Johano Sigismundo (Brandenburgio)

Postenoj
Postenoj	Duke of Prussia (en) (1618–1619); princo-elektisto vd

**Johano Sigismundo**
Johano Sigismundo
	Elektoprinco kaj margrafo de Brandenburgio; Administranto de Duklando Prusujo
Regado	1608 ĝis 1619
Persona informo
	Johann Sigismund von Brandenburg
Naskiĝo	8-an de novembro 1572; en Halle
Morto	23-an de decembro 1619 (47-jaraĝa); en Berlino
Tombo	katedrealo de Berlino vd
Religio	Kalvinismo • luteranismo vd
Lingvoj	germana vd
Familio
Dinastio	Hohencolernoj vd
Patro	Joaĥimo Frederiko de Brandenburgio vd
Patrino	Catherine of Brandenburg-Küstrin (en) vd
Gefratoj	Barbara Sophie of Brandenburg (en) , Anne Catherine of Brandenburg (en) , Marie Eleonore von Brandenburg (mul) , John George, Duke of Jägerndorf (en) , Christian William of Brandenburg (en) , August of Brandenburg (en) , Ernesto, Albrecht Frederik van Brandenburg (en) kaj Joachim of Brandenburg (en) vd
Edz(in)o	dukino Anna de Prusio
Infanoj	Georgo Vilhelmo de Brandenburgio, Anna Sophia of Brandenburg (en) , Katarino de Brandenburg, Maria Eleonora of Brandenburg (en) , Joachim Sigismund von Brandenburg (mul) vd
Parencoj	Marie Eleonore of Cleves (en) (bopatrino) vd
Profesio
Okupo	regento vd
Postenoj
Postenoj	Duke of Prussia (en) (1618–1619); princo-elektisto vd
Princo-elektisto de Brandenburgio
Dum	1608-1619
Antaŭulo	Joachim Friedrich, lia patro
Sekvanto	Georgo Vilhelmo, lia filo
Duko de Prusio
Dum	1618-1619 (ĝis 1618 administranto)
Antaŭulo	Albrecht Friedrich
Sekvanto	Georgo Vilhelmo
Duko de Kleve
Dum	1614-1619
Antaŭulo	Johano Vilhelmo (Jülich-Kleve-Berg)
Sekvanto	Georgo Vilhelmo
Grafo de Mark
Grafo de Ravensberg
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Johano Sigismundo, Margrafo de Brandenburgio (naskiĝinta la 8-an de novembro 1572 en Halle; mortinta la 2-an de januaro 1620 en Berlino) el la dinastio Hohencolernoj estis de 1608 ĝis 1619 elektoprinco de Brandenburgio; administranto de Duklando Prusujo, per kiu li estis feŭdata en 1612.

Pretendoj pri Jülich-Kleve-Berg

Post la formorto de la duka dinastio de Kleve januaron de 1609 Johano Sigismundo kiel kuratoro de sia edzino Ana de Prusujo anoncis pretendojn pri la ekskluziva heredorajto al la Unuiĝintaj Duklandoj Jülich-Kleve-Berg.^[1]

Kontraŭ lia volo lia frato Ernesto, kiun li estis sendinta kiel guberniestro al la malsupra Rejno, faris en junio de 1609 kontrakton kun Volfgango Vilhelmo de Palatinato-Neuburg, kiu ankaŭ pretendis heredorajtojn, pri komuna regado en la disputataj regionoj.^[2]

Post la fiaskinta atako de brandenburgiaj soldatoj sur Duseldorfon por forpremi Volfgangon Vilhelmon kaj la enmarŝo de hispana armeo sub Ambrogio Spinola en 1614 realiĝis la Kontrakto je Ksanteno, en kiu Johano Sigismundo ricevis provizore la ekskluzivan regecon en Duklando Kleve kaj en la graflandoj Mark kaj Ravensberg.

Ĉar la imperiestro ne agnoskis la heredopretendojn de Brandenburgio kaj Palatinato-Neuburg, la tenado de la titoloj „Duko en Jülich, Kleve kaj Berg“ fare de Johano Sigismundo sur imperia nivelo jure ne estis allasebla. Ĉe imperiaj dietoj pro tio al Brandenburgio ne konvenis balotrajto en la princokunveno por Duklando Kleve.^[3]

Eksteraj ligiloj

Kategorio Johano Sigismundo (Brandenburgio) en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

Informoj pri Johano Sigismundo (Brandenburgio) en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)

Referencoj

↑ La regopretendon de Johano Sigismundo kaj lia edzino Ana esprimiĝis en multaj dekretoj por la malsuprorejnlandaj duklandoj, legeblaj en la cifereca eldono de la Universitata kaj Landa Biblioteko je Duseldorfo
↑ Ĉar i. a. pro la ĉiujare ŝanĝiĝanta okupado de liberiĝantaj postenoj kaj pro la disdono de privilegioj kaj prebendoj ĉiam denove ekestis kvereloj, estis pluaj kontraktoj inter Margrafo Ernesto kaj Palatingrafo Volfgango Vilhelmo. Legebla en la cifereca eldono
↑ Nur en 1666 la Kontrakto de Kleve firmigis la definitivan heredodispartigon inter Brandenburgio kaj Palatinato-Neuburg, kiun la imperiestro ankaŭ ne agnoskis.

Bibliotekoj

[1] La regopretendon de Johano Sigismundo kaj lia edzino Ana esprimiĝis en multaj dekretoj por la malsuprorejnlandaj duklandoj, legeblaj en la cifereca eldono de la Universitata kaj Landa Biblioteko je Duseldorfo

[2] Ĉar i. a. pro la ĉiujare ŝanĝiĝanta okupado de liberiĝantaj postenoj kaj pro la disdono de privilegioj kaj prebendoj ĉiam denove ekestis kvereloj, estis pluaj kontraktoj inter Margrafo Ernesto kaj Palatingrafo Volfgango Vilhelmo. Legebla en la cifereca eldono

[3] Nur en 1666 la Kontrakto de Kleve firmigis la definitivan heredodispartigon inter Brandenburgio kaj Palatinato-Neuburg, kiun la imperiestro ankaŭ ne agnoskis.

[1]

[2]

[3]