Dionizo la 1-a
Vidu ankaŭ: Dionizo la 2-a| Dionizo la 1-a | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 430 a. K. en Sirakuzo |
| Morto | 367 a. K. |
| Lingvoj | antikva greka |
| Familio | |
| Patro | Hermocrates (en)  
|
| Frat(in)o | Leptines of Syracuse (en)
|
| Edz(in)o | Doris of Locris (en) Aristomache (en) nekonata valoro
|
| Infanoj | Hipparinus (en) (  Aristomache (en) )Dionizo la 2-a ( Doris of Locris (en) )Sophrosyne (en) ( Aristomache (en) )Arete of Syracuse (en) ( Aristomache (en) )Nysaios of Syracuse (en) ( Aristomache (en) )Hermocritus (en) ( Doris of Locris (en) )
|
| Parencoj | Polyxenus (en) (edzo de fratino)
|
| Okupo | |
| Okupo | politikisto
|
Dionizo la 1-a aŭ Dionizo de Sirakuzo, nomata la Malnova aŭ eĉ la Granda (en antikva greka lingvo: Διονύσιος, Dionýsios; 430 a.K - 367 a.K) estis tirano de Sirakuzo, milita kaj tragedia. Li sukcesis, suprenirante en potenco, rompante la demokration, kiu ekfunkciis en Sirakuzo en 465 a.K, la jaro de la morto de Trasibulo, la lasta tirano de la dinastio de la Dinomenidoj. La politika elekto de Dionizo daŭrigis tiun de Gelone, kiu vivis okdek jarojn antaŭe; tial ne estas surprize, ke por li estis "la rizo de Sicilio". Oni diras, ke Skipio Afrika, kiam oni demandis al li la nomojn de la plej lertaj kaj kuraĝaj viroj, respondis "La Sicilianoj Agatoklo kaj Dionizo".
Dionizo estis la ĉefo de la Sirakuza armeo kaj de la aliancanoj dum la Grek-punikaj militoj (precipe la tria kaj kvara). La sukcesoj, aldonitaj al la rezultoj, kiujn havis la milito kontraŭ la Italota Ligo, kondukis al la kompleta submetiĝo de Sicilio (ekskludante la nordokcidentan parton ankoraŭ en kartagaj manoj) sub ununura hegemonio: Sirakuzo.
Lia tiraneco alportis diversajn novaĵojn en la kultura sfero; Dionizo, fakte, estis viro de granda kulturo kaj sponsorado, lia kortego ĝavas eminentulojn kiajn Platono (388 aK), Skino de Sfeto, Filokseno kaj Aristipo de Cireno, sen kalkuli la multajn metiistojn. kaj akademiulojn kiujn li bonvenigis. Li ankoraŭ estas memorita kiel ekzemplo de la krueleco, kiun tirano povas atingi, fakte, multaj anekdotoj estas rakontitaj pri lia personeco kaj la plej multaj el ili estas kolektitaj en la Tusculanae disputationes de Cicero kaj en la Moralia de Plutarko.