Unua sklava milito
.png)
La unua sklava milito eksplodis en 136 a.K. en la regiono de la urbo Enno en Sicilio. Fontoj diras, ke la ribeluloj komencis la ribelon pro nehoma traktado eĉ de la sklavoj, kiuj suferis de siaj mastroj, kiel priskribas la greka historiisto Diodoro Sicila :
Dum la sklavoj, subpremitaj de la turmentoj kaj plagoj, kiuj plej ofte estis altruditaj al ili sen logika kialo, ne plu povis elteni ĝin. Ĉi tio estas ĉar ili renkontis unu la alian en la okazoj, kiuj okazis al ili, kaj ni parolis unu al la alia pri ribelo ĝis la tempo venis, ke ili plenumu sian planon.
La ribelon gvidis sklavo de siria deveno nomata Eŭnoo. Post mallonga tempo kaj pluraj venkoj, paralela ribelo eksplodis aliflanke de la insulo, gvidata de sklavo nomata Kleon el Malgranda Azio, kaj la ribelouloj plumarŝis orienten kaj kaptias la urboj de Katanio kaj Tauromenium. Ilia atingo deĉenigis plurajn malgrandajn ribelojn en Italio kaj ĝis Deloso en la Egea Maro.
Kleon baldaŭ akceptis la aŭtoritaton de Eunus kaj la Popola Asembleo organizita de la ribeluloj kronis Eunusn reĝon, kiu konsekvence ŝanĝis sian nomon al Antiochus.
Eunus kaj Kleon sukcesis forpeli plurajn romiajn provojn estingi la ribelon ĝis armeo komandita de konsulo P. Rupilius alvenis en Sicilion en 134 kaj sieĝis la urbojn kontrolitajn de la sklavoj. La ribelo finiĝis post kiam la romianoj sieĝis la urbojn liberigitajn de la ribeluloj kaj konkeris unu post alia. La ĉefa faktoro, kiu helpis la venkon de la romanoj super la ribeluloj, estis la internaj streĉiĝoj ene de la ribela grupo: rimarkinte, ke ilia fino estas proksima, ili turnis sin reciproke kaj ilia unueco disfalis. La ribelo finiĝis en 132 a.k. kun la falo de Enno kaj Tauromenium.