Unua atomfrapo
Unua atomfrapo estas nocio el la atomstrategio. Ĝi signifas atakon per atomarmiloj, faratan kun la intenco neniigi tuj ĉiujn aŭ almenaŭ la plej grandan parton de la kontraŭaj atomarmiloj startigaj instalaĵoj. Tia atako tamen povus esti sukcesa nur se la atakata ŝtato disponas pri signife malpli da atomarmiloj ol la atakanto. Iliaj pozicioj devus esti konataj. La atakato krome devus ne havi la eblecon ĝustatempe lanĉi siajn proprajn armilojn reage al la atako.
Per la seninterrompa elkonstruado de la kapabloj je dua frapo de la du superpotencoj Usono kaj Sovetunio, ekz-e laŭ la usona strategio de la "reciproke certigita detruo", tia scenaro ŝajnis en la evoluo de la malvarma milito pli kaj pli nereala. Kiel taŭgan rimedon por deteni unuan frapon de la kontraŭulo oni konsideris speciale la uzadon de ŝiparo de strategiaj submarŝipoj, eksplicite konceptita por plenumi neniigan duan frapon pere de atomraketoj. Almenaŭ parto da ili estis por atakanto konstante ne atingebla, ĉar dum patroladoj apenaŭ aŭ tute ne lokeblaj. La ekzisto de tiuj strategiaj submarŝipoj faris la riskon de unua frapo por eventuala atakanto teorie "kalkuleble ne farebla".
La gravecon de la protekto kontraŭ unua frapo la tiama usona defendministro Robert McNamara en parolado formulis jene:
|
Armiloj de unua frapo
[redakti | redakti fonton]Referencoj
[redakti | redakti fonton]Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- laŭ la germanlingva Vikipedio