigitaj, kaj Liku estas kidnapita kun la bebo. Estas al Luk kaj Fa provi ekscii, kio okazas, studante la strangajn kaj nekompreneblajn kutimojn de ĉi tiuj novaj homoj. La provo savi Liku-n kaj la bebon finiĝos katastrofe, tragedie markante la maleblecon de iu paca kontakto inter la du komunumoj.
Unu el la grupo, Lok, estas "perspektiva" rolulo. Li estas tiu, kiun ni sekvas kiel unu post la alia la plenkreskuloj de la grupo mortas aŭ estas mortigitaj, tiam la junuloj estas ŝtelitaj de la "novaj homoj" La novaj homoj estas grupo de fruaj modernaj homoj. Lok kaj Fa, la ceteraj plenkreskuloj, estas kaj fascinitaj kaj forpuŝitaj fare de la novaj homoj. Ili observas iliajn agojn kaj ritojn kun miro, nur malrapide komprenante ke damaĝo estas signifita per la akrepintaj "bastonetoj" (sagoj) de la novaj homoj.
Homoj de Lok havas potencajn sens-impresojn kaj sentojn, kaj ŝajnas foje kunhavi pensojn en preskaŭ- telepatia maniero. Ili vivas tre simple, uzante siajn mensajn kapablojn por konekti unu al la alia sen ampleksa vortprovizo aŭ tiuj specoj de memoroj kiuj kreas kulturon. Ili havas larĝan scion pri nutraĵfontoj, plejparte radikoj kaj legomoj. Iliaj vivoj estas vivitaj tiom en la nuntempo, ke la leganto rimarkas, ke ili estas tre malsamaj ol ni, vivante en io kiel eterna donaco, aŭ almenaŭ donaco rompita kaj formita de sezonoj. La maniero kiel ili traktas planadon kaj fantazion estas dirante la frazon "Mi havas bildon", kaj poste parolante pri siaj pensoj.
En la fina ĉapitro, ni moviĝas al la vidpunkto de la nova raso, pli-malpli modernaj homoj fuĝantaj en siaj boatoj. Ŝajne ili terure timas la neandertalojn, kiujn ili kredas esti diabloj de la arbaro. Ĉi tiu lasta ĉapitro, la sola verkita el la homa vidpunkto, montras la heredon de la mondo fare de la nova specio.
Analizo
[redakti | redakti fonton]La romano "La heredantoj" estas konsiderata de esploristoj unuflanke - kiel evoluo de la ĉefaj ideoj de la romano " Lordo de la Muŝoj ", aliflanke - kiel polemiko kun la "Skizo de la Historio " de H.G. Wells, kiu konfesis optimisman, raciisman vidon de la progreso de la homaro. Golding memoris, ke lia raciisma patro konsideris ĉi tiun specialan verkon de Wells kiel "la finfinan veron." The Times Literary Supplement notis, ke tiuj du verkoj estas eĉ iom proksimaj stile.
Peter Green (A Review of English Literature) notis la klaran ligon inter la dua romano de Golding kaj la unua. La verkinto, li skribis, "ĵus kreis duan labormodelon por montri veran homan naturon de malsama angulo. Denove, la homaro, kaj nur la homaro, naskas malbonon, kaj kiam la Novhomo triumfas, la Neanderthal Luk ploras - pro la sama kialo ke Ralph funebris la korupton de la homaro kiu perdis sian senkulpecon en Lordo de la Muŝoj. Oldsey daŭrigis la saman paralelon laŭ religia vejno: Homo sapiens, laŭ lia opinio, personigas la Falon de homo - ne en la darvinisma signifo, sed en la biblia. La knaboj de Lord of the Flies regresas, la neandertaloj estas puŝitaj antaŭen fare de eksterteranoj al progreso, sed la rezulto estas la sama.
Roluloj
[redakti | redakti fonton]- Lok —La plej juna plenkreska masklo de la grupo, tre neinteligenta kaj ofte parolas senpensa.
- Fa - plenkreska virino, la partnero de Lok kaj patrino de Liku, la plej inteligenta el la grupo.
- Liku —la juna filino de Lok kaj Fa, proksimume 5-jara.
- Ha — Plenkreskulo, pli inteligenta ol Lok, partnero de Nil.
- Nil —La patrino de juna bebo, ankoraŭ mamnutranta la Novan, plej suferas pro la manko de manĝaĵo.
- Mal —La plej maljuna viro en la grupo, konsiderita saĝa kaj estas tiu kiu faras decidojn.
- The Old One (La maljunulino) - La plej maljuna virino en la grupo, konsiderita saĝa kaj la partnero de Mal.
- Tuami - mallonga Cromagnon-homo apartenanta al "The New People".
- Vivani - dika Cromagnon-virino kaj la amintereso de Tuami.
- Tanakil - Cro-Magnon-knabino kiu iĝis la amiko de Liku kiam ŝi kaj la Nov Unu estis kidnapitaj fare de la Nov Popolo.
- Marlan - Ĉefo kaj ŝamano de la Cromagnon-tribo kaj la rivalo de Tuami.
Fonto
[redakti | redakti fonton]- Carey, John. (2009) William Golding: The Man Who Wrote Lord of the Flies'. London: Faber and Faber. ISBN 978-0-571-23163-8.