Imre Mikó (juristo)

Imre Mikó
Persona informo
Naskiĝo	27-an de marto 1911 (1911-03-27) en Huedin
Morto	21-an de marto 1977 (1977-03-21) (65-jaraĝa) en Kluĵo
Tombo	Tombejo Házsongárd
Lingvoj	franca • rusa • germana • hungara
Ŝtataneco	Rumanio Hungario
Alma mater	"King Ferdinand I" University (en) (–1934) Universitato Bolyai de Kluĵo (–1954) John Sigismund Unitarian Academy (en) (–1929)
Okupo
Okupo	verkisto politikisto

MIKÓ Imre estis rumanuja hungara verkisto, tradukisto, juristo kaj politikisto naskita en Bánffyhunyad la 27-an de marto 1911 kaj mortinta en Koloĵvaro la 21-an de marto 1977.

Biografio

Imre Mikó doktoriĝis pri juro en Universitato de Kluĵo en 1934. Dume li pristudis unitariisman teologion kaj li envolviĝis la movadon de Erdélyi Fiatalok. En sia unua libro (Az erdélyi falu és a nemzetiségi kérdés, Kolozsvár, 1932) li esploris per sociologiaj metodoj la interinfluojn divesnaciajn en Transilvanujo. Li fariĝis kunlaboranto de Keresztény Magvető, Magyar Kisebbség, Keleti Újság, Erdélyi Múzeum, kaj sub kaŝnomo Könyves Tóth László de Korunk. Inter 1934-1936 kiel stipendiulo studis internacian juron en Parizo. Ĉi-rilataj studoj inter 1936–1944 aperis precipe en revuo Hitel. En 1937 li malfermis advokatoficejon en Kluĵo. En printempo de 1939 li enpaŝis Magyar Népközösség kaj oni elektis lin deputito. Post la Viena arbitracio (1940) li estis deputito en parlamento de Hungarujo. En aŭtuno de 1944 li falis sovetian militkaptitecon kaj kvar jarojn estis en urbo Taganrog. Li ellernis la rusan lingvon kaj diplomiĝis pri ĝi kaj por dek jarojn instruis en Kluĵo. Li redaktis lernolibrojn kaj tradukis (ĉefe en kaŝnomo Miklós István). Ekde 1958 li laboris en librokomerco. En 1970 li iĝis redaktoro de libroeldonejo Kriterion Könyvkiadó. Ekde la komenco de la 1950-aj jaroj li publikigis en Korunk, Utunk, A Hét. En 1969 li fariĝis ano de la rumanuja verkista ligo. En la komenco de la 70-aj jaroj li partoprenis eksterlande kongresojn, prelegis en ambaŭ germanaj landoj, en Sovetunio kaj en Usono.

Ĉefaj verkoj

• Az erdélyi falu és a nemzetiségi kérdés (Kv. 1932)[1] Arkivigite je 2007-05-03 per la retarkivo Wayback Machine;
• A székely közületi kulturális önkormányzat (Lugos 1934);
• Erdélytől Európáig (Debrecen, 1935);
• Huszonkét év (Bp. 1941, új kiadása Európai Protestáns Magyar Szabadegyetem, Bern-München, 1987; Bp. 1992)[2] Arkivigite je 2012-10-24 per la retarkivo Wayback Machine;
• Nemzetiségi jog és nemzetiségi politika (Kv. 1944);
• Honpolgárok és világpolgárok (tíz esszé, 1967);
• A bércre esett fa (biografironao pri Bölöni Farkas Sándor, 1969)[3];
• Orbán Balázs nyomdokain (kun Beke György kaj Fodor Sándor, 1969);
• Az utolsó erdélyi polihisztor (cent dokumentumentoj kaj okazaĵoj pri Brassai Sámuel, 1971);
• Petőfi Erdélyben (kun Dávid Gyula, 1972);
• Akik előttem jártak (1976);
• A csendes Petőfi utca (memuaro, kun antaŭparolo de Balogh Edgár utószavával, Kv. 1978);
• Változatok egy témára (studoj, kun antaŭparolo de Gáll Ernő bevezetőjével, 1981).

Tradukaĵoj

• Fegyin: Városok és évek (Kv. és Bp. 1955);
• Tyeveljov: "Szemünk fénye, Verhovina..." (1955);
• Szerafimovics: A Presznya negyed (1955);
• Bubennov: Halhatatlanság (1956);
• Roman Kim: A hirosimai lány (1956);
• Rousseau: A társadalmi szerződés (1956);
• Kozsevnyikov: A hajnal elébe (1957);
• Lácisz: Az elveszett haza (1957);
• Kun: Az ókori Görögország legendái és mítoszai (1960);
• Gyeborin: A második világháború jellegéről (1962).

Bibliografio

• Balázs Sándor: Mikó Imre, Polis Könyvkiadó, Kolozsvár, 2003.

Fontoj

• Romániai magyar irodalmi lexikon

Eksteraj ligiloj

• Mikó Imre életmű-bibliográfiája Arkivigite je 2007-07-17 per la retarkivo Wayback Machine