Thiago de Mello

Honorigoj
Honorigoj	(2001) Ordem do Mérito Cultural (en) ; (1997) Prêmio Jabuti (en) ; Kavaliro de la Artoj kaj la Leteroj ; vd

**Thiago de Mello**
Thiago de Mello
Persona informo
Naskiĝo	30-an de marto 1926; en Barreirinha
Morto	14-an de januaro 2022 (95-jaraĝa); en Manaŭo
Lingvoj	portugala vd
Ŝtataneco	Brazilo vd
Familio
Gefratoj	Gaudêncio Thiago de Mello (en) vd
Profesio
Okupo	verkisto ; poeto vd
Aktiva en	Manaŭo • Rio-de-Ĵanejro • San-Paŭlo vd
Honorigoj
Honorigoj	(2001) Ordem do Mérito Cultural (en) ; (1997) Prêmio Jabuti (en) ; Kavaliro de la Artoj kaj la Leteroj ; vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Amadeu THIAGO de Mello (Barreirinha, naskiĝinta la 30a de marto 1926, mortis la 14-an de januaro 2022), estis brazila poeto.

Devenis de ŝtato Amazonas kaj estas unu el la poetoj plej influaj kaj respektataj en Brazilo, rekonata kiel ikono de regiona beletro.

Liaj verkoj estis tradukitaj al pli ol tridek lingvoj. Arestita dum la armea diktaturo en Brazilo (1964-1985), li ekziliĝis en Ĉilio, kaj trovis en Pablo Neruda dumvivan amikon kaj kunlaboranton. Unu tradukis la verkon de alia kaj Neruda verkis eseojn pri la amiko^[1].

En la ekzilo, li loĝis en Argentino, Ĉilio, Portugalujo, Francujo, Germanio. Post la finiĝo de la diktaturo, li revenis al sia devena urbeto, Barreirinha, kie li vivas ĝis nun.

Lia plej konata poezio estas La Statutoj de la Homo, kie la poeto atentigas la legantojn pri la simplaj valoroj de la homa naturo per versoj formale plastaj. Lia libro Poezio Alligita al Mia kaj Via Vivo rezultis, en 1975 - ankoraŭ dum la diktaturo -, en premio koncedita de San-Paŭla Asocio de Arto-Kritikistoj kaj igis lin mondfama kiel intelektulo dediĉita al la lukto por Homaj Rajtoj.

Omaĝe al lia 80-jariĝo, kiu okazis en 2006, oni lanĉis per eldonejo Karmim la celebran KD-on La Kreo de la Mondo, kiu enhavas poeziojn kiujn li produktis dum la antaŭaj 55 jaroj, deklamitaj de li mem kaj muzikumitaj de lia frato, la muzikisto Gaudêncio Thiago de Mello.

Liaj verkoj

Poezio

Silêncio e Palavra (Silento kaj Vorto), 1951
Narciso Cego (Blinda Narcizo), 1952
A Lenda da Rosa (La Legendo de la Rozo), 1956
Faz Escuro, mas eu Canto (Estas Malhele sed Mi Kantas), 1965
A Canção do Amor Armado (La Kanzono de Amo Armita), 1966
Poesia comprometida com a minha e a tua vida (Poezio Alligita al Mia kaj Via Vivo), 1975
Os Estatutos do Homem (La Statutoj de la Homo), 1977
Horóscopo para os que estão Vivos (Horoskopo por la Vivantoj), 1984
Mormaço na Floresta (Nubvarmeco en la Arbaro), 1984
Vento Geral – Poesia 1951-1981 (Ĝenerala Vento - Poezio 1951-1981), 1981
Num Campo de Margaridas (En Lekanto-Kampo), 1986
De uma Vez por Todas (Unu Fojon por Eterne), 1996