Urso-insulo
| Urso-insulo | ||
|---|---|---|
 Mapo de la Urso-insulo | ||
| insulo | ||
| Akvejo | Barenca Maro | |
| Geografia situo | 74° 30′ N, 19° 0′ O (mapo)74.519563Koordinatoj: 74° 30′ N, 19° 0′ O (mapo) | |
| ||
|
| ||
| Longo | 19,7 km | |
| Larĝo | 13,2 km | |
| Areo | 178 km² | |
| Plej alta loko | Urd, Miseryfjellet 563 m | |
| Loĝantaro | 9 <1 loĝ./km² | |
| Ĉefa loko | Herwighamna (meteorologia stacio) | |
 Situo de la Urso-insulo | ||
La Urso-insulo (norvege Bjørnøya) apartenas al Norvegio, havas surfacon de 178 km², situas ĉe 74°30' norda latitudo kaj 19° orienta longitudo inter Nordkap kaj Spicbergoj. Ĝi formas kun la insularo de la Spicbergoj la teritorion Svalbard.
La insulon malkovris en junio de 1596 la nederlandaj ŝipveturistoj Willem Barents kaj Jacob van Heemskerk. La insulo povas danki sian nomon al observita naĝanta blankurso. La insulo estas montara (ĝis 536 m) kun mara-polusa klimato (jara averaĝa temperaturo -2,3 °C) kaj tundra plantaro. En somero de 1898 la polusa esploristo Theodor Lerner pretendis la insulon por la Germana imperio, kio kondukis al streĉoj al Rusio.
La Urso-insuloj estis iam centro de balenĉasado.
Plej verŝajne, proksime al la insulo mortis en 1928 la polusa esploristo Roald Amundsen, kiam li provis helpi la italan aerŝipon Italia.
Dum la Dua mondmilito funkciis tie aŭtomata germana radiostacio, kiu estis malmuntita en septembro de 1943.
En 2003, loĝis la insulon nur kunlaborantoj de norvega meteologia stacio.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- vetero sur la insulo (angle) Arkivigite je 2009-02-10 per la retarkivo Wayback Machine