Oszkár Elek
| Oszkár Elek | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskonomo | Engel Oszkár |
| Naskiĝo | 4-an de februaro 1880 en Szolnok |
| Morto | 17-an de junio 1945 (65-jaraĝa) en Budapeŝto |
| Ŝtataneco | Hungario 
|
| Alma mater | Universitato Eötvös Loránd (–1902)
|
| Okupo | |
| Okupo | literaturhistoriisto instruisto
|
Oszkár Elek [oskAr], laŭ la hungarlingve kutima nomordo Elek Oszkár estis hungara instruisto, lernejestro, literaturhistoriisto. Lia origina familia nomo estis Engel ĝis 1901.
Oszkár Engel[1][2] naskiĝis la 4-an de februaro 1880 en Szolnok, li mortis la 17-an de junio 1945 en Budapeŝto.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Oszkár Elek devenis el juda familio. Li akiris pedagogian diplomon en Reĝa Scienca Universitato de Budapeŝto en 1902, poste li estis instruisto province, inter 1918-1937 en Budapeŝto, eĉ li estis lernejestro. Pro la kontraŭjudaj leĝoj li pensiuliĝis en 1937. Intertempe li ofte kontribuis en revuoj. Li edziĝis en 1971. Li ricevis premiojn inter 1948-1998. Pro divorco li edziĝis dufoje, la unua edzino naskis filinon en 1910.
Elektitaj kontribuoj[redakti | redakti fonton]
- Petrarca hatása a Pleiade költőire (1902)
- A „Karthausi” és forrásai (1934)
- Savoyai Jenő a francia költészetben (1939)
- Don Juan mondája Kisfaludy Károly Karácsonyéjében (1943)
- Ágis tragédiája (1957)
- Magyarok első említése az angol epikában (1962)
Fontoj[redakti | redakti fonton]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ https://www.wikidata.org/wiki/Q64859018 WikiData
- ↑ https://opac-nevter.pim.hu/ro/record/-/record/PIM52531 hungarlingva datenaro de muzeo
