Thomas Struth
| Thomas Struth | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 11-an de oktobro 1954 (70-jaraĝa) en Geldern |
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Germanio 
|
| Alma mater | Kunstakademie Düsseldorf (en) 
|
| Okupo | |
| Okupo | fotisto fotoĵurnalisto vidartisto
|
Thomas STRUTH (naskiĝis la 11-an de oktobro 1954 en Geldern, Germanio) estas germana fotisto. Lia laboro por fotoj de granda formato pri muzeoj, portretoj, pejzaĝoj kaj arkitekturaj internoj laŭigas sian plej konatan verkon.
En 1973 Struth komencis studi pentrarton kaj arton en la Akademio de Belaj Artoj de Düsseldorf kaj en 1976 oni ŝanĝis la klason de Bernd Becher por labori per la fotografia rimedo. En 1978 translokiĝis loĝi al Long Island atinginte stipendion de la Akademio de Belaj Artoj.
Arta aktiveco
[redakti | redakti fonton]Liaj unuaj laboroj estis urbaj pejzaĝoj kun foresto de personoj, tiel kiel scenoj en la strato; en ili oni rimarkis la influon de Bernd kaj Hilla Becher kaj siaj rekomendoj de sistema dokumentado de la urbaj kaj industriaj spacoj. Inter la urboj kiujn li iom post iom fotis laŭlonge de sia kariero estas Novjorko, diversaj urboj de Anglio, Parizo, Romo, Edinburgo kaj Tokio (1986). En 2003 li fotis diversajn urbojn de Peruo.
Sub la ebla influo de August Sander, li dediĉis sin al la realigo de portretoj de familio en la 1980-aj jaroj, uzante la komencon de la tekniko de la blanka kaj nigra kaj poste de la koloro kaj kiuj montras rilaton kun la psikologio, ĉar estis parto de kuna projekto kun la psikologo Ingo Hartmann, en kiuj uzis kiel fonto fotojn de la familioj de la pacientoj. Sed de 1989 komencis foti en la interno de la muzeoj kaj pligrandigis la fotojn al granda formato, tial ĝi establas specon de paralelismo inter la bilda reprezento kaj la fotografita. Ĉi tiuj bildoj iĝis sia plej konata laboro. Inter la muzeoj fotitaj estas la Arta Instituto de Ĉikago, la Muzeo de la Louvre, la Galerio de la Akademio de Venecio, la Panteono de Romo, la Muzeo de la Hermitage kaj la Muzeo El Prado.
Alia serio titoliĝis "Fotoj de la paradizo" kaj konsistis en realigo de ĝangalaj fotoj en lokoj de Aŭstralio, Eŭropo, Ĉinio, Japanio kaj Ameriko, inter 1998 kaj 2006. Poste daŭrigis farante fotojn de pejzaĝoj en ampleksa senso kaj de aparta modo aŭ spacoj sen personoj en kiu serĉas iun sentempecon. Unu el liaj lastaj serioj, komencita en 2010, temas pri la spacoj de esploro de la scienco kaj la industrio: institutoj de fiziko, ŝipkonstruejoj, fabrikoj, apotekoj aŭ atomajn instalaĵojn.