Stellio Lorenzi
| Stellio Lorenzi | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 7-an de majo 1921 en Parizo |
| Morto | 25-an de septembro 1990 (69-jaraĝa) en Parizo |
| Mortokialo | Kancero 
|
| Lingvoj | franca |
| Ŝtataneco | Francio
|
| Alma mater | Institut des hautes études cinématographiques (en) 
|
| Okupo | |
| Okupo | filmreĝisoro scenaristo reĝisoro
|
Stellio LORENZI (naskiĝis la 7-an de majo 1921 en Parizo kaj mortis la 25-an de septembro 1990 en Parizo), estas franca scenaristo kaj reĝisoro.
Filmaro[redakti | redakti fonton]
Kino[redakti | redakti fonton]
Kiel help-reĝisoro[redakti | redakti fonton]
- 1945: Falbalas de Jacques Becker
- 1946: La Rose de la mer de Jacques de Baroncelli
- 1947: Le dernier Refuge de Marc Maurette
- 1949: Le Point du Jour de Louis Daquin
- 1951: Maître après Dieu de Louis Daquin
Kiel reĝisoro[redakti | redakti fonton]
- 1962: Climats laŭ André Maurois
Televido[redakti | redakti fonton]
Kiel reĝisoro[redakti | redakti fonton]
- 1952: Serio de Visites à
- 1953: La parole est au prophète laŭ Hecht kaj Adamov
- 1954: Volpone laŭ Ben Jonson
- 1955: Crime et châtiment (Krimo kaj puno) laŭ Fjodor Dostojevskij
- 1956: La Puce à l'oreille laŭ Georges Feydeau
- 1956-1957: Serio de "Enigmes de l'histoire"
- 1957-1966: 39 epizodoj de "La caméra explore le temps"
- 1957: Thérèse Raquin laŭ Émile Zola
- 1957: Un Chapeau de paille d'Italie de Eugène Labiche
- 1958: Monsieur Chasse laŭ Georges Feydeau
- 1958: La Dame de pique (Pika Damo) laŭ Aleksandr Puŝkin
- 1958: Le Voyage de Monsieur Perrichon laŭ Eugène Labiche
- 1960: Montserrat laŭ Emmanuel Roblès
- 1962: Oncle Vania (Onklo Vanja) laŭ Anton Ĉeĥov
- 1963: La Charrue et les étoiles laŭ Sean O'Casey
- 1967: Jacquou le croquant laŭ Eugène Le Roy, serio de ses epizodoj
- 1971: La Cerisaie (Ĉeriza ĝardeno) laŭ Anton Ĉeĥov
- 1975: Les Rosenberg ne doivent pas mourir
- 1978: Émile Zola ou la conscience humaine
- 1980: Le Sacrifice de Madame la Valette
