VDSL2
VDSL2 (Very-High-Bit-Rate Digital Subscriber Line 2, ITU-T G.993.2 Standard) estas normo de alirteknologio kiu ekspluatas la ekzistantan infrastrukturon de kupraj dratoj kiuj estis origine evoluigitaj por telefonaj servoj. Ili povas esti haveblaj per telefoncentraloj proksime al klientoj aŭ konstruaĵoj.
Normigita per la normo ITU-T G.993.2, VDSL2 estas la plej nova kaj plej altnivela normo por DSL-speca kablita larĝbenda komunikado. Ĝi estas dezajnita por ebligi la larĝan uzon de trioblaj servoj kiel voĉo, vidbendo, datumoj, altdifina televido kaj interagaj komputilaj ludoj. Ĉi tiu normo ebligas al funkciigistoj iom post iom ĝisdatigi sian DSL-infrastrukturon.
ITU-T G.993.2 (VDSL2) estas plibonigo de la normo G.993.1 VDSL kiu ebligas la dissendon de nesimetriaj kaj simetriaj datenrapidecoj (Full-Duplex) ĝis 200 Mbit/s en torditaj paroj uzante bendolarĝon ĝis 30 megahercoj.
Linio VDSL2 rapide plimalboniĝas de teoria maksimumo de 250 Mbit/s ĉe la "fonto" ĝis 100 Mbit/s je 0,5 kilometroj kaj 50 Mbit/s je 1 kilometro, sed degradiĝas kun multe pli malrapida rapideco ol ĝia antaŭulo VDSL. Ĝia rendimento ekde 1,6 kilometroj estas egala al la rendimento de ADSL2+.
Efikeco de ADSL en LR (long reach, aŭ longa distanco): longdistanca agado en normo ADSL estas unu el la ĉefaj avantaĝoj de VDSL2. Sistemoj ligitaj al LR-VDSL2 kapablas subteni rapidecojn de ĉirkaŭ 1 ĝis 4 Mbit/s je distancoj pli grandaj ol 5 kilometroj, iom post iom pliigante la transigan indicon ĝis 100 Mbit/s simetria ju pli proksime la alirpunkto estas al la centralo. Tio signifas ke VDSL2-bazitaj sistemoj, male al VDSL1-sistemoj, ne estas limigitaj al mallongaj distancoj aŭ al MTU/MDU nur, sed ankaŭ povas esti uzataj por mezdistancaj aliroj.
