Luhačovice

	Luhačovice
	germane Bad Luhatschowitz
	urbo
	Centro de Luhačovice
Flago	Blazono
	Oficiala nomo: Luhačovice
Ŝtato	Ĉeĥio
Regiono	Regiono Zlín
Distrikto	Distrikto Zlín
Administra municipo	Luhačovice
Historia regiono	Moravio
Parto de	Valaĥio
Montaro	Vizovica montetaro
Konstruaĵo	Valbaraĵo Luhačovice
Rivero	Šťávnice
Situo	Luhačovice
- alteco	253 m s. m.
- koordinatoj	49° 06′ 04″ N 17° 45′ 37″ O / 49.10111 °N, 17.76028 °O (mapo)
Areo	32,99 km² (3 299 ha)
Denseco	0 loĝ./km²
Unua skribmencio	1412
Horzono	MET (UTC+1)
- somera tempo	MET (UTC+2)
Poŝtkodo	763 26
NUTS 3	CZ072
NUTS 4	CZ0724
NUTS 5 =	CZ0724 585459
Katastraj teritorioj	4
Partoj de urbo	4
Bazaj setlejunuoj	4
	Situo enkadre de Ĉeĥio Situo enkadre de Ĉeĥio
	Vikimedia Komunejo: Luhačovice
	Retpaĝo: www.luhacovice.cz
	Portalo pri Ĉeĥio

Koordinatoj: 49° 06′ 04″ N 17° 45′ 37″ O / 49.10111 °N, 17.76028 °O (mapo)

Luhačovice estas urbo en Ĉeĥio. Ĝi situas sudorienta parto de Moravio, regiono Zlín, en Vizovica montetaro, en valo de rivero Šťávnice, 12 km de urbo Uherský Brod. Ĝi estas la plej konata moravia banloko kaj populara turisma centro kun 5 087 loĝantoj (2024).

La najbaraj municipoj de la setlejo estas Podhradí, Biskupice, Petrůvka, Rudice, Uherský Brod, Bojkovice, Rudimov, Provodov, Pozlovice, Ludkovice kaj Slavičín.

Historio

En Luhačovice ekzistis en la jaro 1261 burgo Engelsberk, en la jaro 1609 burgaro, la vilaĝo mem estas unue menciata en la jaro 1412. Sur la fundo de la valo fontas hidrogenkarbondioksido-kloridsodaj alkalaj mineralakvoj kaj sulfurhidrogenaj akvoj, konataj ekde la jaro 1669. El la jaro 1738 devenas baroka kastelo kun kapelo (1754), el kiu fariĝis en la jaro 1784 preĝejo. La unuan banlokan konstruaĵon konstruis en la jaro 1789 tiamaj posedantoj Serényi-anoj (ili posedis Luhačovice ekde 1628 ĝis 1945). Statuton de urbo havas Luhačovice nur ekde 1936.

Loĝantaro

Evoluo de nombro de loĝantoj

La datoj devenas el datumbazo de Vikidatumoj

Jaro	Loĝantoj
1869	1 816
1880	1 955
1890	2 068
1900	2 267
1910	2 867
1921	3 005

Jaro	Loĝantoj
1930	3 362
1950	3 737
1961	4 733
1970	5 062
1980	5 378
1991	5 828

Jaro	Loĝantoj
2001	5 621
2014	5 112
2016	5 085
2017	5 093
2018	5 061
2019	5 045

Jaro	Loĝantoj
2020	5 059
2021	4 842
2022	4 955
2023	5 107
2024	5 087

Banloko

El pli multe ol 10 fontoj estas la plej fama Vincentka, troviĝanta en ĉi tiea kolonaro kaj kiun oni ankaŭ distribuas en vendejreton. Malpli multe konataj estas Aloiska, Otovka kaj Amandka. La fontoj havas ŝirmzonon. La akvon oni kaptas plejparte el putoj aŭ boroj. En la urbo oni kuracas perturbojn de spirorganoj kaj digestorganoj, perturbojn de metaboloj de grasaĵoj, angiajn malsanojn. Oni uzas trinkkuracadon, banojn, kompresojn kaj inhaladon. La banloko funkcias tutjare, krom unumonata paŭzo ĉirkaŭ fino de la jaro. La komplekso de la banlokaj konstruaĵoj kun kolonado estas ekster trafikvojo de la urbo. Secesia arkitekturo de la banloko havas karakterizajn elementojn inspiritajn de regiono Valaĥio. La banloko havas tradicion de ĉeĥa-slovaka reciprokeco (Akvoterapia instituto, domo de Jurkovič).

Proksimume 3 km de la urbo estas valbaraĵo nomata Luhačovice, kiu estis finita en la jaro 1928. Ĉirkaŭ la valbaraĵo estas multnombraj ripozobjektoj kaj aŭtokampadejo.

Interesaĵoj

En la urbo troviĝas granda nombro de la plej diversaj kafejoj, vinejoj, restoracioj kaj sukeraĵejoj. En Luhačovice-on oni ne veturas nur pro kuracado, sed ĉi tieaj kondiĉoj kontentigos homojn turisme, sporte kaj socie fonditajn. Por la turismo estas en Luhačovice kreitaj specialaj rondoj tra la ĉirkaŭaĵo kun naturaj scenejoj.