Saltu al enhavo

Via Francigena

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Via Francigena

La Via Francigena (en la itala [ːviːa franˈtʃiːdʒena]) estas la komuna nomo de malnova vojo kaj pilgrima itinero el Francio al Romo kaj Apulio, kie estis la havenoj de enŝipiĝo por la Sankta Lando[1], kvankam ĝi estas kutime konsiderata kiel komenca pozicio sur la alia flanko de la Angla kanalo, en la katedrala urbo Kanterburio. Kiel tia, la itinero pasas tra Anglio, Francio, Svislando kaj Italio. La itinero estas konata en Italio kiel la "Via Francigena" ("la vojo venanta de Francio") aŭ la "Via Romea Francigena" ("la vojo al Romo, kiu venas el Francio"). En mezepokaj tempoj ĝi estis grava vojo kaj pilgrima itinero por tiuj, kiuj deziris viziti la Sanktan Seĝon kaj la tombojn de la apostoloj Petro kaj Paŭlo.

En la Mezepoko, Via Francigena estis la plej grava pilgrima itinero al Romo ekde la nordo. La itinero unue estis dokumentita kiel la "Lombarda Vojo", kaj unue estis nomita la Iter Francorum (la "Itinero de la frankoj") en la Itinerarium sancti Willibaldi de 725, noto pri la vojaĝoj de Willibald, episkopo de Eichstätt en Bavario. Ĝi estis "Via Francigena-Francisca" en Italio kaj Burgonjo, la "Chemin des Anglois" en la Franka reĝlando (post la evangelizado de Anglio en 607) kaj ankaŭ la "Chemin Romieux", la vojo al Romo.

La nomo Via Francigena unue estas menciita en Actum Clusio, pergameno de 876 en la Abatejo de San Salvatore ĉe Monte Amiata (Toskanio).[2]

Nuntempe kelkaj pilgrimantoj ankoraŭ sekvas la malnovajn paŝojn de la vojo kaj vojaĝas piede, surĉevale aŭ bicikle sur la Via Francigena, kvankam estas multe malpli da pilgrimantoj sur ĉi tiu vojo ol sur la Jakoba vojo al Santiago-de-Kompostelo en Hispanio. Proksimume 1,200 pilgrimuloj estis taksitaj en 2012. Unu kialo de tio estas manko de infrastrukturo kaj taŭgaj subtenaj instalaĵoj. La loĝado kaj aliaj instalaĵoj de aĉeteblaj pilgrimoj povas esti malfacile troveblaj por tiuj, kiuj vojaĝas laŭ la vojo. En 2010, James Saward-Anderson kaj Maxwell Hannah prizorgis la tutan itineron por Water Aid. Ili kompletigis la vojon sen helpo post 58 tagoj.

  1. Renato Stopani (1992) Centro Studi Romei: La via Appia Traiana nel Medioevo (itale). Arkivita el la originalo je 2013-10-11. Alirita 2019-05-14 . Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2013-10-11. Alirita 2019-05-14 .
  2. Via Francigena: history (PDF). Arkivita el la originalo je 2011-07-19. Alirita 2019-05-14 .